Ρένα Βλαχοπούλου – Η βασίλισσα της τζαζ που έγινε σταρ του σινεμά και η άγνωστη ζωή της

Όλοι τη γνωρίζουμε από τις υπέροχες ταινίες της τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου!
Γνωρίζουν όμως όλοι, όλο το παρασκήνιο και την άγνωστη ζωής της μεγάλης Κερκυραίας πρωταγωνίστριας, που άφησε εποχή με την απλότητα και τις ατάκες της; Είναι πολύ μεγάλο!!!  

Έκανε το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη, στα σαράντα της;

Ήταν από τις λίγες περιπτώσεις πολυτάλαντων καλλιτεχνών! Αξεπέραστη κωμικός, εξαιρετική τραγουδίστρια και ιδιαίτερα απολαυστική «show woman»! Το κοινό τη λάτρεψε, αλλά εκείνη έμεινε πάντα απλή και προσιτή, παρ’ όλο που ήθελε να την παντρευτεί ο Σάχης της Περσίας (πριν τη Σοράγια). Υπέγραφε τα αυτόγραφα με την ίδια ευκολία και ευχαρίστηση που καθάριζε το πεζοδρόμιο του σπιτιού της ή τα καμαρίνια του θεάτρου. Λάτρευε το ψάρεμα, τη μαγειρική και το χαρτάκι με τους φίλους της. Είχε μόνο έναν καημό, δεν κατάφερε να αποκτήσει ποτέ παιδιά!

Η ιστορία της μοιάζει με παραμύθι, και λίγοι γνωρίζουν το παρασκήνιο της ζωής της.  
Οι γονείς της σκοτώθηκαν στους βομβαρδισμούς της Κέρκυρας. Είχαν ζήσει έναν έρωτα κόντρα στα αυστηρά ήθη της εποχής και ο πατέρας της έχασε τον τίτλο του για να παντρευτεί τη μαγείρισσα του σπιτιού, με την οποία απέκτησε εννέα παιδιά.

Ο παππούς της ήταν Κόντες της Κέρκυρας και όταν έμαθε για τον έρωτα του γιού του με την οικονόμο του σπιτιού, τον αποκλήρωσε στερώντας του τον τίτλο. Στη συνέχεια, από την ντροπή του, έφυγε από την Κέρκυρα μαζί με τη σύζυγό του για την Αθήνα.

Η Ειρήνη ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας και από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να τραγουδάει. Την είχαν πάρει σαν ψάλτη στην εκκλησία δίπλα από το σπίτι της, με μισθό,  πρωτοφανές για γυναίκα, ειδικά εκείνη την εποχή.
Έπειτα ξεκίνησε να τραγουδάει στο Λιστόν, μετά στην Αθήνα σε τζαζ κλαμπ, για να φτάσει να πρωταγωνιστήσει στις μεγαλύτερες ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου!

Η Ρένα Βλαχοπούλου στην προσωπική της ζωή ήταν εξίσου ανατρεπτική και αυτόνομη όπως και ο πατέρας της. Έκανε τρεις γάμους, τον πρώτο με έναν ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, τον δεύτερο με γόνο μεγάλης τραπεζικής οικογένειας των Αθηνών, και τον τρίτο με τον αγαπημένο σύζυγο που τη συντρόφευσε μέχρι το τέλος της ζωής της!  

Με το Γιάννη Δαλιανίδη, στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη, να αποκαλύπτει το ξεκίνημα και τα παρασκήνια των ταινιών στις οποίες πρωταγωνίστησε η Ρένα Βλαχοπούλου. Με πολλούς φίλους και συνεργάτες της όπως ο Κώστας Βουτσάς, ο Δημήτρης Καλλιβωκάς, ο Μίμης Πλέσσας και ο Φώτης Μεταξόπουλος, να θυμούνται περιστατικά από τη ζωή της γυναίκας που κατέκτησε τον ελληνικό κινηματογράφο, όταν πια είχε περάσει τα 40. Απολαύστε ένα μοναδικό αφιέρωμα, στην αξέχαστη Κερκυραία σταρ!

Η καριέρα της  
Γεννήθηκε το 1923 στην Κέρκυρα και σπούδασε στο Ωδείο του Δραματικού Συλλόγου της γενέτειράς της, όπου έκανε και τις πρώτες της εμφανίσεις.

Το 1938, ανήλικη (16 ετών), πρωτοδούλεψε ως επαγγελματίας σε ζαχαροπλαστείο στη Σπιανάδα, όπου γνώρισε τον πρώτο της άντρα, τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κώστα Βασιλείου.

