«Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά» το νέο βιβλίο του Γιώργου Περισανίδη

Μήπως θεωρείς το βιβλίο κάτι βαρετό και ξεπερασμένο;

Θέλεις να γνωρίσεις ένα βιβλίο που έχει γραφτεί στη γλώσσα της εποχής;

«…Αγάπα την, αγάπα την, αγάπα την! Αν σε προτιμά, αγάπα την. Αν σε πληγώνει, αγάπα την. Αν σου κάνει την καρδιά κομμάτια – και καθώς μεγαλώνει και είναι πιο δυνατή, ο πόνος θα είναι πιο βαθύς – αγάπα την, αγάπα την, αγάπα την!…»

(Μεγάλες Προσδοκίες – Κάρολος Ντίκενς)

«Γιατί νομίζεις λένε ότι “οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο”;
Γιατί αν μπορεί να υπάρξει άδολη αγάπη, είναι αυτή που θα συναντήσεις στο τέλος του έρωτα. Αν μπορέσουμε να τον μεταβάλλουμε σε αγάπη, έχει εκπληρώσει την αποστολή του!».
(Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά – Γιώργος Περισανίδης)

Σε ένα πολυμεσικό έργο, με φόντο μια ερωτική ιστορία και ένα οδοιπορικό στα μπουζουξίδικα της Ελλάδας, ο Γιώργος Περισανίδης προσεγγίζει τη φύση του έρωτα και τις επιλογές μας σε σχέση με αυτόν και τη ζωή γενικά, την εισβολή των social media στην καθημερινότητά μας, την τέχνη, την κατάρρευση των ηθικών, θρησκευτικών και πολιτικών ιδεολογιών, τα φαινόμενα ματαίωσης και τα εφαλτήρια δημιουργίας.

Η ερωτική ιστορία ξεκινά in media res και ακολουθεί η αφήγηση με δύο παράλληλες παρελθοντικές αφηγήσεις και με ταυτόχρονες αναφορές από το παρόν και αποσπάσματα από το προηγούμενο και επόμενό του βιβλίο, χωρίς να είναι εις βάρος της ροής και χωρίς να είναι απαραίτητο να έχει διαβάσει κάποιος το πρώτο του βιβλίο.

Η γραφή είναι περισσότερο αφαιρετική. Δεν περιγράφει τοπία, τον καιρό ή και τα συναισθήματα των ηρώων. Ιδίως σχετικά με τα συναισθήματα, αφήνει τον αναγνώστη από τις πράξεις των ηρώων να αποφασίσει και να ερμηνεύσει τις συμπεριφορές τους, ανάλογα και με τη δική του διάθεση και τα δικά του βιώματα (π.χ. όπως το τέλος στην ταινία Casablanca). Παρ’ όλο που απουσιάζουν τέτοιες λυρικές περιγραφές, ωστόσο καταφέρνει να βγάλει συναίσθημα, συγκίνηση και ταύτιση.

Ως προς την μορφή δεν ακολουθεί τη παραδοσιακή νόρμα. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα φιλοσοφίας multitasking (υπάρχει σχετική εξήγηση στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου), multimedia (είναι γεμάτο με τραγούδια και άμεσες, αλλά και έμμεσες αναφορές σε ταινίες), διαδραστικό (καθώς στην ιδιαιτερότητα της αφήγησης ανήκουν οι συνεχείς “παρεμβολές”, που έχουν σχέση άλλες με τον χώρο των μπουζουκιών, άλλες γνωστές και ως αστικοί μύθοι, άλλες βιωματικές, άλλες με αναφορές σε άλλα βιβλία και άλλες με σαφείς επιρροές από τον κόσμο του Facebook και των Social Media, καθώς επίσης και οι “διάλογοι” του συγγραφέα με τον Κούντερα, τον Χέμινγουεϊ, ακόμα και με τον εαυτό του!

Συνεπώς, το βιβλίο πλησιάζει τη λογική του installation art, καθώς ο αναγνώστης βάλλεται συνέχεια από εμπειρίες και δεν μένει μόνο στην ερωτική ιστορία, καθώς “στην εποχή του multi-tasking” δημιουργούνται οι συνθήκες για ένα “Νέου Τύπου” μυθιστόρημα.

Με λίγα λόγια είναι ένα μυθιστόρημα ψηφιακό, διαδραστικό, γραμμένο μετανεωτερικά, τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι μέχρι στιγμής έχουμε συνηθίσει.

Κάντε μας like στο Facebook και στο Instagram για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!