Νέλσον Μαντέλα: Ένας μακρύς δρόμος για την ελευθερία

Γεννημένος τις 18 Ιουλίου του 1918 λίγο έξω από το Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής και μεγαλωμένος μέσα στις τοπικές φυλές, ο Νέλσον Μαντέλα έδειξε από μικρός τις προθέσεις του, αναγκάζοντας τη φυλή του να του δώσει το μεσαίο όνομα «Rolihlahla», δηλαδή ταραχοποιός.

Ξεκίνησε την πολιτική του ζωή από νωρίς, μόλις άρχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο (ο πρώτος της οικογένειας που πήγε καν σχολείο ), ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του νεανικού κινήματος του ANC ( African National Congress – Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο ), που στόχο είχε την εισαγωγή και μύηση της μαύρης νεολαίας της χώρας, απέναντι στην κυβερνούσα, λευκή, μειονότητα. Πριν καν φτάσει στο τελευταίο έτος των σπουδών του, ήταν ένα από τα ηγετικά μέλη του νεανικού κινήματος, με αρκετή επιρροή στο κύριο κίνημα.

Αν και η ενασχόλησή του με την πολιτική του έτρωγε συνεχώς, όλο και περισσότερο χρόνο, συντελώντας στην μη ολοκλήρωση των σπουδών του και τον χωρισμό του με την τότε σύζυγό του, Έβελυν Μάσε, την οποία γνώρισε στα γραφεία του κινήματος, δεν έχανε ευκαιρία να οργανώνει δράσεις ενάντια στην λευκή κυβέρνηση, πολλές φορές με ακραία μέτρα.

Με την εισαγωγή του άπαρχαϊντ το 1948 ( διαχωρισμός χώρων για χρήση αποκλειστικά από λευκούς και ελαχιστοποίηση των ήδη ελάχιστων δικαιωμάτων των μαύρων ), ο Μαντέλα έκανε σκοπό ζωής τον πόλεμο του. Με συχνές συλλήψεις, στα πλαίσια διαδηλώσεων, αλλά και κινήσεις και ομιλίες που μεταδίδονταν από τα διεθνή μέσα της εποχής, ο Μαντέλα βρέθηκε κατηγορούμενος για εσχάτη προδοσία και συνωμοσία για βίαιη κατάληψη εξουσίας, μαζί με άλλα μέλη του κινήματος, ενώ τα πολιτικά κόμματα και κινήματα, πλην του κυβερνώντος, κρίθηκαν παράνομα μαζί με επιβολή στρατιωτικού νόμου.

Καταδικαστέος σε ισόβια κάθειρξη, στην πολύκροτη δίκη που ακολούθησε, ο Μαντέλα και οι συγκατηγορούμενοί του, κλείστηκαν σε διάφορες φυλακές τις χώρας, με τον Μαντέλα να του επιτρέπεται μία επίσκεψη και ένα γράμμα κάθε έξι μήνες.

Καθώς όμως η ανησυχία του δυτικού κόσμου μεγάλωνε, και οι παγκόσμιες εξελίξεις τραβούσαν την χώρα μαζί τους, ο νέος πρόεδρος της χώρας, Ντε Κλερκ, διαδεχόμενος τον προκάτοχό του, Μπόθα, ο οποίος παραιτήθηκε λόγω καρδιακού επεισοδίου, κινήθηκε σύμφωνα με τις εξελίξεις ( πρόσφατα είχε πέσει και το τείχος του Βερολίνου ) και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τον Μαντέλα και άλλους πολιτικούς κρατουμένους, για την παύση των εχθροπραξιών και την ειρήνη στην χώρα.

Το 1994, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, μη-λευκοί είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν. Είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι περίμεναν ώρες για να ρίξουν την ψήφο τους, με τις εκλογές να παίρνουν μία μέρα παράταση για να έχουν όλοι την ευκαιρία. Το ANC εκλέχθηκε πρώτο κόμμα με 62.65% ( λιγότερο από το 66.7% που θα του επέτρεπε να ξαναγράψει το σύνταγμα ) και τον Μαντέλα να ορκίζεται πρόεδρος της χώρας.

Μετά το τέλος της θητείας του ( 1994-1999 ), ο Μαντέλα αρνήθηκε να πάρει μέρος σε επόμενες εκλογές, παραμένοντας όμως μέλος του κόμματος μέχρι το θάνατό του ( 05/12/2013 ), θέλοντας να αφοσιωθεί πλήρως στο φιλανθρωπικό του έργο.

Editor: Στυλιανός Μαγκούτης