Φλωρεντία: Αφιέρωμα στο λίκνο της ιταλικής Αναγέννησης (Μέρος 1ο)

Η Φλωρεντία αποτελεί έναν εξαιρετικά όμορφο και ιδιαίτερο προορισμό. Πρόκειται για μία πανέμορφη πόλη με τεράστια καλλιτεχνική και ιστορική αξία.

Η Φλωρεντία (Firenze‎) είναι πόλη της Ιταλίας που βρίσκετε βοριοδυτικά της χώρας. Είναι πρωτεύουσα της περιφέρειας της Τοσκάνης και της ομώνυμης επαρχίας. Τη διασχίζει ο ποταμός Άρνος και έχει πληθυσμό περίπου 400.000 κατοίκους.

Από το 1865 έως το 1870 ήταν η πρωτεύουσα του Βασιλείου της Ιταλίας. Ήταν κέντρο εμπορίου κατά τον Μεσαίωνα και κυβερνήθηκε από την οικογένεια των Μεδίκων (Medici).

Θεωρείται το λίκνο της ιταλικής Αναγέννησης και είναι γνωστή για τους καλλιτεχνικούς της θησαυρούς. Το ιστορικό κέντρο της πόλης έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.

Ιδανικοί περίοδοι επίσκεψης της Φλωρεντίας όπως και της Ρώμης είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο. Όταν δεν υπάρχουν ακόμη οι πολύ καυτές μέρες του καλοκαιριού.

Τι να πρωτοπαρουσιάσει κανείς για αυτή την πόλη;

Τα αξιοθέατά της είναι μοναδικά και ένας ταξιδιώτης πρέπει να τα επισκεφτεί ΟΛΑ. Υπάρχουν πάρα πολλά και σημαντικά αξιοθέατα που πρέπει οπωσδήποτε να δει κάποιος όταν επισκεφτεί την Φλωρεντία. Εμείς θα σας παρουσιάσουμε τα μεγαλύτερα (κατά τη γνώμη μας) από αυτά, σε δύο μέρη!

Ο Καθεδρικός Ναός της Φλωρεντίας

Σήμα κατατεθέν της Φλωρεντίας είναι ο καθεδρικός ναός της, που δεσπόζει επιβλητικός πάνω από την πόλη. Η εκκλησία Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε (Αγία Μαρία των Λουλουδιών) ή ντουόμο, είναι ο πιο ψηλός καθεδρικός ναός της πόλης.

Είναι μια τεράστια εκκλησία Γοτθικού ρυθμού που χτίστηκε στη θέση της εκκλησίας Σάντα Ρεπαράτα. Τα  απομεινάρια της οποίας υπάρχουν ακόμη στην κρύπτη.

Ο καθεδρικός ναός Santa María del Fiore άρχισε να χτίζεται στα μέσα του 13ου αιώνα από τον Αρνόλφο ντι Κάμπιο. Ενώ ο τρούλος του Μπρουνελλέσι που κυριαρχεί προστέθηκε τον 15ο αιώνα.Όταν η εκκλησία καθαγιάστηκε και «τελείωσε». Αν και η πρόσοψη της ήταν ακόμη ημιτελής (αποπερατώθηκε τον 19ο αιώνα).

Το εξωτερικό της καλύπτεται από μια διακοσμητική ανάμειξη ροζ, λευκού και πράσινου μαρμάρου. Ενώ το εσωτερικό της, σε αντίθεση, είναι αρκετά ψυχρό και απλό.

Εσωτερικά, το ιδιαίτερο ρολόι πάνω από την είσοδο, σχεδιάστηκε το 1443 από τον Πάολο Ουτσέλλο.

Σύμφωνα με την ώρα στην Ιταλία τότε, το 24ωρο της ημέρας έληγε με τη δύση του ήλιου.

