Σύλλογος Πεζοπορίας και Ορειβασίας Τρικάλων: όλα όσα είδαμε στο χωριό του Αρκτούρου

Τελευταία Κυριακή του Μάρτη. Λίγο πριν τελειώσουν οι μέρες του και γύρναγε τον καιρό από Άνοιξη σε Χειμώνα, με βοριάδες και χιονιάδες λες και ήθελε να αφήσει το στίγμα του ως «γδάρτης και παλουκοκαύτης» και εμείς να τον ξεπροβοδίζουμε στις «γανωμένες» από φρέσκο χιόνι πλαγιές του Βέρνου.

Στα 1.350 μέτρα του Βιτσίου , το χωριό που συγκαταλέγεται , σύμφωνα με τους τουριστικούς οδηγούς, στα δέκα ομορφότερα  χωριά της Ευρώπης όχι μόνο για την αμφιθεατρική του θέση, για το αδόμητο περιβάλλον, όσο περισσότερο για το δομημένο.  
Χωριό με φυσιογνωμία , με «πρόσωπο» στον Κόσμο. Κοινωνία με εξαιρετική διαχείριση του πολιτιστικού αποθέματος και του φυσικού περιβάλλοντος.
Οι προθέσεις να περιηγηθούμε σε τόπο που οι χαμηλοί συντελεστές δομήσεως και τα φυσικά οικοδομικά υλικά χτίζουν χωριά φιλικά στον άνθρωπο και συμβατά στο περιβάλλον. Να σπουδάσουμε τον απίθανο οργανισμό της Αρκούδας του Αρκτούρου, ως η δεικνύουσα την βιοποικιλότητα ενός τόπου. Τέλος, να αντικρίσουμε τα αποκαΐδια που άφησε πίσω του ο φασίστας κατακτητής στην παλιά και καμένη Δροσοπηγή και να βαδίσουμε στα χνάρια εκείνων που πολέμησαν για πατρίδα και λευτεριά… Να βρεθούμε σε τόπο που τα μετέπειτα μίση άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια ενός αδελφοκτόνου σπαραγμού, σκόρπια στις πλαγιές και στις ραχούλες.  Τόπος – Μνημείο .
Ο βοριάς του Σαββάτου δεν ήταν ικανός να ανακόψει την βόλτα μας στα καλιγωμένα με πέτρα καλντερίμια της βλαχόφωνης Νιβέστας ή και Νεβέσκας που ίδρυσαν Βλάχοι οδίτες (έμποροι και αγωγιάτες / κυρατζήδες) το 1835. Είναι η λευκοφορεμένη του βουνού που την ονομασία είναι πιθανό να την οφείλει και στα πολλά χιόνια που την καλύπτουν για μεγάλη χρονική διάρκεια, η χιονισμένη, η χιονάτη, δηλαδή η Νύμφη και συνεπώς Νυμφαίο .

Κάτω από το μονοπάτι με τις πανύψηλες Οξιές που δημιουργούν ένα φυσικό τούνελ και οδηγούν στην προστατευόμενη περιοχή του Αρκτούρου και μετά στην επιβλητική Νίκειο Σχολή (δωρεά πλούσιου καπνέμπορου το όνομα του οποίου φέρει) όπου αντί για μαθητές σήμερα φιλοξενεί φωτογραφικά αρχεία της περιοχής και κέντρο πληροφοριών της Αρκούδας .
Μια επίσκεψη στον μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου Νικολάου μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε από τον εφημέριό της , ότι είναι καθ΄ εικόνα και ομοίωση της ομώνυμης εκκλησίας του Αγίου Νικολάου της πάλαι ποτέ ακμάζουσας Μοσχόπολης της Αλβανίας απ΄ όπου έχουν την ρίζα τους αρκετοί από τους κατοίκους του χωριού .
Το ξημέρωμα της Κυριακής μας βρήκε στο βουνό. Στην κορυφή του οικισμού ένα υπαίθριο θέατρο μας γνωστοποιεί τις πολιτιστικές προτιμήσεις της μικρής κοινωνίας. Λίγο παραπάνω ένα χωμάτινο φράγμα που «μαντρώνει» το νερό δημιουργώντας μια μικρή λίμνη δείχνει την πίστη της κοινωνίας στο πολύτιμο αγαθό που δεν είναι ανεξάντλητο .
Η ανηφόρα δεν είναι δύσκολη, γιατί πάνω στο μονοπάτι διανοίχτηκε δρόμος δασικός, μέχρι την απέναντι πλευρά του βουνού όπου είχαμε αναπάντεχο συναπάντημα με ντόπιο ορειβάτη που είχε ακριβώς την αντίθετη πορεία. Όλα χιονισμένα.
Βρισκόμαστε στο βασίλειο της Οξιάς. Στην ράχη του βουνού μια λιμνούλα με κρυστάλλινη επιφάνεια μαρτυράει την θερμοκρασία του περιβάλλοντος και λίγο πιο κάτω ένα έρημο εικονοστάσι περιμένει τον προσκυνητή  να ανάψει το σβηστό καντήλι του.

Οι επόμενες εικόνες είναι βγαλμένες από σπαράγματα. Από το παλιό και καμένο χωριό υπάρχει όρθιο μόνο το καμπαναριό και ένας υποτυπώδης αναστυλωμένος ναός . Χτυπάμε την καμπάνα του για να δηλώσουμε στα χαλάσματα την παρουσία μας.
Κατεβαίνουμε στο ποτάμι και μπαίνουμε στο φαράγγι του, αλλάζοντας τα βήματά μας πάνω σε πάπλωμα από καφέ φύλλα οξιάς, κάτω από τους θεόρατους γυμνούς κορμούς της, δίπλα από τα φιδωτά γυρίσματα της κατάντης του ποταμού προς το νέο χωριό της Δροσοπηγής.
Ισορροπούμε πάνω σε κορμούς δέντρων που ενώνουν τις δυο όχθες και σε τραβέρσες από γραφικά ξυλογέφυρα. Τα κελαρύσματά του νερού μας ακολουθούν μέχρι την ανηφόρα της απέναντι όχθης και στην μπούκα του χωριού μια γερόντισσα θα μας διηγηθεί ότι το χωριό έφτιαξαν φερτοί από το Αλβανικό και βλαχόφωνο Πληκάτι. Αρβανιτόβλαχοι.
Ένα οδοιπορικό εκεί ψηλά και απόμερα. Σε έναν τόπο που τον έβγαλε από τον μεταπολεμικό μαρασμό η ιδέα ενός προικισμένου ανθρώπου που φιλοξένησε στο δικό του δάσος το ευρωπαϊκό πρόγραμμα προστασίας της άγριας πανίδας με πρώτη την Αρκούδα, ύστερα τον Λύκο και τον Ποιμενικό (Τσομπανόσκυλο) .
Για να βεβαιωθεί για μια φορά ακόμα, ότι ο άνθρωπος «αγιάζει» τον τόπο.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Την επόμενη Κυριακή (6/4ου) θα ανεβούμε στην κορυφή «Βουλγάρα»  (υψ. 1654 μ.) των Αν. Αγράφων . Εκκίνηση από την θέση Ζαχαράκη. Ώρες ανάβασης 2. Υπεύθυνος : Κώστας Κουτής.  Ακόμη, σχεδιάζουμε να επισκεφτούμε το μουσείο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης καθώς και το μουσείο Εθνικής Αντίστασης  της Ρεντίνας.
Περισσότερες πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου μας, Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ), τηλ. 2431072077 από 21:00 έως 22:00.