Πόσο νομίζω ότι επεμβαίνω στη ζωή του παιδιού μου και τελικά πόσο το κάνω; Συμβουλές από την Αγγελική

Έχω πρόβλημα με τον γιο μου. Δεν πέρασε στη σχολή που ήθελε και που είχαμε προγραμματίσει και τώρα δεν θέλει να ξαναδώσει εξετάσεις. Αντιδρά σε κάθε συζήτηση μας, λέει ότι είναι αρκετά μεγάλος να αποφασίσει μόνος του. Μπορεί ένα παιδί 18 χρονών να… ξέρει τι είναι καλό και τι όχι. Δεν είπα να γίνει γιατρός αλλά όχι και σερβιτόρος, καταγόμαστε από πολύ καλή οικογένεια και θέλω το καλύτερο για εκείνον. Μαρία

Πρώτον, μιλάς για τους σερβιτόρους λες και είναι στην τελευταία τρύπα της κοινωνίας. Όταν όμως για να χαλαρώσεις πας και πίνεις τον καφέ σου, ο σερβιτόρος θα στον φέρει και από εκείνο θα έχεις την απαίτηση να σε περιποιηθεί. Φαντάζομαι η διευκρίνιση για την ποιότητα της οικογένειάς σας αφορά και την οικονομική σας επιφάνεια άρα και τη μη κατανόηση του πόσο δύσκολο είναι να δουλεύεις για ελάχιστα χρήματα εξυπηρετώντας πελάτες που έχουν αντιλήψεις σαν τη δική σου. Δεύτερον πως είναι δυνατόν να “προγραμματίσετε” σε ποια σχολή θα περάσει; Και μάλιστα πιστεύω ότι μέσα στον πληθυντικό δεν μπαίνει και η επιλογή του γιου σας. Γι’ αυτό και δεν καίγεται να δώσει πανελλήνιες ξανά. Και φυσικά είναι μεγάλος και ξέρει καλύτερα από εσάς πως ονειρεύεται το μέλλον του. Εκτός αν το ονειρεύεστε μαζί και αυτό… Τρίτον, αφού είστε από καλή οικογένεια γιατί δε στέλνετε το παιδί σας σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού εύκολα και απλά; Έτσι θα αναγνωριστεί περισσότερο και η οικογένειά σας! Γιατί στην τελική αυτό είναι το ζητούμενο και όχι τι θα κάνει το παιδί στη ζωή του.

Ο γιος μου ξεκίνησε χτες σχολείο, πρώτη δημοτικού. Δεν του αρέσει καθόλου, έκλαιγε όλη τη μέρα χτες και σήμερα το πρωί. Από αρχές Σεπτέμβρη που ξεκινήσαμε να προετοιμαζόμαστε ζω μια τρέλα από κλάμα και αντιδράσεις από την πλευρά του. Τον πήρα με το καλό όπως μου είπαν οι φίλες μου, αλλά πλέον δεν αντέχω, θα φάει καμία. Γεωργία
Περνάει ένα μεταβατικό στάδιο που είναι πάρα πολύ δύσκολο και με ευθύνες πλέον κάτι που και το ίδιο το παιδί γνωρίζει και αντιδρά γιατί φοβάται. Φοβάται να μεγαλώσει, να φύγει από την πλήρη προστασία σου και να κάνει πράγματα για τα οποία θα είναι εν μέρει υπεύθυνος αυτός και όχι εσύ. Δώσε του χρόνο, όσο χρειαστεί χωρίς να δυσανασχετείς γιατί θα του προκαλέσεις πέρα από τα υπόλοιπα που νιώθει και τύψεις για εσένα. Ξεφυλλίστε μαζί τα καινούργια του βιβλία, φτιάξτε την τσάντα του, γενικότερα εξοικειώσου και εσύ και αυτός με τα νέα δεδομένα. Ρώτα τον για τα καινούργια παιδάκια που γνώρισε… Και μην τον ρωτήσεις ακόμα αν του αρέσει ή αν του άρεσε η μέρα του. Θα τον αναγκάσεις να το σκεφτεί και θα σου απαντήσει με άρνηση ακόμα και αν δεν ισχύει. Προσπάθησε να αποσπάσεις αλλιώς πληροφορίες με ερωτήσεις για το κάθε τι που μπορεί να έκανε. Τέλος, μίλα στη δασκάλα του για να μην έχει αυξημένες απαιτήσεις. Ούτε εκείνη , ούτε και εσύ. Είναι πιο σημαντικό να εγκλιματιστεί στα καινούργια δεδομένα παρά να ΄΄φυσάει΄΄ στα μαθήματα.

Έχω πρόβλημα με το φαγητό. Τρώω πάρα πολύ και δεν μπορώ να κρατηθώ. Π.χ. τρώω βραδινό στις 9 και στις 11 που θα βγω έξω μπορεί να ξαναφάω ένα γύρο. Τσιμπολογάω συνεχώς ότι υπάρχει στο σπίτι, από σοκολάτα μέχρι φέτες κασέρι, ξηρούς καρπούς και φρυγανιές. Το “καλό” στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν παχαίνω. Έχω ύψος 1,57 και 52 κιλά. Λένε ότι τρως όταν σου λείπει κάτι. Εγώ τα έχω όλα στη ζωή μου και είμαι μια χαρά, αλλά το φαγητό δεν μπορώ να το κόψω. Μαρία
Αφού όπως λες δε σου λείπει τίποτα στη ζωή σου (ή αυτό θες να πιστεύεις) και δεν παίρνεις κιλά με τα τσιμπολογήματα για να πεις ότι χαλάς την εικόνα σου άρα και την αυτοπεποίθησή σου…. Ποιο είναι το πρόβλημα;

Έχω επιθετική συμπεριφορά απέναντι στους άλλους, είμαι νευρική και μιλάω απότομα συνήθως στους κοντινούς. Πολλές φορές δεν λέω τη γνώμη μου, την πνίγω και μετά ξεσπάω, μια φίλη λέει ότι έτσι είμαι και να μην αλλάξω, αλλά δημιουργούνται προβλήματα και παρεξηγήσεις. Η μανά μου, μου κάνει συνεχώς παρατήρηση, γιατί ενώ μου μιλάει ήρεμα, εγώ μόνο που δεν την βρίζω. Θέλω να αλλάξω αλλά δεν ξέρω πως. Μήπως πρέπει να πάω σε ψυχολόγο να μου πει τι έχω.
Ελένη
Δεν έχεις κάποια αρρώστια, ηρέμησε… Θυμό έχεις και μάλιστα πολύ. Μόνη σου λες ότι πνίγεις αυτά που θες να πεις και μετά αυτά πνίγουν εσένα. Το αν πρέπει να αλλάξεις ή όχι το ξέρεις μόνο εσύ. Αν δηλαδή νιώθεις καλά με τον τρόπο που επικοινωνείς με τους άλλους. Και απ’ ότι παραδέχεσαι και η ίδια δε νιώθεις καλά. Δεν αλλάζει μόνο του αυτό σίγουρα, γιατί δεν είναι συγκεκριμένος ο θυμό σου. Είναι συσσωρευμένος και πλέον έχεις χάσει την πηγή του. Καλό θα ήταν να μιλούσες με ένα ψυχοθεραπευτή να σε προσανατολίσει και να πιάσετε μαζί το νήμα. Αυτό που μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή είναι να εκδηλώνεις αυτά που σε πειράζουν χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες. Η μόνη συνέπεια στην τελική είναι να πνίγεσαι εσύ , άρα αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσεις.