Vector W8: Το πρώτο αμερικανικό υπεραυτοκίνητο ευρωπαϊκών προδιαγραφών

Το Vector W8 ήταν ένα αμερικανικό υπεραυτοκίνητο που παραγόταν από τη Vector Aeromotive Corporation, σχεδιασμένο από τους Gerald Wiegert και David Kostka. Η εταιρεία χρησιμοποίησε τα πιο καινούργια και εξελιγμένα υλικά αεροδιαστημικής ναυπηγικής στην κατασκευή των W8, τα οποία δικαιολογούσαν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της εταιρείας, την εφαρμογή του όρου «Aeromotive Engineering». Μόλις 19 W8 παρήχθησαν, εκ των οποίων…

17 αυτοκίνητα πελατών και δυο αυτοκίνητα προ-παραγωγής. Αυτά ήταν το πρωτότυπο W2 και τα δυο πρωτότυπα Avtech AWX3 και AWX3R, το καθένα εκ των οποίων «φορούσε» ομοίωμα 7λιτρου κινητήρα διπλού εκκεντροφόρου επικεφαλής και διπλό turbo. Ένα σύνολο 22 μονάδων παρήχθησαν από τη Vector Aeromotive στη διάρκεια ζωής της εταιρείας. Το W8 πωλούνταν καινούργιο 448.000 δολάρια, αλλά σήμερα μπορεί να βρεθεί στην αγορά μεταχειρισμένων σε τιμές από 389.000 έως και πάνω από 1.4 εκατομμύρια δολάρια, ανάλογα με την κατάσταση του αυτοκινήτου.

Το W8 ήταν ουσιαστικά μια αναβάθμιση του πρωτότυπου μοντέλου W2 της Vector. Ο ημι-αλουμινένιος monocoque «σκελετός» του αυτοκινήτου ήταν εποξικώς συνδεδεμένος και καρφωμένος με ένα αλουμινένιο δάπεδο «κηρήθρας», με 5000 πριτσίνια αεροπορικών προδιαγραφών να χρησιμοποιούνται στη συνδεσμολογία του αυτοκινήτου. Τα πάντα στο W8 ήταν σχεδιασμένα να διαρκέσουν «μια ζωή» για τον ιδιοκτήτη, υποθέτοντας βέβαια ορθολογική χρήση και λογική συντήρηση. Το «σώμα» του αυτοκινήτου ήταν φτιαγμένο από ανθρακόνημα και kevlar, γνωστά για την αντοχή και το χαμηλό βάρος. Το επίπεδο εφαρμογής και φινιρίσματος του W8 ήταν πολύ ανώτερο από το αντίστοιχο των ανταγωνιστών του. Το αυτοκίνητο ήταν «κτισμένο» γύρω από έναν τροποποιημένο από τη Rodeck αγωνιστικό κινητήρα V8 5.7 λίτρων της Chevrolet. Η μονάδα ισχύος ήταν «ζευγαρωμένη» με μια ανακατασκευασμένη και βαρέως τροποποιημένη τριτάχυτη μετάδοση της General Motors, που είχε στα προσθιοκίνητα Oldsmobile Toronado κάπου δυο δεκαετίες πίσω. Ο κινητήρας είχε διπλό υπερσυμπιεστή με διπλό intercooler, και παρήγαγε μια διαφημιζόμενη ιπποδύναμη 660 ίππους στις 5.700σαλ και 880N.m ροπής στις 8 λίβρες ώθησης. Τα επίπεδα ώθησης ήταν ευπροσάρμοστα από τον οδηγό μεταξύ των 8 και 14 λιβρών, και κατά τη διάρκεια δυναμομετρήσεων στο εργοστάσιο, ο κινητήρας παρήγαγε πάνω από 1200 ίππους στις 14 λίβρες ώθησης.

Το W8 είχε εκτιμώμενη τελική ταχύτητα άνω των 354χλμ./ώρα, με επιτάχυνση 0-100χλμ./ώρα σε 4.2 δευτερόλεπτα. Παρ’ όλα αυτά, σε δοκιμές στο Bonneville Salt Flats της Utah των Η.Π.Α., το πρωτότυπο W2 έφτασε τα 389χλμ./ώρα με το λιγότερο δυνατό block της Donovan, όπως είχε αναφερθεί, αλλά ανεπιβεβαίωτα, από το περιοδικό «Top Wheels». Αυτή η τελική είχε επιτευχθεί ενώ το αυτοκίνητο «έφερε» ακόμα την εργοστασιακή πίσω αεροτομή μεγάλης κάθετης δύναμης. Αργότερες αεροδυναμικές «ακόνισαν» ακόμα περισσότερο την αεροδυναμική απόδοση του αυτοκινήτου, κατεβάζοντας την αεροδυναμική αντίσταση του W8 στο 0.32Cd, πριν τις δοκιμές πρόσκρουσης του αμερικανικού υπουργείου μεταφορών στο Ann Arbor του Milwaukee. Το σχέδιο του W8 περιελάμβανε «πανούργες» αλλαγές στο «σώμα» του αυτοκινήτου κατά τη διάρκεια του «τρεξίματος» της παραγωγής, ώστε το τελικό αυτοκίνητο που «έβγαινε» από τη γραμμή παραγωγής να είναι ελαφρώς διαφορετικό από την προηγούμενη μονάδα. Αυτές οι αλλαγές περιελάμβαναν την εξάλειψη κάποιων «βραγχίων», χαμηλότερη μπροστινή περιτονία και διαχωριστή αέρος, αναθεωρημένη πίσω αεροτομή, «εισαγωγές» στους καθρέφτες, και μπροστινή γρίλια.