Ο εντυπωσιακός τρούλος χτίστηκε από τον Φίλιππο Μπρουνελλέσι, που κέρδισε το διαγωνισμό για την αποπεράτωσή του το 1418. Είναι σε σχήμα αυγού και χτίστηκε χωρίς σκαλωσιά.

Η ύψωση αυτού του τρούλου, του μεγαλύτερου στον κόσμο στην εποχή του, ήταν ένας πολύ δύσκολος αρχιτεκτονικός άθλος.

Στη βάση του τρούλου, μόλις πάνω από το τύμπανο, ο Μπάτσιο ντ’ Ανιόλο άρχισε την προσθήκη ενός μπαλκονιού το 1507.

Μία από τις οκτώ πλευρές του αποπερατώθηκε το 1515. Τότε, κάποιος ρώτησε τον Μιχαήλ Άγγελο –του οποίου η καλλιτεχνική γνώμη μετρούσε εκείνη την εποχή σαν κύριος νόμος- τι γνώμη είχε γι αυτόν.

Όπως αναφέρεται ο “δάσκαλος” τον χλεύασε «Μοιάζει με κλουβί γρύλου».

Οι εργασίες τότε σταμάτησαν αμέσως, και μέχρι σήμερα οι υπόλοιπες επτά πλευρές παραμένουν ακατέργαστο τούβλο.

Ο καλύτερος τρόπος για να δείτε τον τρούλο από κοντά, είναι να σκαρφαλώσετε τα 143 σκαλιά του. Θα σας οδηγήσουν στο εσωτερικό του τρούλου όπου μπορείτε να θαυμάσετε από κοντά τις πολύ λοιδωρημένες τοιχογραφίες του Τζόρτζιο Βασάρι της «Τελευταίας Κρίσης» (1572-1579).

Τζόρτζιο Βασάρι “Δευτέρα Παρουσία” (1572-1579), ο θόλος του Duomo στη Φλωρεντία.

Οι τοιχογραφίες σχεδιάστηκαν από τον Βασάρι. Αλλά ζωγραφίστηκαν κυρίως από τον μαθητή του, με λιγότερο ταλέντο όπως λέγεται, Φρεντερίκο Ζούκαρι το 1579.

Οι τοιχογραφίες υποβλήθηκαν σε υφιστάμενο καθαρισμό που αποπερατώθηκε το 1996. Πολλοί  άνθρωποι όμως αυτό το είδαν σαν απώλεια των κονδυλίων αποκατάστασης. Τη στιγμή που θεώρησαν πως στην πόλη περίμεναν να διασωθούν πολύ περισσότερες εργασίες.

Η τριβή, ωστόσο, κατά την αποκατάσταση, έφερε στο φως την καινοτόμο παλέτα χρωμάτων του Ζούκαρι.

Εάν συνεχίσετε να ανεβαίνετε προς τα πάνω, δια μέσου των δύο κελυφών του τρούλου, θα  απολαύσετε μια εντυπωσιακή θέα της πόλης!

Το Μουσείο Μπαρτσέλο

Το μουσείο Μπαρτζέλο έχει μια αξιόλογη συλλογή γλυπτών της Αναγέννησης και άλλων έργων τέχνης. Το κτίριο είναι ένα εντυπωσιακό Palazzo (del Bargello), ένα οχυρό με ισχυρές πολεμίστρες που περιβάλλουν την αυστηρή του πρόσοψη.

Ξεκίνησε να κατοικείται το 1255, ως κτίριο της έδρας του Capitano del Popolo και αργότερα του Podestà και του Συμβουλίου της Δικαιοσύνης.

Το 1574, έγινε έδρα για τον καπετάνιο του Δικαστηρίου (αρχηγός της αστυνομίας), ενώ  χρησιμοποιήθηκε και ως φυλακή.

Παρά τις τροποποιήσεις και προσθήκες που αλλοίωσε το αρχικό σχέδιο, κατά τη διάρκεια του 14ου και 15ου αιώνα, το παλάτι είναι διατηρημένο εξαιρετικά.

