Τα βρέφη μπορούν να αντιληφθούν τι μας αρέσει και ποια θα είναι η επόμενη κίνησή μας.

Τα ευρήματα της νέας πρωτοποριακής μελέτης έδειξαν ότι τα βρέφη ηλικίας έως 8 μηνών, αναπτύσσουν ήδη την ικανότητα να δουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου και να αντιληφθούν τι μπορεί ή δεν μπορεί να γνωρίζει το άλλο άτομο, να σκέφτεται ή να πιστεύει σε μια κατάσταση.

Μία νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Infancy1, υποστηρίζει ότι πίσω από τα ροδουλά μαγουλάκια και τα λαμπερά μάτια των μόλις 8 μηνών μωρών, βρίσκεται το απαλό και δραστήριο μυαλό ενός κοινωνικού στατιστικού, το οποίο καταγράφει κάθε μας κίνηση και προβλέπει το τι είναι πιθανότερο να κάνουμε μετά.

«Ακόμα και πριν μπορέσουν να μιλήσουν, τα μωρά παρακολουθούν στενά τα όσα συμβαίνουν μπροστά τους και αναζητούν πρότυπα δραστηριότητας που μπορεί να υποδηλώνουν τις προτιμήσεις μας», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Lori Markson, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ψυχολογικών και Εγκεφαλικών Επιστημών και Διευθύντρια του Εργαστήριου Cognition & Development στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο St. Louis. «Αν κάνετε την ίδια επιλογή τρεις ή τέσσερις φορές στη σειρά, ακόμα και τα μόλις 8 μηνών μωρά, θα δουν αυτή τη συνεπή συμπεριφορά ως μία προτίμηση».

Τα ευρήματα έδειξαν ότι τα βρέφη αναζητούν σταθερά πρότυπα συμπεριφοράς και κάνουν κρίσεις σχετικά με τις προτιμήσεις των ανθρώπων, βάσει απλών πιθανοτήτων που υπολογίζονται από τα παρατηρούμενα γεγονότα και τις ενέργειες.

Οι ερευνητές προσπαθούν να φωτίσουν το πώς τα βρέφη και τα μικρά παιδιά μαθαίνουν τις προτιμήσεις των ανθρώπων για ένα συγκεκριμένο είδος τροφής, παιχνιδιού ή δραστηριότητας. Μπορούν επίσης να εξηγήσουν γιατί τα παιδιά φαίνεται πάντα να θέλουν το παιχνίδι με το οποίο παίζει κάποιος άλλος.

«Η συνέπεια φαίνεται να είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τα βρέφη, η οποία τα βοηθά να ξεκαθαρίσουν τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω τους», δήλωσε η Markson. «Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι αν ένα άτομο κάνει κάτι διαφορετικό ακόμη και μία φορά, αλλάζει τις προσδοκίες ενός βρέφους για τη συμπεριφορά του ατόμου αυτού και εξαλείφει την ιδέα ότι το άτομο αυτό έχει μία σαφή προτίμηση. Με άλλα λόγια, αν χαλάσετε τη ρουτίνα σας, τα βρέφη δεν θα γνωρίζουν τι να περιμένουν μετά από εσάς».

Τα ευρήματα επιβεβαίωσαν ότι τα βρέφη ηλικίας έως 8 μηνών, αναπτύσσουν ήδη την ικανότητα να δουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου, να αντιληφθούν τι μπορεί ή δεν μπορεί να γνωρίζει το άλλο άτομο, να σκέφτεται ή να πιστεύει σε μια κατάσταση.

Επειδή τα μωρά δεν μπορούν να μας πουν τι σκέφτονται, οι ερευνητές είχαν προηγουμένως υποθέσει ότι η ικανότητα να βλέπεις τη ζωή από την οπτική κάποιου άλλου, δεν αναπτυσσόταν μέχρι την ηλικία των 4 ετών περίπου. Όμως, πιο πρόσφατες μελέτες της τελευταίας δεκαετίας, προσπαθούν να υπερβούν το εμπόδιο της ομιλούμενης γλώσσας, βασιζόμενες σε μια αποδεδειγμένη προϋπόθεση: ότι τα μωρά περνούν πολύ περισσότερο χρόνο παρακολουθώντας τα γεγονότα που θεωρούν ότι είναι καινούργια και ασυνήθιστα.

Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές διενήργησαν μια σειρά πειραμάτων για να παρακολουθήσουν τον τρόπο με τον οποίο “οι χρόνοι αναζήτησης” των νεογέννητων άλλαξαν όταν ένας ηθοποιός έκανε μια απροσδόκητη επιλογή ανάμεσα σε ένα από τα δύο λούτρινα ζωάκια που εμφανίστηκαν πριν το βρέφος.

Επιβεβαίωσαν αυτά τα ευρήματα, διενεργώντας ένα παρόμοιο πείραμα που παρακολούθησε αν τα βρέφη, όταν τους ζητήθηκε να δώσουν ένα παιχνίδι στον ηθοποιό, θα έδιναν πιο συχνά το παιχνίδι που επέλεξε σταθερά ο ηθοποιός σε προηγούμενες δοκιμές, υποδηλώνοντας έτσι ότι, το βρέφος κατανόησε την προτίμηση του ηθοποιού.

