Ιατρική
Αχινός & δράκαινα: Τι πρέπει να κάνετε εάν τα πατήσετε στη θάλασσα
Ο αχινός και η δράκαινα είναι δύο από τους θαλάσσιους κινδύνους. Σε αυτό το άρθρο θα δείτε πως μπορείτε να αντιμετωπίσετε το τσίμπημά τους.
Το νερό της ελληνικής θάλασσας είναι ευεργετικό, αλλά ο βυθός της κρύβει και μικρούς κινδύνους, όπως είναι ο αχινός και η δράκαινα!
Και εκεί που χαλαρώνεις περπατώντας αμέριμνη/ος στα ρηχά, πατάς… κάτι… Μπορεί να νιώσεις έναν έντονο πόνο στο πέλμα ή τα δάχτυλα του ποδιού και πανικοβάλεσαι. Δεν πρέπει όμως να πανικοβληθείς, αρκεί να γνωρίζεις πώς να αντιμετωπίσεις την συγκεκριμένη κατάσταση. Τι πρέπει να προσέχεις λοιπόν;
Αχινός
Το πιο συνηθισμένο είναι να πατήσει κάποιος αχινό. Όποιος πατήσει αχινό είναι “πιο τυχερός” από αυτόν που πάτησε δράκαινα. Γιατί τα αγκάθια του αχινού ναι μεν πονάνε αλλά σε καμία περίπτωση όπως αυτά της δράκαινας.
Όταν πατήσουμε αχινό και μετά τον πρώτο “υποθαλάσσιο” αιφνιδιασμό, πρέπει να βγούμε προσεκτικά στην παραλία, δίχως να πατήσουμε το τραυματισμένο πόδι.
Τα σπασμένα αγκάθια που έχουν καρφωθεί στην πατούσα μας, μπορεί με το περπάτημα να μπουν ακόμη πιο βαθιά.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Καταρχάς ψυχραιμία, από το τσίμπημα αχινού δεν πέθανε ποτέ κανείς!
Αρχικά, πρέπει να αλείψουμε την περιοχή με τα αγκάθια με ελαιόλαδο για να μαλακώσει (συνήθως είναι πολλά μαύρα στίγματα μέσα στο δέρμα μας).
Έπειτα, θα ανακουφιστούμε από τον πόνο εάν βουτήξουμε το πόδι μας σε μια λεκάνη με ζεστό νερό. Στη συνέχεια, πρέπει να βγάλουμε τα αγκάθια ένα-ένα. Πιέζουμε το δέρμα (δεξιά και αριστερά από το αγκάθι), μέχρι να ξεμυτίσει, μετά με μια μικρή τσιμπίδα το τραβάμε.
Υπάρχει και η λύση της καρφίτσας, αφού πρώτα την απολυμάνουμε με οινόπνευμα. Την πιέζουμε πολύ προσεχτικά και βγαίνει το αγκαθάκι.
Όταν “επιτέλους” τελειώσει αυτή η διαδικασία, πρέπει να απολυμάνουμε την περιοχή, με πράσινο σαπούνι, οξυζενέ ή ιώδιο, για να αποφύγουμε τη μόλυνση.
Για όλη αυτή τη διαδικασία βοηθάει ένας μεγεθυντικός φακός για να βλέπουμε καλύτερα όλες τις λεπτομέρειες.
Εάν έχουν παραμείνει πολύ μικρά κομμάτια από αγκάθια μέσα στο δέρμα ή μαύρα στίγματα, μην αγχώνεστε, με τον καιρό θα αποβληθούν μόνα τους.
Αν μετά από τη διαδικασία καθαρισμού συνεχίζουμε να πονάμε πολύ, καλό θα ήταν να επισκεφτούμε ένα νοσοκομείο, κέντρο υγείας ή γιατρό.
Μέχρι να περάσει ο πόνος δε θα πρέπει να πατάμε με το τραυματισμένο πόδι, ενώ οι συνεχείς επαλείψεις με ελαιόλαδο θα μας ανακουφίζουν.
Δράκαινα
Πολύ σπάνιο δεν είναι να πατήσουμε και δράκαινα, καθώς αυτές απολαμβάνουν να ζουν νωχελικά στο βυθό της θάλασσας.
Καλύπτονται με άμμο, δεν ξεχωρίζουν, δεν κουνιούνται και μπορεί να “πέσουμε” πάνω τους. Οι δράκαινες έχουν δηλητήριο στα σκληρά αγκάθια του άνω πτερυγίου τους, στο σημείο ακριβώς που προεξέχει από την άμμο.
Εάν τα πατήσουμε να ξέρετε ότι ο πόνος είναι αφόρητος. Όσοι άνθρωποι πάτησαν δράκαινα, αναφέρουν ότι από τον πόνο σχεδόν λιποθύμησαν.
Το δηλητήριο των ψαριών αυτών, ενεργεί τόσο στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου όσο και στο αίμα. Το αποτέλεσμα είναι ο έντονος και με διάρκεια πόνος, η λιποθυμία, ο εμετός και ο υψηλός πυρετός (σπανιότερα).
Οι παρενέργειες ενός τέτοιου τσιμπήματος διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο ανάλογα με τις άμυνες και τις αντιστάσεις του οργανισμού του.
Το δέρμα κοκκινίζει και πρήζεται στο σημείο που μπήκαν τα αγκάθια, ενώ ο πόνος δε σταματά και διαχέεται μέχρι τη ρίζα του μέλους. Δηλαδή εάν μας τσίμπησε στην πατούσα, θα πονάει πάρα πολύ ολόκληρο το πόδι, μέχρι τους γοφούς.
Σπανιότερα μπορεί να προκληθεί αλλεργικό σοκ, όμοιο με εκείνο που παθαίνουμε εάν μας τσιμπήσει σκορπιός.
Η ζωή μας αν πατήσουμε δράκαινα δεν κινδυνεύει, αλλά εάν βρισκόμαστε κοντά σε κάποιο νοσοκομείο ή κέντρο υγείας, πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφτούμε.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Μόλις πατήσουμε δράκαινα, πρέπει με ψυχραιμία να βγούμε από το νερό. Να καθαρίσουμε και να απολυμάνουμε καλά το σημείο που μας τσίμπησε. Όσο περνάνε οι ώρες το δηλητήριο εξασθενεί.
Ένα παλιό γιατροσόφι που δείχνει να είναι αποτελεσματικό, είναι το κάψιμο. Το δηλητήριο της δράκαινας, όταν θερμανθεί από 50 βαθμούς Κελσίου και πάνω, αδρανοποιείται.
Οι ψαράδες που γνωρίζουν από αυτά, προτείνουν να πλησιάσουμε με ιδιαίτερη προσοχή (για να μην πάθουμε έγκαυμα) την καύτρα ενός τσιγάρου στην πληγή για να αδρανοποιήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο το δηλητήριο.
Καλό είναι να ενημερώσουμε και το γιατρό μας, ο οποίος μπορεί να μας συστήσει αναλγητικά χάπια.
Συνήθως ύστερα από 48-72 ώρες ο πόνος και το πρήξιμο υποχωρούν.
Με πληροφορίες από το iatropedia.gr
