Λουξεμβούργο: Ένα δουκάτο που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε

Το Λουξεμβούργο είναι ένα πανέμορφο κρατίδιο στη βορειοδυτική Ευρώπη και ένα από τα πλουσιότερα του κόσμου. Συνορεύει βόρεια και δυτικά με το Βέλγιο, νότια με τη Γαλλία και ανατολικά με τη Γερμανία.

Το Λουξεμβούργο είναι Δουκάτο και έχει έκταση μόλις 2.586 τετραγωνικά χιλιόμετρα και συνολικό πληθυσμό περίπου 650.000 κατοίκους. Η επίσημη ονομασία του είναι Grand Duchy of Luxembourg (Μεγάλο Δουκάτο του Λούξεμβούργου).

Γενικά

Η περιοχή του Λουξεμβούργου κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, ενώ εκεί έζησε και κυβέρνησε ο ελληνικής καταγωγής αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος (306-337 μ.Χ). Το πολίτευμα του σήμερα είναι η συνταγματική κοινοβουλευτική μοναρχία και ανώτατος τίτλος είναι ο Μεγάς Δούκας.

Με κληρονομική διαδοχή του στέμματος από τον οίκο του Νάσσαου, από το 2000 είναι ο Ερρίκος (Henri Albert Gabriel Félix Marie Guillaume de Nassau). Γιος του Μέγα Δούκα Ιωάννη και της Πριγκίπισσας Ιωσηφίνας Καρλότας του Βελγίου.

Το Λουξεμβούργο διαιρείται σε δύο περιοχές. Στην βόρεια (Έσλιγκ), που διασχίζεται από ένα τμήμα της οροσειράς των Αρδεννών με βαθιές κοιλάδες και οροπέδια. Στη νότια (Γκούτλαντ), όπου βρίσκονται μεγάλες και γόνιμες εκτάσεις και κατοικεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου μιλούν παράλληλα τρεις γλώσσες…

Χωρίζεται σε 12 καντόνια και η επίσημη γλώσσα από το 1984 είναι η Λουξεμβουργιανή, μια ανάμιξη Γερμανικών και Φλαμανδικών. Οι Λουξεμβουργιανοί ξεκινούν το σχολείο μαθαίνοντας τα Λουξεμβουργιανά και ως κύρια ξένη γλώσσα τα Γερμανικά. Στη συνέχεια, από το Γυμνάσιο, αρχίζουν να διδάσκονται ως δεύτερη ξένη γλώσσα τα Γαλλικά.

Η τοπική διάλεκτος έχει ακόμη και σήμερα υποδεέστερη θέση. Ενώ οι δύο μεγάλες γειτονικές γλώσσες, τα Γαλλικά και τα Γερμανικά, κυριαρχούν έναντι της τοπικής.

Μέσα στα σπίτια τους οι Λουξεμβουργιανοί μιλούν κυρίως Γερμανικά και ελάχιστα την τοπική διάλεκτο. Στις καθημερινές συναλλαγές τους όμως και για τις διοικητικές πράξεις μιλούν Γαλλικά.

Τα Γαλλικά είναι η κυριότερη ομιλούμενη γλώσσα και των κατοίκων διαφορετικής προέλευσης. Αφού η μεγαλύτερη μάζα αυτών προέρχεται από τη Νότια «λατινόγλωσση» Ευρώπη.

Καθημερινά, χιλιάδες εργαζόμενοι εισρέουν από τις γειτονικές χώρες (Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία) στο Λουξεμβούργο. Αυτοί έχουν ως τόπο μόνιμης εργασίας τη χώρα και καλύπτουν ένα τεράστιο φάσμα των υπηρεσιών της.

Σερβιτόροι, υπάλληλοι τραπεζών, χρηματιστές, καθηγητές ιατρικής και πολλές άλλες ειδικότητες. Οι καθημερινοί, μόνιμοι επισκέπτες του Λουξεμβούργου υπολογίζονται περίπου στις 150.000.

Το Λουξεμβούργο είναι μια πάρα πολύ εύπορη χώρα.

Παλαιότερα η οικονομία του βασιζόταν στην βιομηχανία χάλυβα, καθώς το υπέδαφος του είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε κοιτάσματα σιδηρομεταλλευμάτων.

