Γονείς & Οικογένεια
Όταν οι γονείς εκπληρώνουν τα όνειρα τους μέσα από τα παιδιά
Πολλοί γονείς θέλουν να εκπληρώνουν τα δικά τους όνειρα μέσα από τα παιδιά τους. Πως λειτουργεί όμως αυτό και πως εξελίσσεται;
Όταν οι γονείς θέλουν να εκπληρώνουν τα δικά τους όνειρα μέσα από τα παιδιά, υπάρχει πολλές φορές ρήξη.
Από τον Νίκο Τσακνάκη, Κλινικό Ψυχολόγο Παιδιών και Εφήβων
Όλοι οι γονείς έχουν προσδοκίες από τα παιδιά τους ανεξαρτήτως ηλικίας.
Οι προσδοκίες των γονέων συνήθως δημιουργούνται πριν ακόμα γεννηθεί το παιδί τους. Αυτές το ακολουθούν σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Οι γονεϊκές προσδοκίες αναφέρονται στο τι περιμένουν οι γονείς από το παιδί τους. Πώς να είναι, πώς να συμπεριφέρεται, πώς να είναι η ζωή του.
Όλοι οι γονείς με τον τρόπο τους προσδοκούν από το παιδί να είναι υγιές, ανεξάρτητο, να πετύχει σε όλους τους τομείς της ζωής του και να είναι ευτυχισμένο!
Προσδοκίες τις οποίες είχαν και οι δικοί τους γονείς από τους ίδιους.
Είναι συχνό όμως φαινόμενο, στις προσδοκίες που έχουν οι γονείς από το παιδί να αντικαθρεφτίζονται και δικές τους επιθυμίες. Τα δικά τους όνειρα και τα δικά τους «θέλω» που δεν έχουν εκφραστεί και δεν έχουν ικανοποιηθεί. Το γεγονός αυτό συνήθως επηρεάζει τη σχέση γονέων-παιδιού.
Τότε οι προσδοκίες των γονέων μεταβάλλονται και γίνονται προβολές των δύο ενηλίκων στο παιδί. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς, είτε σκόπιμα, είτε όχι, προβάλλουν τα δικά τους όνειρα. Προβάλλουν τις δικές τους προσωπικές επιθυμίες και τα δικά τους προσωπικά ελλείμματα στο παιδί.
Όταν οι γονείς θέλουν τα όνειρα τους να τα κάνουν πραγματικότητα τα παιδιά, βλέπουν το παιδί σαν ένα μέσο για να εκπληρώσουν τους δικούς τους ανικανοποίητους στόχους.
Πρόκειται για προβολές των γονεϊκών επιθυμιών στο παιδί. Κατά τις οποίες το παιδί οφείλει να τα καταφέρει όπου δεν τα κατάφεραν οι δύο ενήλικες. Είναι όμως μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Αφού οι γονείς φαντασιώνονται το παιδί μόνο με καλές ιδιότητες. Μόνο με καλά χαρακτηριστικά, χωρίς ελαττώματα. Σαν ένα τέλειο και ολοκληρωμένο άτομο που θα αποδείξει ότι είναι καλοί γονείς. Ενώ πολλές φορές ξεχνάνε την ηλικία του και τις αντίστοιχες δυνατότητές του.
Γι’ αυτό το λόγο γίνονται ανελαστικοί προς οτιδήποτε αποκλίνει από την εικόνα αυτή που έχουν φαντασιωθεί για το παιδί τους. Το παιδί εγκλωβίζεται σε ένα ρόλο που του έχει δοθεί a priori (εκ των προτέρων).
Η αντίδραση του παιδιού στις προσδοκίες αυτές των γονέων του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ιδιοσυγκρασία του.
Έτσι, ένα παιδί ανεξάρτητο από την φύση του δε θα συμμορφωθεί με τις προβολές των γονέων του. Ένα παιδί που από την φύση του είναι πιο ευερέθιστο θα διαισθανθεί τι συμβαίνει και θα κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι του για να σταθεί εμπόδιο στην εκπλήρωση των ονείρων των γονέων του.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό οι γονείς να έχουν επίγνωση των προσωπικών τους δυσκολιών, ανησυχιών, αναγκών και ελλείψεων. Ώστε να κατανοήσουν πότε αυτές ανακύπτουν και με ποιον τρόπο επηρεάζουν τη δυναμική της σχέσης τους με το παιδί. Αλλά και για να αποφύγουν την επιβολή των δικών τους επιθυμιών στο παιδί.
Ακόμη είναι αναγκαίο οι γονείς να αναγνωρίσουν το παιδί ως ένα άτομο ξεχωριστό και διαφορετικό από εκείνους, με διαφορετικά κίνητρα, ανάγκες και στόχους. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται χώρος στο παιδί να αναπτύξει τις δικές του επιθυμίες. Να κάνει όνειρα και να τα προβάλλει σε ένα μέλλον βασισμένο στη δική του ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα.