Τα πειράματα διεξήχθησαν σε δείγμα 60 υγιών, πλήρους βρεφικής ηλικίας με ομοιόμορφο διαχωρισμό αρσενικών και θηλυκών βρεφών, που κυμαίνονταν σε ηλικία από 7 έως 9 μήνες και μέση ηλικία 8 1/2 μηνών.

Καθισμένοι στην αγκαλιά ενός γονέα, τα βρέφη παρακολουθούσαν μια νεαρή γυναίκα να πιάνει και να παίρνει ένα από τα δύο λούτρινα ζώα, είτε ένα σκυλάκι χρώματος άσπρο με καφέ ή μια κίτρινη πάπια με πορτοκαλί ράμφος και μοβ καπέλο.

Κατά τη διάρκεια της φάσης “εξοικείωσης” αυτών των πειραμάτων, η διαδικασία επιλογής παιχνιδιών επαναλήφθηκε τέσσερις φορές υπό τρεις ξεχωριστές συνθήκες.

Στη “συνεπή” κατάσταση, μια γυναίκα με μπλε ή μαύρο πουκάμισο πήρε την κίτρινη πάπια τέσσερις φορές στη σειρά. Στην “ασυνεπή” κατάσταση, η ίδια γυναίκα πήρε την πάπια τρεις φορές και το σκύλο μία φορά. Και στην κατάσταση των “δύο ηθοποιών”, η γυναίκα με το μπλε πουκάμισο επέλεξε την πάπια τρεις φορές, ενώ μια άλλη γυναίκα με ένα λευκό πουκάμισο επέλεξε τον σκύλο μία φορά.

Μετά από κάθε φάση εξοικείωσης τεσσάρων δοκιμών, ο ερευνητής παρατήρησε τις αντιδράσεις των μωρών, καθώς οι γυναίκες εμφανίστηκαν ξανά στη σκηνή και έκαναν μια πέμπτη επιλογή, είτε πηγαίνοντας πίσω στην προηγούμενη επιλεγμένη πάπια ή κάνοντας μια νέα επιλογή του σκύλου.

Δύο εκπαιδευμένοι παρατηρητές παρακολουθούσαν τις αντιδράσεις των μωρών μέσα από ματάκια στον τοίχο και κωδικοποιούσαν ανεξάρτητα “τον οπτικό χρόνο” στις αποκρίσεις των βρεφών που βασίζονταν στα δευτερόλεπτα που πέρασαν, παρακολουθώντας κάθε φορά την επιλογή των παιχνιδιών. Οι βιντεοκάμερες έπιασαν τόσο τις αντιδράσεις των βρεφών όσο και τη διαδικασία επιλογής των παιχνιδιών, ώστε η κωδικοποίηση του χρόνου απόκρισης να μπορεί να αναλυθεί και να επιβεβαιωθεί στη συνέχεια.

Τα ευρήματα επιβεβαίωσαν ότι τα μωρά περνούν περίπου 50% περισσότερο χρόνο παρακολουθώντας τις διαφορετικές επιλογές από τα σταθερά μοτίβα που έγιναν στις δοκιμές εξοικείωσης.

«Τα βρέφη που είδαν κάποιον να κάνει την ίδια επιλογή τρεις ή τέσσερις φορές στη σειρά, έδειξαν σαφή σημάδια έκπληξης όταν το άτομο αυτό δεν ακολούθησε το ίδιο μοτίβο στο μέλλον», δήλωσε η Markson. «Προφανώς έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή στις επιλογές που δεν ταίριαζαν στις υποθέσεις τους, για το τι φαίνεται να προτιμούν οι περισσότερες γυναίκες».

Σε μια δεύτερη φάση της μελέτης, οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τα ευρήματά τους χρησιμοποιώντας μια παραλλαγή στο πείραμα, στο οποίο οι γυναίκες που είχαν επιλέξει τα λούτρινα ζώα κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής φάσης, ζήτησαν από το βρέφος να επιλέξει μεταξύ δύο παιχνιδιών λέγοντας τους: «Μπορείς να μου το δώσεις; Μπορείς να μου δώσεις το παιχνίδι;».

Σε αυτή τη δραστηριότητα, τα βρέφη φαινόταν επίσης να έχουν κάνει υποθέσεις σχετικά με τις προτιμήσεις των γυναικών για παιχνίδια, φθάνοντας στο λούτρινο ζώο που είχε επιλεγεί με συνέπεια από τη γυναίκα κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής φάσης.

«Η μελέτη μας είναι η πρώτη που δείχνει πως οι ασυνεπείς επιλογές επηρεάζουν την κατανόηση των βρεφών για τις προτιμήσεις των άλλων ανθρώπων», δήλωσε η Markson. «Με βάση τα ευρήματα αυτά, ελπίζουμε να διερευνήσουμε περαιτέρω τον τρόπο με τον οποίο η σχέση συνεπών/ασυνεπών επιλογών είναι σημαντική για τα βρέφη και, ενδεχομένως, να συγκρίνει την κατανόηση των βρεφών με τη γνώση των ενηλίκων σχετικά με τις επιλογές των άλλων».

Πηγή: medicalxpress.com

Ακολούθησε το Design Magazine στο Twitter, στο Facebook και στο Instagram.