Νίκος Μουρατίδης: Άλλο σχολιασμός και άλλο κακία…

Μία ιδιαίτερα αυστηρή κριτική για τη Δέσποινα Βανδή που ανέβασε στην προσωπική του ιστοσελίδα ο Νίκος Μουρατίδης, αναφερόμενος στο παρελθόν και τις λάθος επιλογές της, έδωσε αφορμή για ένα νέο άρθρο του με τίτλο “Άλλο σχολιασμός και άλλο κακία…”.

Για την ακρίβεια, ο “καυστικός” κριτικός έγραψε:…

«Πώς τα έχουμε μπερδέψει έτσι ρε παιδί μου! Ό,τι και να πει ή να γράψει κανείς που να είναι κάπως “εναντίον”… αμέσως το βαφτίζουμε “κακία”. Παιδιά, άλλο είναι να σχολιάζει κανείς, άλλο να σατιρίζει, άλλο να παρατηρεί και να λέει τη γνώμη του, άλλο να είναι αυστηρός και απαιτητικός… κι άλλο να είναι κακός. Και μην ξεχνάτε το σχόλιο, πολλές φορές, κρύβει μέσα του και… συμβουλή.

Δεν τολμάς να γράψεις κάτι για έναν τραγουδιστή, κάτι αρνητικό ή κάτι που παρατήρησες λάθος, αμέσως σπεύδουν όλοι να σου κρεμάσουν κουδούνια. “Τι κακία είναι αυτή”, “τι κακεντρεχείς υπερβολές”, “τι δηλητήριο”, κτλ, κτλ…

Με αφορμή ένα άρθρο που έγραψα με τίτλο “Έχει τελειώσει η Βανδή”, και που ξεσήκωσε θύελλα συμφωνιών και διαφωνιών, εγώ προσωπικά δέχτηκα πολλές κατηγορίες ότι είμαι κακός και ότι στάζω δηλητήριο. Θέλω να σας πω λοιπόν, ότι έχω δουλέψει χρόνια πολλά στη δισκογραφία, έχω συνεργαστεί με όλους τους μεγάλους του Ελληνικού τραγουδιού, έχω περάσει από έντυπα, ραδιόφωνο και τηλεόραση… Την ξέρω τη δουλειά. Πολύ καλά. Και ξέρω να βλέπω τα λάθη και τις στραβοτιμονιές.

Όταν λοιπόν λέω την άποψή μου, και τη στηρίζω και παραθέτω στοιχεία… Όταν μπαίνω στον κόπο να ασχοληθώ με κάτι “στραβό”, δε σημαίνει ότι βγάζω κακία. Εγώ περισσότερο σαν συμβουλή το βλέπω. Ελπίζω δηλαδή, ότι αν διαβάζει κάποιος καλλιτέχνης αυτά που γράφω, αν προσέξει και τα διαβάσει σωστά, θα διακρίνει ότι τον συμβουλεύω. Επισημαίνοντας τα λάθη του, είναι σαν να του κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Μη βιάζεστε λοιπόν να με κατηγορήσετε ότι γράφω κακίες για το Σάκη, το Χατζηγιάννη, τη Βανδή κτλ, κτλ… Γιατί:

1. Το καλοκαίρι του 1996 πήρα τη Βανδή από 4ο όνομα που ήταν και την έβαλα πρωταγωνίστρια δίπλα στο Μαζωνάκη.
2. Όταν ο Σάκης ήταν 19 χρόνων και ξεκίναγε, σε μένα ερχόταν για συμβουλές, εγώ τον έπαιρνα μαζί μου σε συναυλίες και εγώ σαν επιτροπή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης επέμενα να εγκριθεί το κομμάτι “Παρ’ τα” για να κάνει την πρώτη του εμφάνιση…
3. Όταν ο Χατζηγιάννης είχε βγάλει το πρώτο του τραγούδι “Μόνο στα όνειρα”, πριν γίνει επιτυχία, εγώ έπεισα τη Χαρούλα Αλεξίου να τον πάρει μαζί της στις παραστάσεις της στο Δημοτικό Πειραιά.

Που σημαίνει ότι κάτι είχα δει σ’ αυτούς τους καλλιτέχνες τότε. Τώρα, αν στην πορεία έπαθαν μετάλλαξη και έκαναν ένα σωρό λάθη… δεν ευθύνομαι εγώ. Καλό είναι κάποιος να τους λέει τα λάθη τους, και όχι συνέχεια να τους χαϊδεύει τα αφτιά. Εγώ ούτε γλείφω, ούτε έχω ανάγκη κανέναν. Με ξέρετε πως είμαι, λέω τη γνώμη μου και όποιον πάρει ο χάρος…

Δε γίνεται ρε παιδί μου να βγάζεις τέτοιες φωτογραφίες (ή και χειρότερες) και να πηγαίνεις να τραγουδάς Μίκη Θεοδωράκη – Οδυσσέα Ελύτη “Άξιον Εστί”. Δε γίνεται. Τέλος!»

Καυστικά;
Ναι!

Κρίνετε όμως μόνοι σας εάν έχει δίκιο ή άδικο!

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!