Σήμερα στηρίζεται στα χρηματοοικονομικά, χάρη στον πολύ ανεπτυγμένο τομέα των τραπεζικών υπηρεσιών του. Μετά τη δεκαετία του 1980, η κυβέρνηση της χώρας εκμεταλλεύθηκε τη μεταρρύθμιση των χρηματοπιστωτικών κανόνων στην ΕΕ. Μετέτρεψε έτσι τη χώρα σε έναν χρηματοοικονομικό κόμβο με παγκόσμια επιρροή, αν και ο τραπεζικός κλάδος του είναι αρκετά μυστικοπαθής.

Διατηρεί το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο, με ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό ανεργίας.

Το 55% των εκτάσεών του Λουξεμβούργου είναι καλλιεργήσιμη γη και το 25% καλύπτεται από δασικές εκτάσεις.

Ενώ υπάρχει έντονη οικονομική και γενικότερη εξέλιξη του δουκάτου, η κυβέρνησή του Λουξεμβούργου είχε πάντα -και έχει- ως βασικό της μέλημά την διατήρηση του χαρακτήρα της χώρας.

Έτσι, δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην φυσική ομορφιά. Με την άρτια διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και του ζωικού βασιλείου!

Στην πολιτιστική της κληρονομιά. Με την συντήρηση και την διατήρηση όλων των παλαιών κτισμάτων και κάστρων, αλλά και των νεότερων κτισμάτων!

Και στο εκπληκτικό πάντρεμα του νέου και μοντέρνου, με το παλιό και την ιστορία, δίχως καμία αλλοίωση -αλλά ανακατασκευή- κτισμάτων του παρελθόντος. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της νοοτροπίας είναι η πρωτεύουσα της χώρας, το Λουξεμβούργο!

Όλα αυτά καθιστούν το δουκάτο του Λουξεμβούργου μια πανέμορφη και παραμυθένια χώρα, πρότυπο για πολλά άλλα Ευρωπαϊκά κράτη!

Τι θα δείτε στο Λουξεμβούργο!

Το «Κάστρο του Λουξεμβούργου»

Το κάστρο του Λουξεμβούργου είναι το πλέον αναγνωρίσιμο μνημείο της πρωτεύουσας και σήμα κατατεθέν όλου του κράτους. Ιδρύθηκε από τους Φράγκους στις αρχές του μεσαίωνα και εξελίχθηκε σε ένα ισχυρότατο κάστρο, λόγω των προσθετικών έργων που έγιναν από τους ηγεμόνες του στους αιώνες που ακολούθησαν.

Το 1443 τελούσε υπό την επικυριαρχία των Βουργουνδίων, στη συνέχεια κατακτήθηκε από Ισπανούς ηγεμόνες και έπειτα από ευγενείς του βασιλείου της Αυστρίας. Ήταν η περίοδος της βασιλείας των Αψβούργων όταν το κάστρο επεκτάθηκε, ενισχύθηκε και άκμασε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα φρούρια του Ευρωπαϊκού χώρου.

Κατά τη διάρκεια των γαλλικών επαναστατικών πολέμων το κάστρο άντεξε μία επτάμηνη πολιορκία,  αναγκάζοντας τον Γάλλο πολιτικό και στρατιωτικό Lazare Carnot να δηλώσει ότι το Λουξεμβούργο μαζί με το Γιβραλτάρ είναι τα δύο ισχυρότερα φρούρια του κόσμου.

Από αυτή τη δήλωση προήλθε και το ψευδώνυμο της πόλης “Γιβραλτάρ του Βορρά”.

Η “Κρίση του Λουξεμβούργου”, που αφορούσε την διπλωματική διαμάχη μεταξύ Πρωσίας και Γαλλίας -για την κυριαρχία στην περιοχή- οδήγησε το 1867 στη Συνθήκη του Λονδίνου, η οποία όριζε την υποβάθμιση της αμυντικής δύναμης του Λουξεμβούργου με την κατεδάφιση σημαντικών τμημάτων του κάστρου.

