100 χρόνια “little black dress”

Ένα αφιέρωμα στο “little black dress” και την ιστορία του πιο πολυσυζητημένου και αγαπημένου φορέματος, που ήταν είναι και θα είναι για πάντα στη μόδα!

 

Ακούγοντας κανείς για το little black dress το “μικρό μαύρο φόρεμα”, σίγουρα το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό είναι η Audrey Hepburn ως Holly Golightly στην ταινία “Breakfast at Tiffanys” (Πρωινό στο Tiffanys)!

Από τη Νάντια Γρινιεζάκη

Εκεί, φορούσε το θρυλικό κοντό μαύρο φόρεμα, σχεδιασμένο από τον Givenchy που αποτέλεσε ένα από τα πιο hot trends στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, σε συνδυασμό με λευκά μαργαριτάρια.

Η ιστορία όμως αυτού του must have και all time classic κομματιού, είχε αρχίσει ήδη να γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία της μόδας, από την “ιέρεια” της μόδας Coco Chanel στα μέσα της δεκαετίας του 1920!

 

Η πρώτη εμφάνιση του φορέματος

Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, περίπου το 1924, η Coco Chanel έφερε την επανάσταση στα τότε δεδομένα της μόδας στην Γαλλία, προτείνοντας ένα πιο κοντό και λειτουργικό φόρεμα ως τάση στα μοντέρνα γυναικεία ρούχα.

Το μαύρο ήταν πάντα ένα χρώμα πλούσιο σε συμβολισμούς, ακόμα και από την αρχαία Αίγυπτο. Στις αρχές του 16ου αιώνα, αντιπροσώπευε τον πλούτο των Ισπανών αριστοκρατών και των Ολλανδών εμπόρων, καθώς η παραγωγή του χρώματος ήταν απίστευτα δαπανηρή. Στις αρχές του 18ου αιώνα, το μαύρο αντιπροσώπευε τον ρομαντισμό και την καλλιτεχνία, και όπως είχε πει η σχεδιάστρια μόδας Ann Demeulemeester «Το μαύρο είναι ποιητικό. Πώς φαντάζεστε έναν ποιητή; Με ένα φωτεινό κίτρινο σακάκι; Μάλλον όχι».

Στις αρχές του 19ου αιώνα, το μαύρο υιοθετήθηκε από τους ρομαντικούς όπως ο Byron, ο Shelley και ο Keats, λόγω της μελαγχολικής του αύρας. Όταν όμως ξεκίνησε η βικτοριανή εποχή, λόγω του συνεχούς πένθους της βασίλισσας Βικτώριας, το μαύρο μετατράπηκε από χρώμα της τέχνης σε χρώμα της θλίψης και του πένθους.

Όλες οι χήρες έπρεπε από τότε να φορούν μαύρα ρούχα για τουλάχιστον ένα χρόνο. Όμως και όλοι οι υπηρέτες καθιερώθηκε να φορούν μαύρη στολή για να είναι πιο κομψοί, ομοιόμορφοι μεταξύ τους και να υποδηλώνουν πως εργάζονται για έναν εύπορο άνθρωπο.

Έτσι, το μαύρο χρώμα ήταν πολύ διαδεδομένο στις αρχές του 20ου αιώνα και ειδικά στα φορέματα, μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς πολλές γυναίκες πενθούσαν. Διατηρώντας αυτό το “απαραίτητο” χρώμα, αλλά μειώνοντας το μήκος των φορεμάτων, η Coco κατάφερε να συνδέσει αυτά τα δύο στοιχεία, προωθώντας την γυναικεία αίγλη, αλλά συνδυάζοντάς την και με μια επαναστατική νότα. Με αυτό το φόρεμα ήταν η πρώτη φορά μετά από την αρχαιότητα που εμφανίστηκαν οι γάμπες των γυναικών και αυτή η κίνηση έσπαγε τα έως τότε καθιερωμένα και τον συντηρητισμό του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα.

Η Chanel κατάφερε να κάνει αυτό το στυλ άρρηκτα συνδεδεμένο με τη θλίψη και το συντηρητισμό, αλλά παράλληλα προώθησε την εξέλιξη και την επανάσταση. Θέλοντας να καθιερώσει αυτό το στυλ και να το κάνει να δηλώνει την γυναικεία ελευθερία, την κομψότητα και την υψηλή αισθητική, δημοσίευσε το 1926 μια συλλογή από δύο πατρόν στην αμερικανική Vogue. Αυτό το μικρό, λιτό για την εποχή, μαύρο ρούχο, το ονόμασε το “Ford της Chanel”, καθώς το σύγκρινε με το επαναστατικό μοντέλο αυτοκινήτου της Ford “Τ” του 1920, που ήταν και αυτό μικρό και διαθέσιμο μόνο σε μαύρο χρώμα.

