«Η μελωδία που γίνεται ανάμνηση», πως η μουσική επηρεάζει την ψυχολογία μας.

Όταν η μουσική εισχωρήσει στα αυτιά του ανθρώπου οι ήχοι μετατρέπονται σε ερεθίσματα που ταξιδεύουν από τα ακουστικά νεύρα στο θάλαμο του εγκεφάλου, το σταθμό αναμετάδοσης των συναισθημάτων και των αισθήσεων. Όταν διεγερθεί ο θάλαμος, δραστηριοποιεί το φλοιό του εγκεφάλου, ο οποίος με τη σειρά του εκπέμπει ερεθίσματα στο θάλαμο, οπότε δημιουργείται ένα κύκλωμα δονήσεων που… ενισχύεται όσο διαρκεί η μουσική. Κατά την ακρόαση μουσικής μπορεί να εκδηλωθούν εξωτερικές σωματικές αντιδράσεις που μπορεί να έχουν τη μορφή ρυθμικού χτυπήματος του ποδιού, κουνήματος του κεφαλιού ή ρυθμικών κινήσεων των χεριών. Μέσα στον εγκέφαλο ο θάλαμος, ο υποθάλαμος, η παρεγκεφαλίδα και τα εγκεφαλικά ημισφαίρια, παίζουν ενεργό ρόλο στην επεξεργασία των μουσικών τόνων και των ρυθμών, μετατρέποντάς τους σε αναγνωρίσιμες μουσικές δομές και προσδίδοντάς τους διανοητικό και συναισθηματικό νόημα. Καλοί όλοι αυτοί οι επιστημονικοί όροι αλλά ας καταλάβουμε και με απλές σκέψεις πως η μουσική επηρεάζει την ζωή μας γενικότερα.

Από την εποχή του Ιπποκράτη ακόμα χρησιμοποιούσαν τη μουσική σε διάφορες θεραπείες. Αλλά και πέρα από την υγεία κάθε αυτή, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η μουσική μπορεί να κάνει καλό ή και κακό στην ψυχολογική υγεία ενός ατόμου;

Η πρώτη νότα ακούγεται και ξάφνου γίνεται εικόνα μπροστά σου. Παιδικό νανούρισμα που ψιθύριζε η μαμά σου για να σε κοιμίζει, παραδοσιακά τραγούδια και αναμνήσεις στο χωριό με τη γιαγιά και τον παππού τα καλοκαίρια ή το Πάσχα στην αυλή οικογενειακά με άτομα που μπορεί να μη βρίσκονται πλέον κοντά σου, τραγούδι από τη σχολική εκδρομή και συνθήματα, εκείνο το τραγούδι HIT της εποχής των γονιών σου που το άκουγες ξανά και ξανά σε μαζώξεις σε κάποια ονομαστική εορτή σπίτι σου και τώρα παίζει σε νέα βερσιόν αλλά και εκείνα τα τραγούδια που σημάδεψαν τη ζωή σου… Αυτά τα ερωτικά που σκέφτεσαι και χαμογελάς. Από παιδικούς, εφηβικούς έρωτες μέχρι τον πρόσφατο χωρισμό σου ή την τωρινή σου αγάπη…

Η πρώτη νότα χτυπάει και χτυπάει και το καμπανάκι μέσα σου. Η ανάμνηση που σε «στοιχειώνει» θα είναι και αυτή που θα καθορίσει αν η γεύση που θα αφήσει πίσω το τραγούδι με το τέλος του θα είναι πικρή ή γλυκιά ή ίσως γλυκόπικρη με αναπάντητα ερωτήματα στο μυαλό σου. Η μουσική είναι τρόπος έκφρασης, τρόπος εκτόνωσης, τρόπος διαφυγής. Οι Πυξ-Λαξ τραγούδησαν για «ανόητες αγάπες, ανόητα φιλιά, λόγια-λόγια, λόγια που ήταν ψεύτικα» και όλοι όσοι έζησαν εκείνο τον έρωτα που έμεινε ανεκπλήρωτος ταυτίστηκαν μαζί τους και από την άλλη ο Μητροπάνος με εντελώς διαφορετικό είδος τραγουδιού εξύμνησε τον έρωτα και «αλίμονο σε εκείνους που δεν τον έζησαν».

Δεν καθορίζει το είδος της μουσικής την ποιότητα του ατόμου ή το κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία του. Ο καθένας βιώνει διαφορετικά τον πόνο, τη χαρά και η ζωή του και τα βιώματά του έχουν διαμορφώσει το τί και πώς μπορεί να τον «αγγίξει». Αφέσου, αφέσου στη μουσική και δημιούργησε αναμνήσεις που θα σε συντροφεύουν μια ζωή. Εξάλλου ποιος μπορεί να σου στερήσει να ονειρεύεσαι σιγομουρμουρίζοντας τον αγαπημένο σου στίχο; Η απάντηση βρίσκεται εκεί στους στίχους που θα επιλέξεις να σε συντροφέψουν απόψε, να φτιάξεις ή να χαλάσεις την ψυχολογία σου και να γυρίσεις μήνες, χρόνια ίσως και δεκαετίες πίσω.

«Το να γνωρίζεις κάποιον είναι σαν τη μουσική. Αυτό που μας ελκύει σ’ αυτούς είναι η μελωδία τους και καθώς γνωρίζουμε καλύτερα το ποιοι είναι, μαθαίνουμε τους στίχους τους.»

Editor: Χρύσα Πλαβού – Μπαλατσούκα

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!