Αστέρια Michelin. Τι σχέση έχουν τα ελαστικά με την κουζίνα;

Σίγουρα γνωρίζετε τα «αστέρια Michelin», που όλοι οι μεγάλοι chef και τα εστιατόρια «σκοτώνονται» για να αποκτήσουν!

Η ανώτατη διάκριση για ένα εστιατόριο, είναι η βράβευσή του με το αστέρι της Michelin. Το αστέρι αυτό είναι το Όσκαρ της γαστρονομίας και μπορεί να απογειώσει μια τέτοιου είδους επιχείρηση, ενώ υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επισκέπτονται μια χώρα ή μια πόλη μόνο και μόνο για να… επισκεφτούν ένα βραβευμένο εστιατόριο. Από πού και ως πού όμως μια εταιρεία κατασκευής ελαστικών να βραβεύει εστιατόρια;

Τι σχέση έχουν τα ελαστικά με την κουζίνα;
Συνήθως όταν ακούμε τη λέξη «Michelin» το πρώτο που μας έρχεται στο νου είναι τα γνωστά ελαστικά αυτοκινήτων. Αναρωτηθήκαμε όμως, τι σχέση μπορεί να έχουν άραγε με τον διάσημο γαστρονομικό θεσμό;

Ας δούμε πώς γεννήθηκε αυτός ο θεσμός…

Όλα ξεκίνησαν όταν τα αδέρφια Andre και Edouard Michelin ίδρυσαν το 1900 την εταιρεία ελαστικών «Michelin» και πήραν την απόφαση να διευρύνουν τη φήμη της εταιρείας τους.

Την εποχή εκείνη τα αυτοκίνητα στη Γαλλία ήταν περίπου 3.000 και το οδικό σύστημα της χώρας βρισκόταν υπό κατασκευή, με συνέπεια οι πωλήσεις των ελαστικών να είναι περιορισμένες.

Για να αυξήσουν λοιπόν τις πωλήσεις δημιούργησαν έναν ταξιδιωτικό οδηγό.

Ο πρώτος «κόκκινος» οδηγός εκτυπώθηκε σε περίπου 35.000 αντίτυπα, τα οποία διανέμονταν δωρεάν. Σε αυτόν περιέχονταν χρήσιμες πληροφορίες για τους αυτοκινητιστές όπως: χάρτες, οδηγίες για την επισκευή και την αλλαγή ελαστικών, καθώς επίσης και λίστες με συνεργεία αυτοκινήτων, πρατήρια καυσίμων, ξενοδοχεία.

Το 1904, εκδόθηκε παρόμοιος οδηγός και για το Βέλγιο, την Αλγερία, την Τυνησία, τη Βαυαρία, την Ελβετία, την Ολλανδία, τη Γερμανία και την Ισπανία.

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η έκδοση του οδηγού σταμάτησε για να ξαναρχίσει το 1920. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του σε έναν έμπορο ελαστικών, ο Andre Michelin παρατήρησε πως οι ταξιδιωτικοί οδηγοί χρησιμοποιούνταν ως στηρίγματα για τον πάγκο εργασίας του συνεργείου. Αποφάσισε λοιπόν να πάψει ο οδηγός να διανέμεται δωρεάν με τη λογική πως οι άνθρωποι σέβονται περισσότερο αυτό που πληρώνουν.

Τότε έγιναν και κάποιες αλλαγές, όπως η προσθήκη λίστας εστιατορίων και η κατάργηση των διαφημίσεων από αυτόν.

Το 1926, η πρώτη καινούργια έκδοση έκανε την εμφάνισή της. Αυτό που κατάφεραν τα δύο αδέρφια ήταν να δημιουργήσουν ένα νέο είδος βιομηχανίας από ένα απλό εργαλείο διαφήμισης για τα ελαστικά τους.

Ωστόσο, ο οδηγός είχε αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής στον τομέα των εστιατορίων και τα αδέρφια Andre και Edouard αποφάσισαν να προσλάβουν μια ομάδα επιθεωρητών με σκοπό την αξιολόγηση των εστιατορίων.

Οι επιθεωρητές αυτοί είχαν πλούσιο γαστρονομικό υπόβαθρο και είχε προηγηθεί εντατική εκπαίδευση. Ήταν διακριτικοί, δεν κρατούσαν σημειώσεις όταν γευμάτιζαν και επισκέπτονταν περισσότερες από μια φορά ένα εστιατόριο πριν πάρουν την τελική τους απόφαση.

Το 1926, άρχισε η απονομή των αστεριών σε εστιατόρια και δημοσιευόταν μέσω του ταξιδιωτικού οδηγού.

Στην αρχή απονεμόταν ένα μόνο αστέρι. Από το 1931, καθιερώθηκε η ιεραρχία του ενός, δύο και τριών αστεριών. Τέλος, το 1936, δημοσιεύτηκαν τα κριτήρια που έπρεπε να πληροί ένα εστιατόριο για να του απονεμηθεί αστέρι. Αυτά ήταν:
• 1 αστέρι: Une très bonne table dans sa catégorie ( Ένα πολύ καλό εστιατόριο στην κατηγορία του).
• 2 αστέρια: Table excellente, mérite un détour (Εξαιρετική κουζίνα, αξίζει μια παράκαμψη).
• 3 αστέρια: Une des Meilleures Tables, vaut le voyage (Μοναδική κουζίνα, που αξίζει ένα ειδικό ταξίδι).

Οι αξιολογητές εστιατορίων της Michelin, είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν ανώνυμοι και να μην αποκαλύπτουν σε κανέναν την ιδιότητά τους, ούτε καν στις οικογένειές τους. Τα έξοδα για τα γεύματα και τα ταξίδια τους, καλύπτονται φυσικά από την ίδια την εταιρεία. Η χώρα που κατέχει τα πρωτεία στα αστέρια της Michelin είναι η Ιαπωνία. Σε αυτή υπάρχουν 32 εστιατόρια βραβευμένα με 3 αστέρια, 106 με 2 αστέρια και 378 με 1 αστέρι. Στην Ελλάδα υπάρχουν 6 βραβευμένα εστιατόρια (2 με 2 αστέρια και 4 με 1 αστέρι).

Οι ενστάσεις φυσικά δεν έπαψαν να υπάρχουν. Ο οδηγός είχε αμφισβητηθεί από κάποιους ακόμα και με την έγκυρη υπογραφή του διάσημου και πρωτοπόρου σεφ Paul Bocuse.

Κάποιοι τον κατηγορούσαν για την κλίση του προς τη γαλλική κουζίνα, άλλοι ανέφεραν ότι ο οδηγός ήταν ελλιπής όσον αφορά το κομμάτι των μοντέρνων τεχνικών, ενώ άλλοι κατηγόρησαν την εταιρεία για μεροληψία δίνοντας αστέρια σε εστιατόρια της Ιαπωνίας λόγω επιχειρηματικών συμφερόντων.

Πολλοί από τους σεφ και τους εστιάτορες είχαν πάθει εμμονή με τα αστέρια με πιο ακραία περίπτωση, τον Bernard Loiseau που διατηρούσε εστιατόριο 3 αστεριών Michelin, ο οποίος αυτοκτόνησε με την ιδέα και μόνο της πιθανότητας να του πάρουν το ένα από αυτά!

Πηγές πληροφοριών: mentality10.com / music.net.cy / zougla.gr

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!