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του κάστρου είναι επισκέψιμο και αναμφισβήτητα προτείνεται να αφιερώσετε ένα μεγάλο μέρος του χρόνου σας ώστε να περιηγηθείτε στους δαιδαλώδεις διαδρόμους. Να ανεβείτε στα ψηλά του τείχη και να περιεργαστείτε τις πολεμίστρες και τα κανόνια, ταξιδεύοντας νοητά σε μια άλλη εποχή.

Την «Γέφυρα του Αδόλφου»

Πρόκειται για τη γνωστότερη και μία από τις μεγαλύτερες γέφυρες του Λουξεμβούργου που συνδέει την Boulevard Royal (βασιλική οδό) της Ville Haute, με την Avenue de la Liberté (λεωφόρο της ελευθερίας) της περιοχής του σιδηροδρόμου (Gare).

Έχει το όνομα του μεγάλου δούκα Αδόλφου, ο οποίος βασίλεψε από το 1890 μέχρι το 1905. Άτυπα θεωρείται εθνικό σύμβολο, εκπροσωπώντας την ανεξαρτησία της χώρας. Σχεδιάστηκε από τον Γάλλο Paul Séjourné και τον Λουξεμβούργιο Paul Rodange. Άρχισε να χτίζεται το 1900 και ολοκληρώθηκε έπειτα από τρία χρόνια, το 1903. Με 84,65 μέτρα ύψος, 153 μέτρα μήκος και 17,20 μέτρα πλάτος,  έχει τέσσερις λωρίδες αυτοκινητοδρόμου, καθώς και δύο μονοπάτια για πεζούς.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αψίδες, οι καμάρες και η γενικότερη αρχιτεκτονική τη γέφυρας, της οποίας το σχέδιο προέρχεται από τη γέφυρα Walnut Lane της Φιλαδέλφειας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η πρώτη ανακαίνιση πραγματοποιήθηκε το 1961 και από το 1990 η κυβέρνηση ξεκίνησε την έρευνα για την ανακαίνιση που οδήγησε στην ενίσχυση της γέφυρας με 25.000 τόνους χάλυβα.

Η όποια βόλτα σας στο κέντρο της πόλης σίγουρα θα σας οδηγήσει στη συγκεκριμένη γέφυρα, την οποία μπορείτε να διασχίσετε μέσω ενός από τα δύο μονοπάτια για τους πεζούς.

Τη «Χρυσή Γυναίκα»

Πρόκειται για το μνημείο της μνήμης (Monument of Remembrance) που είναι αφιερωμένο στη θυσία χιλιάδων Λουξεμβούργιων που εθελοντικά συντάχθηκαν με τις συμμαχικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η πιο διαδεδομένη ονομασία που του δίνεται από τους ντόπιους είναι περιγραφική και αναφέρεται στο επίχρυσο άγαλμα μιας νεαρής γυναίκας που κοσμεί την κορυφή ενός γρανιτένιου οβελίσκου 21 μέτρων.

Η μορφή της κοπέλας κρατάει ένα δάφνινο στεφάνι, που προσφέρεται προς τιμήν του ένδοξου έθνους. Στην βάση του οβελίσκου υπάρχουν οι δύο χάλκινες μορφές Λουξεμβούργιων στρατιωτών, που προσφέρουν τη ζωή τους στην πατρίδα.

Δημιουργός του μνημείου είναι ο ντόπιος καλλιτέχνης Claus Cito και μπορείτε να το θαυμάσετε χωρίς να το αναζητήσετε ιδιαίτερα, αφού βρίσκεται στην Πλατεία Συντάγματος της κεντρικότατης συνοικίας Ville Haute.

Τον «Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό»

Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του Λουξεμβούργου βρίσκεται 2 χιλιόμετρα νότια του κέντρου της πόλης (Haute Ville). Με πυκνό σιδηροδρομικό δίκτυο εξυπηρετεί ολόκληρη την χώρα και αποτελεί σημαντικό κόμβο των μετακινήσεων που σχετίζονται με τις γειτονικές χώρες (Γαλλία, Βέλγιο και Γερμανία).

Το πρώτο κτίριο που στέγασε το σταθμό εγκαινιάστηκε το 1859 και ήταν μία ξύλινη κατασκευή που δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό επιβλητικό νέο-μπαρόκ κτίριο, που χτίστηκε μεταξύ 1907 και 1913 στις όχθες του ποταμού Petrusse.

