Προσδοκίες και πραγματικότητα, ευτυχία και επιτυχία

Η επιτυχία δεν μετριέται από αυτό που έχεις κατορθώσει, αλλά από την αντίσταση που συνάντησες και από το κουράγιο που έδειξες στη μάχη απέναντι σε αμέτρητες αντιξοότητες.

Από την Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου / Εκπαιδευτικός / psychologynow team

Η αποτυχία σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον κάθε άνθρωπο, ανάλογα με τα πρότυπα και τους στόχους που εκείνος έχει θέσει (και κάπου εδώ κολλάει η παρακάτω «μαθηματική σχέση» – ευτυχία και επιτυχία = προσδοκίες και πραγματικότητα. Η «αποτυχία» είναι σχετική επομένως. Κάτι που μπορεί να θεωρεί κάποιος ως τεράστια επιτυχία μπορεί άλλος να το θεωρεί ως τεράστια αποτυχία και το αντίστροφο.

Ακούγεται λογικό; Θεωρώ πώς ναι, όσο αντιφατικό και αν φαίνεται, διότι ο καθένας προσεγγίζει διαφορετικά τα γεγονότα και τις καταστάσεις, τις αποκωδικοποιεί από τη δική του μοναδική οπτική γωνία, την οποία οφείλει το άλλο άτομο τουλάχιστον να σέβεται και όχι απαραίτητα να συμφωνεί.

Ως «μεγάλη αποτυχία» μπορούμε να θεωρήσουμε την αδυναμία επίτευξης ενός στόχου που καθορίζει την πορεία της ζωής μας. Και θα αναρωτηθούμε όλοι, μα τι τελικά καθορίζει την πορεία της ζωής μας; Συνυπολογίζονται και οι μικρές καθημερινές στιγμές που αθροιστικά φτιάχνουν την επιτυχία ή την αποτυχία; Και όταν εμείς αισθανθούμε την αποτυχία αν όχι μόνο να μας χτυπάει την πόρτα απειλητικά αλλά ήδη να μας κάνει συντροφιά και να μας έχει ισοπεδώσει, τι γίνεται; Εκεί τι κάνουμε; Αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, την αποδεχόμαστε και συνεχίζουμε ή απλώς την ξεχνάμε και να την απωθούμε;

Ενδεικτικά παρουσιάζουμε παρακάτω μερικά απλά βήματα που θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε την απογοήτευση της αποτυχίας και να προχωρήσουμε αφότου οι προσπάθειές μας έπεσαν στο κενό.

1. Παράπονα τέλος: Κάθε αποτυχία συνοδεύεται σίγουρα και από μια γερή δόση απογοήτευσης (και εσύ όταν έχεις προσπαθήσει, έχεις κοπιάσει και έχεις δώσει τον καλύτερό σου εαυτό για κάτι που ήθελες πολύ απογοητεύεσαι όταν το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό, ας μην κρυβόμαστε). Η ασταμάτητη γκρίνια όμως δεν πρόκειται να αλλάξει το αποτέλεσμα, μας εμποδίζει να προχωρήσουμε παρακάτω και έτσι διαιωνίζεται η κατάσταση… Οπότε σταματάμε να παραπονιόμαστε και να θυμόμαστε το παρελθόν. Θυμόμαστε μόνο όσα μας δίδαξε ο χρόνος, η πορεία και το πολυπόθητο ταξίδι.

«Η επιτυχία δεν μετριέται από αυτό που έχεις κατορθώσει, αλλά από την αντίσταση που συνάντησες και από το κουράγιο που έδειξες στη μάχη απέναντι σε αμέτρητες αντιξοότητες».

Orison Swett Marden (Αμερικανός συγγραφέας)

2. Συγχωρούμε τον εαυτό μας: Όταν θα έχουμε πλέον αναλάβει τις ευθύνες μας για την αποτυχία, θα μπορέσουμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να αναγνωρίσουμε το λάθος, να συνειδητοποιήσουμε τι δεν κάναμε σωστά και τι ακριβώς πήγε στραβά λαμβάνοντας υπόψη μας τις συνθήκες και τα δεδομένα. Ταυτόχρονα όμως, πέρα από την αυτοκριτική μας, πρέπει να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας για την προσπάθεια που κάναμε, το θάρρος και την τόλμη που δείξαμε για την επίτευξη του στόχου ανεξαρτήτως του αποτελέσματος.
3. Αποδεχόμαστε την αποτυχία: Είναι σίγουρα το πιο δύσκολο κομμάτι, αλλά το πιο σημαντικό. Αν δεν υπάρξει αποδοχή από την πλευρά μας τότε θα συνεχίσουμε να αποτυγχάνουμε και θα συνεχίσουμε να απογοητευόμαστε και έτσι θα δημιουργείται συνεχώς ένας φαύλος κύκλος. Είναι σκληρό να αντιμετωπίζεις την αποτυχία με χαμόγελο, σχεδόν ανέφικτο, τουλάχιστον όμως να δείχνεις δύναμη και όχι δειλία όταν καλείσαι να την δεις κατάματα και να την αναγνωρίσεις με κάθε κόστος. Εκεί φαίνεται το μεγαλείο και η ωριμότητα της ανθρώπινης φύσης. Όταν συνειδητοποιείς πόσο μικρός είσαι και πόσα τρωτά σημεία έχεις. Η παντοδυναμία και η τελειότητα δεν ανήκουν σε κανέναν!

«Τα τρία Τ της επιτυχίας είναι: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη».

Οδυσσέας Ελύτης

4. Ανάλυση και περισυλλογή: Για να μάθουμε από την αποτυχία μας, πρέπει να αποστασιοποιηθούμε και να δούμε τα πράγματα όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Πρέπει να εντοπίσουμε πού πράξαμε σωστά και πού όχι, τι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει διαφορετικά, ποιους παράγοντες δεν λάβαμε υπόψη μας ή ποιους παράγοντες λάβαμε υπόψη μας αλλά με λανθασμένο τρόπο π.χ. παρανόηση, για αποφυγή της ίδιας κατάστασης στο μέλλον. Αυτό αποτελεί και την ασπίδα μας για τη συνέχεια.
5. Νέο πλάνο: Με βάση όσα μάθαμε, καλούμαστε να φτιάξουμε ένα καινούριο πλάνο δράσης ώστε να κυνηγήσουμε τον επόμενο στόχο μας. Καμία αποτυχία δεν πρέπει να μας πτοεί αλλά αντιθέτως να μας κινητοποιεί και να μας πεισμώνει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Τότε η επιτυχία που θα καταφέρουμε, όποτε και αν γίνει αυτό, θα είναι μεγαλύτερη και ακόμη πιο σπουδαία. Αξίζει να το προσπαθήσουμε… και ό,τι είναι να γίνει ας γίνει!