«Εκρήξεις» στην εφηβεία. Τα «πρέπει» και τα «μη» στη συμπεριφορά των γονιών!

Συχνά παρατηρείται έντονα το φαινόμενο, ότι οι έφηβοι έχουν πολλές “εκρήξεις” στην συμπεριφορά τους καθώς μεγαλώνουν. Ποιά είναι τα “πρέπει” και τα “μη” στη συμπεριφορά των γονιών;

Από την Ελένη Σίγκου BSc, MSc Ψυχολογίας, Professional Certification στις Μαθησιακές Δυσκολίες – Δυσλεξία) 

Οι τεράστιες “εκρήξεις” στην εφηβεία μπορεί να οφείλονται στις ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα κάθε εφήβου. Παρατηρείται η αλλαγή στη διάθεσή τους, στα συναισθήματα τους, στον τρόπο σκέψης τους και γενικά αντιδρούν με το παραμικρό. Το λάθος των γονιών είναι ότι επιβάλλονται στους εφήβους με φωνές και καυγάδες χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Όποια και αν είναι η αιτία που προκαλεί και πυροδοτεί το θυμό, ένα πράγμα είναι σίγουρο, ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που συμβαίνει σε όλους! Δεν είναι κακό ή λάθος να νιώθουμε θυμωμένοι, αυτό όμως που είναι σημαντικό είναι ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τόσο το θυμό όσο και τον εαυτό μας.

Εξ’ αιτίας το χάσμα γενεών ανάμεσα σε γονείς και εφήβους παρατηρείται ότι υπάρχει καθημερινή ένταση. Οι έφηβοι ενεργούν ή προσπαθούν να συμπεριφέρονται σαν ενήλικες. Δεν έχουν τη γνωστική και εγκεφαλική ανάπτυξη των ενηλίκων. Ο εγκέφαλός τους είναι ακόμη υπό διαμόρφωση και θα συνεχίσει να διαμορφώνεται μέχρι περίπου τα είκοσί τους χρόνια! Οι σκέψεις τους πολλές φορές είναι λανθασμένες. Δε γίνονται σκόπιμα έχοντας δηλαδή κάποιο στόχο. Έρχονται αυτόματα στο μυαλό τους.

Γονείς

Οι γονείς δε θα ήταν καλό ενώ βλέπει τον έφηβο να είναι εκνευρισμένος να εκνευριστεί και ο ίδιος ακόμη περισσότερο. Αυτή η αντίδραση των γονιών έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Όταν οι γονείς συνεχίζουν τον καυγά, είναι σαν να ενθαρρύνουν και να προκαλούν το παιδί να συνεχίσει να επιτίθεται. Επίσης, όταν οι έφηβοι βλέπουν ότι οι γονείς συνεχίζουν τον καβγά τότε ο έφηβος μειώνει τη δύναμη των γονέων και νιώθει ότι εκείνος έχει τον έλεγχο γιατί κατάφερε να κάνει τους γονείς του να θυμώσουν χάνοντας τον έλεγχο του εαυτού τους.

Τα «μη» στη συμπεριφορά των γονιών:

• Μην επιβάλετε τις φωνές στο παιδί σας. Δε θα οδηγήσει κάπου όλη αυτή η ένταση.
• Οι απειλές και οι εκβιασμοί πάνω στον καυγά θα αναστατώσουν ακόμα περισσότερο τον έφηβο και θα τον προκαλέσουν να συνεχίσει να εκδηλώνει τον θυμό του με αντιδραστικό τρόπο.
• Η προσπάθεια να ελέγξουν οι γονείς το παιδί και να το κάνουν υπόλογο για τη συμπεριφορά του επειδή δεν ήταν απόλυτα υπάκουο, δεν θα οδηγήσει πουθενά. Οι γονείς πρέπει να θέτουν τους κανόνες και τα όρια και πρέπει να αφήνουν το παιδί να κάνει τη δική του επιλογή.
• Αν το παιδί δεν ακολουθήσει τους κανόνες και ανακαλύψει ότι υπάρχει ένα τίμημα και ένα κόστος για την κακή επιλογή του (πχ. χάσει προσωρινά ένα προνόμιο που απολαμβάνει), την επόμενη φορά θα επανεξετάσει την παραβίαση του κανόνα. Θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί αν αξίζει τον κόπο – μια διαδικασία απαραίτητη για τις επιλογές του στο μέλλον.
• Η άσκηση σωματικής βίας είναι ένα επιπλέον “μη” για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι όταν το παιδί βλέπει τους γονείς να ασκούν σωματική βία επάνω του, μαθαίνει πως για να ελέγχει τις καταστάσεις πρέπει και μπορεί να χρησιμοποιεί και το ίδιο σωματική βία. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μπορεί να εκτροχιαστεί τελείως ο έλεγχος της κατάστασης. Όταν το παιδί δέχεται σωματική επίθεση, είναι εξαιρετικά πιθανό η φυσική του παρόρμηση να το κάνει να αντεπιτεθεί. Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που τα παιδιά επιτίθενται σωματικά στους γονείς ως προς απάντηση στη δική τους σωματική επίθεση.

Τα «πρέπει» στη συμπεριφορά των γονιών:

• Οι γονείς αρχικά καλό είναι να κρατήσουν απόσταση από την κατάσταση και να αναρωτηθούν α Σκεφτείτε προσεκτικά την κατάσταση αφήνοντας κάποιο χρόνο χωρίς να βιαστείτε να ενεργήσετε. Αν αισθάνεστε ότι το θέμα εξακολουθεί να είναι σημαντικό, αντιμετωπίστε το αργότερα αφού έχουν πέσει οι εντάσεις.
• Ο διαφορετικός τόνος τη φωνής μπορεί να δώσει άλλο κύρος και δύναμη στα λόγια των γονιών. Μείνετε ήρεμοι, ουδέτεροι και επικεντρωθείτε στα γεγονότα.
• Προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς. Αφήστε το παιδί να γνωρίζει ότι δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε μαζί του αυτήν τη στιγμή “Μου είναι πραγματικά δύσκολo να σε ακούσω όταν φωνάζεις». Η ειλικρίνεια είναι ο πιο απλός τρόπος για να τεθούν όρια στο παιδί και για να καταλάβει ότι η συμπεριφορά του δεν λειτουργεί.
• Δείξτε στο παιδί ότι ο τρόπος που σκέφτεται και συμπεριφέρεται για να πετύχει αυτό που θέλει δεν είναι αποτελεσματικός. Για παράδειγμα «Ξέρω ότι θέλεις να βγεις με τους φίλους σου, αλλά με το να μου φωνάζεις δεν πρόκειται να πάρεις αυτό που θέλεις» ή «Καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος, αλλά με το να ουρλιάζεις για να παίξεις στον υπολογιστή πριν κάνεις την εργασία σου, να ξέρεις ότι δεν θα με κάνει να συμφωνήσω”.
• Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για να διδάξουν οι γονείς στον έφηβο το πώς να διαχειρίζεται το θυμό του, είναι να δώσουν το καλό παράδειγμα. Οι γονείς είναι το πιο ισχυρό πρότυπο για τα παιδιά. Εάν οι γονείς θέλουν να μη φωνάζει το παιδί τους, δεν θα πρέπει να του φωνάζουν. Εάν οι γονείς θέλουν να μη βρίζει το παιδί, δεν θα πρέπει να βρίζουν. Οι γονείς θα πρέπει να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που θέλουν να δουν από το παιδί τους να φέρεται.

Πηγή πληροφοριών mothersblog.gr