Μετά την ολοκλήρωση των μυστικών δοκιμών τελικής ταχύτητας, τα W8 παραγωγής δε «φορούσαν» πλέον αφαιρούμενη γυάλινη οροφή, εξαιτίας στροβιλισμών που δημιουργούνταν στις ακραίες ταχύτητες. Το περιοδικό «Road & Track» δημοσίευσε δοκιμές του W8 στα τεύχη Μαρτίου 1991 και Αυγούστου 1992, ανακηρύσσοντας λανθασμένα το W8 ως το πιο γρήγορο αυτοκίνητο παραγωγής στον κόσμο, υπερισχύοντας των Lamborghini, Ferrari και της πλειονότητας των άλλων εξωτικών υπεραυτοκινήτων των αρχών του 1990, με εξαίρεση φυσικά τη McLaren F1. Το περιοδικό έγραψε ότι η εκτιμώμενη τελική ταχύτητα ήταν λίγο πάνω από 350χλμ./ώρα στο τεύχος Μαρτίου 1991, αλλά κανένα πιστοποιημένο από τους οργανισμούς οδικής ασφάλειας της Αμερικής W8 δεν έφτασε πάνω από 320χλμ./ώρα, όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο ίδιος ο Gerry Weigert. Μετά τις δοκιμές τον Αύγουστο του 1992, το περιοδικό έγραψε στη στήλη «Road Test Summary» ότι η τελική του W8 ήταν 350+χλμ./ώρα με τονισμένα γράμματα, χωρίς όμως να γίνεται μνεία ότι επρόκειτο για εκτιμώμενη και όχι πραγματική τελική, συνεχίζοντας έτσι λανθασμένα να ανακηρύσσει το W8 το πιο γρήγορο αυτοκίνητο παραγωγής στον κόσμο για πολλά από τα επόμενα χρόνια. Βέβαια, χωρίς συμβατότητα με τους κανόνες ασφαλείας και χρησιμοποιώντας υψηλότερο επίπεδο ώθησης, το W8 ήταν σίγουρα ικανό για ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες των 350χλμ./ώρα.

Πρόθεση της Vector ήταν το W8 να αποκτήσει διάδοχο και να αντικατασταθεί, και δημιούργησε τα πρωτότυπα AWX3 και AWX3R. Τα ακρωνύμια αυτά προέρχονταν από τις λέξεις «Avtech Weigert Experimental», τρίτης γενιάς, με το R να αναφέρεται στη λέξη Roadster. Δυστυχώς, η σειρά αυτή δεν κατάφερε ποτέ να δει το φως της παραγωγής. Η δε παραγωγή του W8 τερματίστηκε βίαια το 1993, όταν η Vector «έπεσε θύμα» εχθρικής εξαγοράς από τη Megatech, με τον Weigert να κατορθώνει τελικά να πάρει πίσω την πνευματική ιδιοκτησία του σχεδιασμού, τον εξοπλισμό της εταιρείας και τα εναπομείναντα απούλητα αυτοκίνητα. Το 1995, μετά την εχθρική εξαγορά της Vector, η νέα μητρική εταιρεία Megatech LTD ξεκίνησε την παραγωγή του αποκαλούμενου διάδοχου του W8, M12.

Το W8 είχε τις στιγμές του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Το 1990, ένα κόκκινο W8 του 1990 συμμετείχε στο επεισόδιο #15 της αμερικανικής σειράς «The Flash». Το 1993, ένα κόκκινο W8 του 1991, με αριθμό «σκελετού» n003, συμμετείχε στις αρχικές σκηνές της ταινίας «The Rising Sun». Το αυτοκίνητο επίσης χρησιμοποιήθηκε για πολύ λίγο σε μια σκηνή καταδίωξης, όπου πολύ εύκολα ξεφεύγει από τα περιπολικά, αλλά τελικά τρακάρει και εκρήγνυται. Το ίδιο αυτοκίνητο εμφανίζεται ξανά σε σκηνές μετά το τρακάρισμα. Το W8 εμφανίζεται επίσης στο πασίγνωστο βιντεοπαιχνίδι οδήγησης «Gran Turismo 2».

Editor: Ματθαίος Μπλούφας

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!