Από το 1859, το κτίριο στεγάζει το Museo Nazionale. Συγκεντρώνει πολλά και σημαντικά γλυπτά αριστουργήματα της Αναγέννησης και της μικροτεχνίας από διάφορες περιόδους. Συμπεριλαμβάνονται τα αριστουργήματα από τους Donatello, Luca della Robbia, Βερόκιο, Μιχαήλ Άγγελο και Cellini.

Το μουσείο έχει εμπλουτιστεί με υπέροχες συλλογές από μπρούντζο, μαγιολική, κεριά και σμάλτα. Ενώ υπάρχουν μετάλλια, σφραγίδες, ελεφαντοστά, κεχριμπάρι, ταπετσαρίες, έπιπλα και υφάσματα από τις συλλογές των Μεδίκων και ιδιωτικών χορηγών.

Για τους λάτρεις της αναγεννησιακής τέχνης, το Μπαρτζέλο είναι για τη γλυπτική ότι το Ουφίτσι είναι για τη ζωγραφική.

Την Πλατεία της Αγίας Μαρίνας

Με διάταγμα της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας, αποφασίστηκε το 1287 να δημιουργηθεί η Piazza of Santa Maria Novella. Για να κοσμήσει τη νέα εκκλησία που χτιζόταν. Αμέσως, η πλατεία έγινε θέατρο για φεστιβάλ, τουρνουά και άλλες αθλητικές συναντήσεις.

Η όψη της πλατείας από τον Fabio Borbottoni (1820-1902)

Για τη διακόσμηση της πλατείας τοποθετήθηκαν δύο οβελίσκοι από μάρμαρο Serravezza. Αυτοί, εγκαταστάθηκαν στην κορυφή από τέσσερις χάλκινες χελώνες ο κάθε ένας. Έργο που φιλοτέχνησε ο Giambologna, ενώ διακοσμήθηκαν στη κορυφή τους με έναν κρίνο της Φλωρεντίας.

Στην πλατεία υπήρχε από τη μια πλευρά η εκκλησία, ενώ στην πορεία, κτίστηκε ακριβός απέναντι ένα παιδικό νοσοκομείο, το “Νοσοκομείο των Αθώων.

Σήμερα, υπάρχουν πολλά πολυτελή ξενοδοχεία με θέα την πρόσφατα καθαρισμένη και ανακαινισμένη πλατεία. Τοποθετήθηκαν και μερικά μεταλλικά και γυάλινα παγκάκια. Τα οποία όμως είναι εντελώς άχρηστα τους καλοκαιρινούς μήνες. Επειδή θερμαίνονται τόσο πολύ που δεν μπορεί κανείς να κάτσει…

Η Σάντα Μαρία Νοβέλλα

Στην Πλατεία της Αγία Μαρίνας δεσπόζει η Σάντα Μαρία Νοβέλλα (Santa Maria Novella). Ένας καθολικός ναός που δημιουργήθηκε από το τάγμα των Δομινικανών. Μαζί με το διπλανό στεγασμένο διάδρομο, περιλαμβάνουν πολυάριθμα έργα τέχνης και ταφικά μνημεία.

Ιδιαίτερα διάσημες είναι οι τοιχογραφίες από καλλιτέχνες της γοτθικής και πρώιμης αναγεννησιακής εποχής. Ενώ το έργο χρηματοδοτήθηκε από σημαίνουσες οικογένειες της Φλωρεντίας οι οποίες κατασκεύασαν και ταφικά παρεκκλήσια.

Η εκκλησία αποκαλείται Νοβέλλα (Νέα) επειδή κτίστηκε στη θέση αρχαίου ναού και ναού του 9ου αιώνα. Όταν ο χώρος παραχωρήθηκε στο τάγμα των Δομινικανών, το 1221. Εκείνοι αποφάσισαν να κτίσουν ένα νέο ναό μαζί με πλευρικό διάδρομο.

