Νύφη vs Πεθερά: Ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε!

Η Χρύσα μας έστειλε την ιστορία της για να την μοιραστεί μαζί μας, «ζευγάρι vs πεθερικά/γονείς», διαφορετικές απόψεις και νοοτροπίες… Οι απαιτήσεις και η… πίεση!

«Αγαπητή Madame BourouBourou,

Έχω αρχίσει και διαβάζω ανελλιπώς τη στήλη σου καθώς σε πολλές ιστορίες που αναφέρεσαι, βλέπω ξεκάθαρα τον εαυτό μου. Γι’ αυτό πήρα το θάρρος να σου γράψω και την δική μου ιστορία, που με στεναχώρησε και ξεκίνησε από το πουθενά!

Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλες γυναίκες που μπορεί να ζουν κάτι παρόμοιο αλλά για εμένα αυτό που άκουσα δεν έχει προηγούμενο! Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αθήνα. Είμαι περίπου 29 ετών και το αγόρι μου δουλεύει στην Αθήνα εδώ και 12 περίπου χρόνια, ενώ η καταγωγή και οι γονείς του μένουν στην επαρχία.

Στην αρχή της γνωριμίας μας ο γονείς του ήταν ανύπαρκτοι. Από ότι έχω καταλάβει, πριν τη γνωριμία μου με το γιο τους δεν τον είχαν και πολύ στο μυαλό τους. Πίστευαν πως έφυγε και είναι άντρας, δουλεύει και τον βρήκε το δρόμο του. Ύστερα, όταν κατάλαβαν ότι η σχέση μας είναι πιο σοβαρή, είμαστε περίπου 5 χρόνια μαζί, άρχισαν τις γκρίνιες και τις κακίες σε εκείνον για εμένα.

Τώρα, τον τελευταίο χρόνο, κάπως έχουν ομαλοποιηθεί τα πράγματα αλλά εννοείται ότι εγώ και εκείνος δεν ξεχνάμε το τι έχουμε περάσει. Σε ένα τηλέφωνο ρουτίνας από τη μητέρα του προς εμένα, καθώς μένουμε μαζί και όταν δεν τον βρίσκει καλεί εμένα, άρχισε με πιεστικό και μαμαδίστικο τρόπο να μου λέει πως πρέπει να κάνουμε παιδί, τι άλλο περιμένουμε και τέτοια πράγματα…

Τα είπε μία, δύο, δεν μίλησα, προσπαθούσα να της εξηγήσω πως όλα θέλουν χρόνο, ότι δουλεύουμε πολύ σκληρά για τα καταφέρουμε και ότι θα γίνει κάποια στιγμή. Εκείνη άρχισε να ανεβάζει τους τόνους και να συνεχίζει να πιέζει με αποκορύφωμα να μου πει τρεις φορές τελικά πως ο άντρας της περιμένει να ακούσει το όνομά του!!!

Τι;;;;;;;;;;;;;;

Δεν μίλησα φυσικά πάνω στο θέμα, προσπαθούσα να είμαι ευγενική και κοφτή. Γιατί ποτέ δεν έδωσα δικαίωμα για συζητήσεις, πόσο μάλλον για τα θέματα που αφορούν το ζευγάρι και μόνο!

Έπαθα πλάκα! Όσο το σκέφτομαι τόσο φουντώνω!

Έχουν στο μυαλό τους ότι τo δικό μου το παιδί θα πάρει και όνομα δικό τους;

Εδώ καλά καλά δε υπάρχει παιδί και εκείνοι ονειρεύονται τα βαφτίσια για να κορδωθούν σαν παγώνια στο άκουσμα του ονόματός τους; Δεν ντράπηκε να ξεστομίσει κάτι τέτοιο;;;; Απίστευτη!

Πραγματικά απορώ πως υπάρχουν τέτοιες μητέρες ακόμη!

Με πήρε τηλέφωνο να μου κανονίσει τη ζωή και να μου οργανώσει και τα υπόλοιπα;;; Μα φτάνει πια!

Ουφφφ! Τα είπα!

Πιστεύω πως υπάρχουν κι άλλες γυναίκες στη θέση μου και μακάρι κάποια στιγμή να γνωριστούμε ακόμη και μέσα από τη στήλη και τα μηνύματά μας!

Ευχαριστώ, Χρύσα!»

Περιμένω τα μηνύματα σας!!!

Γράψε μου την ιστορία σου, τα ερωτικά, φιλικά, κοινωνικά σου μπερδέματα, τον… καημό σου, ένα θέμα στο οποίο θα ήθελες να ακούσεις την… “καυστική” μου άποψή… ή οτιδήποτε άλλο σκέφτεσαι!!!

Περιμένω και το δικό σου μήνυμα στο mbouroubourou@gmail.com