Το μικρό μαύρο φόρεμα άρχισε από τότε να γίνετε πολύ δημοφιλές στην εύπορη Αμερική, ενώ συνέχισε να είναι must και στην Μεγάλη Ύφεση, και καθιερώθηκε κατά το Μεγάλο Κραχ του 1929 λόγω του ότι ήταν οικονομικό και παράλληλα πολύ κομψό.

Η επίδραση του Χόλιγουντ σε αυτή τη τάση βοήθησε επίσης τη δημοτικότητα του μικρού μαύρου φορέματος. Εκεί όμως για πιο πρακτικούς λόγους, καθώς οι σκηνοθέτες του τότε, βασίστηκαν πολύ στα μαύρα ρούχα, επειδή τα άλλα χρώματα δεν “έγραφαν” τόσο καλά στον ασπρόμαυρο κινηματογράφο.

Στις δεκαετίες του ’40 και του ’50

Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκόσμιου Πολέμου τα μαύρα φορέματα γίνονται πιο… Prêt à Porter και εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλη τάση. Κυρίως, λόγω του ότι εκείνη την εποχή οι γυναίκες αναζητούσαν την ομοιομορφία στην γυναικεία ενδυμασία, καθώς άρχισαν να μπαίνουν περισσότερο στον εργασιακό χώρο. Αναλαμβάνοντας δραστηριότητες των αντρών που είχαν φύγει για τον πόλεμο.

Την νέα τάση του φορέματος λάνσαρε με το «New Look» ο οίκος Dior στη μεταπολεμική εποχή. Η συντηρητικότητα της δεκαετίας του 1940 εξελίχθηκε στην σέξι γραμμή του 1950 που καθιέρωσε το μικρό μαύρο φόρεμα ως το σύμβολο της επικίνδυνης γυναίκας (femme fatale). Τότε, οι μοιραίες γυναίκες του Hollywood σαν την Merilyn Monroe, άρχισαν να εμφανίζονται με στενό μαύρο φόρεμα με ανοιχτό ντεκολτέ, σε αντίθεση με τις πιο συντηρητικές.

Στη δεκαετία του 1960

Η δεκαετία του 60 αποτελεί σημείο καμπής για το μαύρο φόρεμα, καθώς η νεότερη γενιά προτιμούσε το μίνι φόρεμα. Οι σχεδιαστές που ακολουθούσαν αυτή την τάση, για να το καθιερώσουν μείωσαν ακόμα περισσότερο το μήκος του ρούχου. Τότε απέκτησε και το όνομα ως little black dress! Το έκαναν σούπερ μίνι και δημιούργησαν σκισίματα ή κοψίματα στο κάτω μέρος ή στο μπούστο του, συνδυάζοντας παράλληλα και άλλα υφάσματα όπως τούλι ή δίχτυ.

Η μεγάλη επιστροφή

Η επιστροφή του μικρού μαύρου φορέματος στη πιο κλασική του μορφή επανέρχεται τη δεκαετία του 1980. Αλλά συνεχίζεται ακόμα πιο δυναμικά στη δεκαετία του 1990. Πλέον η τάση του ήταν υπέρ της απλότητας και της κομψότητας, αποτελώντας ένα από τα πιο διαχρονικά hot trend. Μια από τις πιο φανατικές του υποστηρίκτριες ήταν η Πριγκίπισσα Νταϊάνα της Αγγλίας. Που θεωρούταν και από τις πιο κομψές και καλοντυμένες γυναίκες!

Από τότε, το μικρό μαύρο φόρεμα συνεχίζεται μέχρι σήμερα να έχει εξέχουσα θέση στην γυναικεία ντουλάπα, σε διάφορα σχέδια, μήκη και μεγέθη!

Επομένως, το μικρό μαύρο φόρεμα που έχει διανύσει σχεδόν εκατό χρόνια στο χώρο της μόδας, καταφέρνει να αποτελεί διαχρονικά μια safe και σικάτη επιλογή. Σε συνδυασμό με τα κατάλληλα αξεσουάρ μπορεί να φορεθεί όλες τις ώρες και σε όλες τις περιστάσεις.

Η Coco Chanel είχε πει λίγο πριν τον θάνατό της:

“Επέβαλα το μαύρο, και εξακολουθεί να είναι ισχυρό μέχρι και σήμερα”.

Για την ιστορία…

Το Little black dress της Audrey Hepburn, δημοπρατήθηκε το 2006 και πωλήθηκε για £ 410.000, έξι φορές περισσότερο από την αρχική του εκτίμηση.

Το μικρό μαύρο φόρεμα αποτέλεσε σήμα κατατεθέν και για πολλές άλλες διάσημες προσωπικότητες όπως την Edith Piaf, που ήταν γνωστή με το παρατσούκλι “μικρό μαύρο σπουργίτι”, καθώς δεν αποχωριζόταν στις εμφανίσεις της το αγαπημένο της μαύρο χρώμα και φόρεμα.