Φλωρεντία: Αφιέρωμα στο λίκνο της ιταλικής Αναγέννησης (Μέρος 2ο)

Η εκκλησία σχεδιάστηκε από δύο Δομινικανούς μοναχούς και η κατασκευή άρχισε στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα (περ. το 1276) και διήρκησε 80 χρόνια. Το 1360 προστέθηκαν τα γοτθικά τόξα στην πρόσοψη, με την πρόθεση να στεγάσουν σαρκοφάγους.

Η πρόσοψη είναι από λευκό και πράσινο μάρμαρο, έργο του Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι, που έγινε μεταξύ 1456-1470 σε αναγεννησιακό ρυθμό.

Το Νοσοκομείο των Αθώων

Απέναντι από την Σάντα Μαρία Νοβέλλα βρίσκετε το “Ospedale degli Innocenti” (Νοσοκομείο των Αθώων). Κτίστηκε στις αρχές του 13ου αιώνα, το 1419, έπειτα από ανάθεση της “Συντεχνίας του Μεταξιού”. Μίας από τις πλουσιότερες συντεχνίες της πόλης, που όπως πολλές είχε αναλάβει φιλανθρωπικό έργο.

Το Οσπεντάλε ντελι Ιννοτσέντι δημιουργήθηκε ως ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, υπεύθυνο για τη φροντίδα των έκθετων βρεφών. Αντιπροσώπευε τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές απόψεις της Φλωρεντίας κατά την πρώιμη Αναγέννηση. Ο χώρος αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό δείγμα εκδήλωσης συμπόνιας και μέριμνας.

Το Νοσοκομείο ήταν υπεύθυνο για τη φροντίδα των εγκαταλελειμμένων παιδιών και τους παρείχε τη δυνατότητα να επανέλθουν στην κοινωνία. Το πρώτο βρέφος εγκαταλείφθηκε εκεί στις 5 Φεβρουαρίου 1445. Δέκα μόλις μέρες μετά το άνοιγμα.

Κατά το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα, ο χώρος διευρύνθηκε με μια στοά που την περιέβαλαν  λίθινοι κίονες. Στις καμάρες ανάμεσα σε από κάθε κίονα δημιουργήθηκαν γλυπτά από αγίους, φύλακες των παιδιών και ανάγλυφα παιδιά σε σάβανα.

Στο νοσοκομείο τα μωρά που παραλαμβάνονταν, θηλάζονταν και απογαλακτίζονταν. Είχαν προσληφθεί διδάσκαλοι για να διδάξουν ανάγνωση και γραφή στα αγόρια. Ενώ διδάσκονταν και δεξιότητες σύμφωνα με τις ικανότητές τους.

Τα κορίτσια μεγαλώνοντας στελνόταν σε κυρίες που τους δίδασκαν ραπτική, μαγειρική και άλλου είδους τέτοιες ασχολίες.

Το νοσοκομείο παρείχε προίκα για τα κορίτσια, που είχαν την επιλογή να παντρευτούν ή να γίνουν μοναχές.

Στα τέλη του 1520 κτίστηκε μία επέκταση στα νότια του χώρου. Αυτή ήταν για την διαμονή των γυναικών που δεν παντρεύτηκαν, αλλά ούτε έγιναν μοναχές.

Σήμερα, το σχεδόν 600 ετών Ospedale degli Innocenti είναι η έδρα του παγκόσμιου  ερευνητικού κέντρου για παιδιά της UNICEF.

Καθώς θεωρείται μια από τις πρώτες προσπάθειες των κοσμικών αρχών να εξυψώσουν τις ανησυχίες των πιο ευάλωτων παιδιών στο επίπεδο της πολιτικής προτεραιότητας.

Με πληροφορίες και φωτογραφίες από το Taxidologio και την Wikipedia