Από το 2006 ξεκίνησε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μεταφορών με στόχο την ολική ανακαίνιση του σταθμού, χωρίς να επηρεαστεί το αρχικό του ύφος. Οι εργασίες του  ολοκληρώθηκαν μετά το 2012, εντυπωσιάζοντας τους επισκέπτες.

Στην περίπτωση που χρησιμοποιήσετε τον σιδηρόδρομο, μην χάσετε την ευκαιρία να θαυμάσετε τις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες του κτιρίου. Όπως τον πύργο του ρολογιού που γίνεται ορατός από μεγάλη απόσταση.

Το «Φρούριο των Τριών Βελανιδιών»

Αυτό το ιστορικό φρούριο της ευρύτερης αμυντικής οχύρωσης του Λουξεμβούργου βρίσκεται στο νότιο τμήμα του τείχους.

Είναι γνωστό ως το φρούριο των τριών βελανιδιών, λόγω των χρυσών βελανιδιών που έχουν τοποθετηθεί στην κορυφή κάθε πύργου. Οι τρεις πύργοι του συγκεκριμένου φρουρίου ήταν οι μόνοι που δεν κατεδαφίστηκαν μετά την υπογραφή της συνθήκης του Λονδίνου (1867) η οποία προέβλεπε την κατεδάφιση μεγάλου μέρους του οχυρωματικού συμπλέγματος της πόλης.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 το φρούριο δέχτηκε εκτεταμένα αναστηλωτικά έργα, παράλληλα με τις εργασίες εγκατάστασης του μουσείου σύγχρονης τέχνης. Έτσι, μια επίσκεψη εδώ προτείνεται ως η ιδανική λύση για έναν όμορφο απογευματινό περίπατο, αλλά συνδυάζεται και με την επίσκεψη στο μουσείο σύγχρονης τέχνης.

Αφού εισέλθετε στη συνοικία Kirchberg, κατευθυνθείτε προς το πάρκο Drai Eechelen και μέσα από μία ομολογουμένως ενδιαφέρουσα διαδρομή θα φτάσετε στον προορισμό σας.

Το «Ευρωπαϊκό Δικαστήριο»

Ως γνωστόν το Λουξεμβούργο αποτελεί έδρα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που είναι το ανώτατο δικαιοδοτικό όργανο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ίδρυση του δικαστηρίου ανάγεται στις 23 Ιουλίου 1952, όταν η ιδρυτική διακήρυξη της πρώτης ευρωπαϊκής κοινότητας άνθρακα και χάλυβα τοποθετούσε την δικαστική έδρα της ένωσης στο Λουξεμβούργο. Σήμερα το σύνολο των δικαστικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδρεύει στο Λουξεμβούργο.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στεγάζεται στο κτίριο Palais ενώ σχεδιάζεται η επέκταση του στην περιοχή Kirchberg.

Τον «Καθεδρικό του Λουξεμβούργου»

Ο Ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός της πόλης είναι ένας Ιησουητικός ναός. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της πόλης και η ανέγερσή του τοποθετείται στο 1613. Ακολουθεί γοτθικό ρυθμό, έχοντας συγχρόνως πολλές επιρροές από την αναγέννηση.

Από τον 18ο αιώνα στο ναό φυλάσσεται η -κατά πολλούς- θαυματουργή εικόνα της Παναγίας (Maria Consolatrix Afflictorum), που θεωρείται προστάτιδα της πόλης και όλου του έθνους. Το 1870  ολόκληρος ο ναός αφιερώθηκε στην Παναγία και μετονομάστηκε από τον πάπα Πίο ΙΧ σε “Notre-Dame Cathedral”.

Στο χώρο του κοιμητηρίου του ναού βρίσκεται το εθνικό μνημείο της αντίστασης, η βάση του οποίου κοσμείται από το διάσημο χάλκινο άγαλμα του γλύπτη Lucien Wercollier που ονομάζεται “Ο πολιτικός κρατούμενος”.

Λίγη ακόμη γεύση από Λουξεμβούργο…!

Με πληροφορίες από Taxidologio και wikipaidia | Φωτογραφίες: Taxidologio, istock, unsplash