Η συμπεριφορά του παιδιού όταν μπαίνει στο νοσοκομείο

Όταν ένα παιδί είναι άρρωστο ή τραυματισμένο, ολόκληρη η οικογένεια αναστατώνεται. Τα παιδιά και οι γονείς μπορεί να νιώθουν ένταση, άγχος, ανασφάλεια σε όλη τη διαδικασία παραμονής στο νοσοκομείο. Τα μικρά παιδιά μπορεί να φοβηθούν το νοσοκομείο με τους παράξενους ήχους, τις νέες μυρωδιές και τους άγνωστους ανθρώπους.

Οι γονείς μπορεί να νιώσουν αβοήθητοι όταν βλέπουν το παιδί τους να πονά ή να φοβούνται την πιθανότητα μίας χειρότερης κατάστασης.

Είναι συχνό το σύμπτωμα του τραυματικού στρες και είναι επακόλουθο του τραύματος. Είναι όμως προσωρινό. Πώς θα αντιληφθούμε το τραυματικό στρες:

• Αναστατωνόμαστε, είμαστε ευερέθιστοι, δεν συνεργαζόμαστε.
• Αισθανόμαστε ανήσυχοι ή νευρικοί.
• Αναστατωνόμαστε στη σκέψη του τραύματος.
• Σκεφτόμαστε συνεχώς το τραύμα (ή προσπαθούμε να μην το σκεφτόμαστε καθόλου).
• Δυσκολευόμαστε να συγκεντρωθούμε ή να κοιμηθούμε.
• Βρισκόμαστε συνεχώς σε επιφυλακή για επικείμενο κίνδυνο.
• Δείχνουμε μειωμένο ενδιαφέρον για τις κανονικές δραστηριότητες.

Ο τρόπος για να ξεπεραστεί το τραυματικό στρες είναι τα παιδιά και οι γονείς να μιλήσουν για την εμπειρία τους, να στηρίξουν ο ένας τον άλλο και να ενημερωθούν κατάλληλα.
Ο τρόπος που τα παιδιά αντιδρούν στο τραυματικό στρες, επηρεάζεται από την ηλικία και την ανάπτυξη τους. Τα μικρά παιδιά δείχνουν με τη συμπεριφορά τους ότι είναι αναστατωμένα, παρά το εκφράζουν με λόγια.
Μπορεί να οπισθοδρομήσουν (να βρέχουν το κρεβάτι τους, να πιπιλάνε το δάχτυλό τους κ.α.) ως απάντηση στη δυσφορία.
Μπορεί να έχουν ξαφνικές και έντονες αντιδράσεις όπως εφιάλτες ή ξεσπάσματα καθώς δεν έχουν την ικανότητα να καθησυχάσουν το φόβο τους.
Είναι πιο πιθανό να επεξεργαστούν το τραύμα τους μέσα από το παιχνίδι, τη ζωγραφική και τις ιστορίες.
Είναι απολύτως εξαρτώμενα από την παρουσία και την υποστήριξη του γονιού για να ηρεμήσουν και να καταπραϋνθούν.
Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν τι τους συμβαίνει. Έτσι αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους. Κάποιες φορές κλαίνε, άλλες φορές δεν μπορούν να κοιμηθούν γιατί φοβούνται κάτι, μα δεν μπορούν να εκφράσουν ακριβώς τι.

Πως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου, στο νοσοκομείο;
Εσείς είστε ο καταλληλότερος άνθρωπος για να βοηθήσετε το παιδί σας. Παρόλο που μπορεί να είναι δύσκολο, προσπαθήστε να είστε ήρεμοι και καθησυχαστικοί. Να δίνεται πολλές αγκαλιές και επαίνους. Να του κρατάτε το χέρι κατά τη διάρκεια εξετάσεων, ελέγχων, διαδικασιών. Και να του αποσπάτε την προσοχή με ιστορίες και εικόνες.
Να είστε υπομονετικοί. Μπορεί το παιδί να αντιδρά κλαίγοντας, ή κλαψουρίζοντας, θυμώνοντας, ή να γίνεται επιθετικά ενεργητικό. Αυτά τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές είναι συνηθισμένες και προσωρινές. Αν η συμπεριφορά του παιδιού βγει εκτός ορίων, μπορείτε να το επαναφέρεται θέτοντας τα όρια που υπάρχουν και στο σπίτι.
Βοηθήστε το παιδί να καταλάβει τι συμβαίνει. Χρησιμοποιήστε απλές λέξεις που καταλαβαίνει το παιδί. Αν πρόκειται να βιώσει μία επίπονη διαδικασία, να είστε ειλικρινείς. Εξηγήστε του όμως ότι ο σκοπός είναι να νιώσει τελικά καλύτερα.
Επιτρέψτε στο παιδί σας να μιλήσει για ότι το απασχολεί σε σχέση με το νοσοκομείο. Θυμίστε του ότι μπορεί να φοβηθεί ή να κλάψει και βοηθήστε το να εκφράσει ότι νιώθει. Συχνά τα μικρά παιδιά εκφράζονται ευκολότερα μέσα από το παιχνίδι. Ακούστε το παιδί και καθησυχάστε το λέγοντας ότι είναι φυσιολογικό αυτό που νιώθει.
Μιλήστε για τα συναισθήματα σας μαζί με το παιδί. Τα παιδιά καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα δείχνουν, μα συχνά παρερμηνεύουν πληροφορίες και συναισθήματα άλλων ανθρώπων. Κάντε του ερωτήσεις για να καταλάβετε τι ξέρει και τι φαντάζεται. Επιβεβαιώστε του ότι δεν έκανε τίποτα κακό.
Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι οι άνθρωποι του νοσοκομείου είναι βρίσκονται εκεί για να το βοηθήσουν. Εξηγήστε του ότι το προσωπικό έχει μεγάλη εμπειρία με παιδιά και στο πως τελικά νιώθουν καλύτερα. Ενθαρρύνετε το να κάνει ερωτήσεις. Είναι επίσης σημαντικό να είστε ακριβώς ενημερωμένοι για την κατάσταση του παιδιού. Κάντε κι εσείς ερωτήσεις.
Τα μικρά παιδιά επηρεάζονται πολύ στην ιδέα να μείνουν μόνα τους, στο νοσοκομείο. Να έχετε ένα γνώριμο και αγαπητό πρόσωπο συνεχώς μαζί του. Πάντα να εξηγείτε στο παιδί για πιο λόγω φεύγετε και ακριβώς πότε θα γυρίσετε.
Φροντίστε τον εαυτό σας. Αν είστε ανήσυχοι, νευρικοί, άυπνοι, θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βοηθήσετε το παιδί. Μην φοβηθείτε να ζητήσετε από την οικογένεια ή τους φίλους σας, βοήθεια. Μιλήστε με άλλους ενήλικες για τις ανησυχίες σας (φίλους, οικογένεια, κληρικός, γιατρός κ.α.)

Πηγή: babytips.gr