Το 1939 πήγε στην Αθήνα, όπου έκανε τα πρώτα καλλιτεχνικά της βήματα, σε καφενεία και αναψυκτήρια. Εκεί την ανακάλυψε ο Μίμης Τραϊφόρος και την παρουσίασε ως νέο ταλέντο σε πρόγραμμα βαριετέ ανέβαζε στο κέντρο «Όαση» του Ζαππείου. Εκεί την άκουσε ο Μακέδος που την προώθησε στο θέατρο «Μοντεάλ» στην Πανεπιστημίου,  όπου έπαιξε με τις αδελφές Καλουτά και τραγούδησε ντουέτο με τη Σοφία Βέμπο.

Το 1942 επί Κατοχής παντρεύτηκε με τον τραπεζίτη Γιάννη Κωστόπουλο, γόνο μεγάλης τραπεζικής οικογένειας των Αθηνών. Τότε γνώρισε τον μεγάλο πιανίστα της τζαζ Γιάννη Σπάρτακο.

Το 1944 μαζί με τον Σπάρτακο έκανε την επιτυχία «Θα σε πάρω να φύγουμε», που πρωτοτραγούδησε στο θέατρο «Κυβέλη».

Το 1946 είχε αναδειχθεί σε «βασίλισσα της τζαζ» και η πολυγλωσσία της -αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά- με την πολύ καλή προφορά της έγιναν τα μεγάλα της πλεονεκτήματα. Χώρισε και ακολούθησε τον Σπάρτακο σε περιοδεία, στην Κύπρο, την Τουρκία, την Αίγυπτο και την Αμερική.

Το 1951, καλοκαίρι, επέστρεψε στην Αθήνα, κάνοντας την πρώτη της επανεμφάνιση στο θέατρο, δίπλα στους Άννα και Μαρία Καλουτά, Νίκο Σταυρίδη, Ορέστη Μακρή και Κούλη Στολίγκα. Το χειμώνα του ίδιου χρόνου, κατόπιν πρόσκλησης Τούρκου παραγωγού, συμμετείχε στην ταινία «Ανατολίτικες νύχτες», στην οποία επανέλαβε το «Θα σε πάρω να φύγουμε» του Σπάρτακου. Η ταινία αυτή όμως δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα.

Το 1952 ο Βασίλης Μπουρνέλης, ένας από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες του μουσικού θεάτρου του ‘50, την κάλεσε να τραγουδήσει ντουέτο με την Μπελίντα στην επιθεωρήση «Βασίλισσα της νύχτας» στο θέατρο «Ακροπόλ».

Το 1954, καλοκαίρι, μετά από πρόταση της Σοφίας Βέμπο, πήρε για πρώτη φορά θεατρικό ρόλο, στην επιθεώρηση «Σουσουράδα», δίπλα στο Νίκο Σταυρίδη. Τα κείμενα ήταν του Μίμη Τραϊφόρου και του Γιώργου Γιαννακόπουλου.
Η ίδια είπε αργότερα: «Ντρεπόμουν να βγω στη σκηνή με νούμερο. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γίνω ηθοποιός. Απλώς έτυχε να με δουν. Πίστεψαν από την αρχή ότι ήμουν καλή. Εγώ δεν το πίστευα. Στη συνέχεια μου έδωσαν κι άλλα νούμερα και καθιερώθηκα ως ηθοποιός.»

Το 1956 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, παίζοντας δίπλα στο Στέφανο Στρατηγό, στην πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» του Γιάννη Πετροπουλάκη.

Το 1962, στη συμμετοχή της στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι, την πρόσεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης και την έκανε πρωταγωνίστρια στο μιούζικαλ «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963). Ο Φίνος που στην αρχή την είχε απορρίψει, όταν την άκουσε να τραγουδά, της πρότεινε να υπογράψει ισόβιο συμβόλαιο με την εταιρεία του, με την οποία γύρισε στη συνέχεια μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου.

«Κάτι να καίει» (1963), «Ένα κορίτσι για δύο» (1963), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Φωνάζει ο κλέφτη»ς (1965), «Η βουλευτίνα» (1966), «Ραντεβού στον αέρα» (1966), «Βίβα Ρένα» (1967), «Η ζηλιάρα» (1968), «Η Παριζιάνα» (1969), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970), «Μια τρελλή, τρελλή σαραντάρα» (1970), «Ζητείται επειγόντως γαμπρός» (1971), «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι» (1971), «Η Ρένα είναι οφσάιντ» (1972) και «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» (1972).

• Παράλληλα με την κινηματογραφική της καριέρα, συνέχισε τη σταδιοδρομία της στο θέατρο και το τραγούδι.

Το 1959 εμφανίστηκε στο Α’ Φεστιβάλ Τραγουδιού του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, και την επόμενη χρονιά, τραγούδησε ντουέτο με τον Γιάννη Βογιατζή. Τη  δεκαετία του ’60, μοιράζεται στα τρία. Τα πρωινά ηχογραφήσεις και συνεργασίες με το ΕΙΡ, το βράδυ θέατρο και μετά τις παραστάσεις εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα.

Το 1966, καλοκαίρι, έφτιαξε θίασο με τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τον Γιάννη Βογιατζή.

Το 1967, καλοκαίρι, ηγήθηκε του θιάσου Βλαχοπούλου – Κωνσταντίνου – Σαπουντζάκη και την ίδια χρονιά έκανε στη Μητρόπολη Αθηνών και τον τρίτο της γάμο με τον επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κοσμικά γεγονότα της χρονιάς!

Με το Λαφαζάνη έζησαν αγαπημένοι ως το θάνατό της. Από κανένα γάμο δεν απέκτησε παιδιά.
Η ίδια είπε αργότερα: «Εμένα προσωπικά δε μου έλειπε το παιδί. Απλά για το Γιώργο μου ήθελα να το κάνω. Δεν ξέρω όμως αν θα μπορούσα να είμαι κοντά του να το μεγαλώσω εγώ σωστά και όχι οι ξένες γυναίκες. Να κάνω ό,τι κάνουν όλες οι μάνες του κόσμου. Ίσως ο Θεός δε μου έδωσε παιδιά γιατί με είχε προορίσει για άλλο σκοπό.»

Το 1976 ξεκίνησε καριέρα στην τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στην τηλεοπτική σειρά του Αλέκου Σακελάριου «Μια Αθηναία στην Αθήνα», ενώ τελευταίες εμφανίσεις της στη μικρή οθόνη ήταν οι «Μάμα Μία» και «Μάλιστα Κύριε».

Το 1979 έκανε τις «Φανταρίνες» του Ντίμη Δαδήρα. Την ίδια χρονιά ο Γιώργος Σκούρτης διασκεύασε τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε μουσική κωμωδία, με τίτλο «Λυσιστράτη ’79».

Το 1980 έκανε το «Ρένα να η ευκαιρία», το 1981 «Της πολιτσμάνας το κάγκελο», το 1982 «Η μανούλα, το μανούλι κι ο παίδαρος» και το 1983 «Η σιδηρά κυρία».

Στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου του 1984 στο θέατρο του Λυκαβηττού τραγούδησε μεταξύ άλλων μπροστά στο αθηναϊκό κοινό, τιμώντας τον συνθέτη Γιάννη Σπάρτακο για τα 50 χρόνια της καριέρας του στην ελληνική μουσική, όπου με το χιούμορ της, την κινησιολογία και τις φωνητικές της ικανότητες ερμήνευσε διάφορες επιτυχίες, χειροκροτούμενη θερμά.

Το 1985 πρωταγωνίστησε, για τελευταία φορά στον ελληνικό κινηματογράφο, στην ταινία «Ρένα τα ρέστα σου» του Σακελλάριου.

Από το 1986 ως το 1990, ακολούθησαν συμμετοχές σε εννέα βιντεοταινίες.
Η ίδια είπε αργότερα: «Έκανα και εγώ τα λάθη μου, όπως και οι άλλοι της γενιάς μου. Παρασυρθήκαμε από τη μόδα της εποχής. Το βίντεο σαν καινούργιο μέσο ήταν πρωτόγνωρο και βέβαια έκανε θραύση. Οι ταινίες πουλούσαν σαν τρελές στα βίντεο κλαμπ. Όμως εμείς που είχαμε κάνει κινηματογράφο δεν έπρεπε να παρασυρθούμε και να δεχτούμε να γυρίσουμε ταινίες που δεν είχαν καμία σχέση με τις κινηματογραφικές. Ευτυχώς δεν καταγραφήκανε στη συνείδηση του κόσμου, έμειναν οι κλασσικές ταινίες του Φίνου!»

Το 1995 βραβεύτηκε με το Αναμνηστικό Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά για την ερμηνεία της στη «Χαρτοπαίχτρα» του Ψαθά.

Αποσπάσματα συνεντεύξεών της σε τηλεοπτικές εκπομπές από το 1990 ως το 1997.

Το 2003 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο!

16 Ιουλίου 2004 μπήκε στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών για να εγχειριστεί, επειδή υπέστη διάτρηση στομάχου που οφειλόταν σε υποτροπή του σακχάρου.

Πέθανε στις 29 Ιουλίου 2004. Το ιατρικό ανακοινωθέν ανέφερε ως αιτία θανάτου αιφνίδια ανακοπή καρδιάς. Στις 30 Ιουλίου η σορός της εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι του Αγίου Λαζάρου στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη το Σάββατο 31 Ιουλίου, υπό τη συνοδεία της μπάντας της Φιλαρμονικής Εταιρείας «Μάντζαρος» που ήρθε από την Κέρκυρα, με παρουσία πολλών συναδέλφων της και πάρα πολλών απλών πολιτών.
Την ημέρα της κηδείας της όλα τα καταστήματα στην Κέρκυρα παρέμειναν κλειστά ως ένδειξη πένθους.

Editor: Γ. Ευθυμίου
Φωτογραφίες: vlahopoulou.blogspot.gr

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!