Φλωρεντία: Αφιέρωμα στο λίκνο της ιταλικής Αναγέννησης (Μέρος 2ο)

Η Φλωρεντία αποτελεί έναν εξαιρετικά όμορφο και ιδιαίτερο προορισμό. Πρόκειται για μία πανέμορφη πόλη με τεράστια καλλιτεχνική και ιστορική αξία.

Η Φλωρεντία (Firenze‎) βρίσκετε βοριοδυτικά της Ιταλίας, ήταν βασίλειο, κέντρο εμπορίου κατά τον Μεσαίωνα και κυβερνήθηκε από την οικογένεια των Μεδίκων (Medici). Είναι από τις πόλεις που κρύβουν ξεχωριστή ομορφιά σε κάθε της γωνιά και τα αξιοθέατά της είναι ατελείωτα… Εάν επισκεφθείτε την πόλη δεν πρέπει να το ξεχνάτε αυτό!

Θεωρείται λίκνο της ιταλικής Αναγέννησης και είναι γνωστή για τους καλλιτεχνικούς της θησαυρούς. Τα αξιοθέατά και τα μουσεία της είναι μοναδικά και ο επισκέπτης πρέπει οπωσδήποτε να τα επισκεφτεί!

Συνεχίζοντας στο 2^ο μέρος της ξενάγησης μας στη μοναδική Φλωρεντία, θα σας παρουσιάσουμε ακόμη μερικά αξιοσημείωτα μέρη της πόλης.

Η Γκαλερί Ουφίτσι

Η Gallery Uffizi είναι το πιο σημαντικό και δημοφιλές μουσείο της Φλωρεντίας με πασίγνωστα και εκπληκτικά έργα τέχνης!

Φωτογραφία: The_Chickenwing | Getty Images/iStock

Ιδρύθηκε το 1560 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Giorgio Vasari. Ήταν κατά την περίοδο της  εξουσίας του Κόσιμο των Μεδίκων (Cosimo de’ Medici), του πρώτου Μέγα Δούκα της Τοσκάνης. Είναι κτισμένο σε σχήμα πετάλου και εκτείνεται από την Piazza della Signoria μέχρι τον ποταμό Αρνό.

Σκοπός του ήταν να στεγάσει τα γραφεία της διοίκησης όπως δηλώνει και το όνομα του. Από την αρχή όμως οι Μεδίκοι παραχώρησαν ορισμένες αίθουσες του τρίτου ορόφου για να στεγαστούν τα πρώτα αντικείμενα τέχνης της συλλογής τους.

Δύο αιώνες αργότερα, η τελευταία διάδοχος των Μεδίκων, η Άννα Μαρία Λουίζα, δώρησε στην πόλη το παλάτι συμπεριλαμβανομένης και της εκτιθέμενης συλλογής η οποία σήμερα είναι μία από τις σπουδαιότερες στον κόσμο.

«Η γέννηση της Αφροδίτης» από τον Sandro Botticelli (Φλωρεντία 1445 – 1510)

Στις 45 αίθουσες της γκαλερί θα δείτε αριστουργήματα του 14ου και 15ου αιώνα από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της εποχής.

Ανεπιφύλακτα λοιπόν θα σας προτείναμε μια επίσκεψη σε αυτό το μέρος στην περίπτωση που βρεθείτε στην Φλωρεντία.

Η Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας

Το 1784, ο Μεγάλος Δούκας της Τοσκάνης, Pietro Leopoldo, μετέτρεψε τη μονή του San Matteo και το μοναστήρι του San Niccolò di Cafaggio για να στεγάσει την Πινακοθήκη. Με αυτό τον τρόπο, οι  σπουδαστές του γειτονικού Accademia delle Belle Arti (Ακαδημία Καλών Τεχνών) μπορούσαν να μελετήσουν σπουδαία έργα.

Σήμερα η πλειοψηφία των επισκεπτών θέλει απλά να δει τον Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου. Αναμφίβολα το πιο διάσημο γλυπτό του κόσμου! Το μουσείο όμως στεγάζει επίσης πέντε άλλα γλυπτά του Μικελάντζελο. Τους τέσσερις ημιτελής Κρατουμένους της φυλακής του Άγιου Ματθαίου   και μια συλλογή από αναγεννησιακά και γοτθικά έργα ζωγραφικής που κάποτε ήταν στις συλλογές των Μεδίκων.

Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου ήρθε στο μουσείο το 1873. Μεταφέρθηκε εκεί από την πλατεία Piazza della Signoria, για την καλύτερη διατήρηση του. Ένα αντίγραφο του αγάλματος στέκεται ακόμα στην πλατεία Piazza della Signoria.

Παρά την οικειότητα της εικόνας του αγάλματος, από το μέγεθος του και μόνο το μαρμάρινο άγαλμα προκαλεί δέος στους επισκέπτες, καθώς είναι ψηλότερο από 5 μέτρα. Αυτό το έργο τέχνης που έμελλε να καθορίσει, μαζί με την Πιετά που βρίσκεται στο Βατικανό, τη φήμη του Μιχαήλ Άγγελου ως τον κυριότερο γλύπτη της εποχής του, χρειάστηκε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί.

Ο Δαυίδ προοριζόταν ανέκαθεν ως ένα υπαίθριο γλυπτό, γεγονός που εξηγεί και κάποιες από τις φυσικές στρεβλώσεις που είναι εμφανής στο άγαλμα. Όπως τα υπερβολικά μεγάλα χέρια και το κεφάλι.

Ακόμα και τα μάτια που όταν εξεταστούν από το δάπεδο φαίνονται τέλεια, από το επίπεδο των ματιών του αγάλματος αλληθωρίζουν.

Μεταξύ των άλλων έργων που στεγάζονται στη Galleria είναι το πρωτότυπο γύψινο έργο του Giambologna, ο βιασμός της Σαβίνοι. Το πρωτότυπο μαρμάρινο άγαλμα βρίσκεται στη Loggia dei Lanzi, στην πλατεία Piazza della Signoria.

Επίσης θα δείτε την Παναγιά με το παιδί και την Παναγία της Θάλασσας του Μποτιτσέλι. Καθώς και μερικά έργα του Perugino, των Φιλιππινέζων Lippi, Pontormo, Domenico Ghirlandaio και Bronzino.

Υπάρχει επιπλέον και μια εκτενή συλλογή από γύψινα μοντέλα του 18ου αιώνα. Καθώς και θρησκευτικά έργα από τις αρχές του 13ου αιώνα, των Giovanni di Milano, των αδελφών Orcagna, του Taddeo Gaddi και άλλων οπαδών του Giotto.

Πρόσφατα, η προσφιλής συλλογή μουσικών οργάνων από το Ωδείο «Luigi Cherubini» έχει προστεθεί στη συλλογή και πλουτίζει τα αξιοθέατα του μουσείου.

Το βαπτηστήριο του Αγίου Ιωάννη

Το Βαπτιστήριο, αφιερωμένο στον πολιούχο άγιο της Φλωρεντίας, έχει ένα οκτάγωνο σχέδιο και ένα οκτάγωνο φανό με τρούλο.

Το εξωτερικό είναι ενδεδυμένο με έγχρωμο μάρμαρο με γεωμετρικά σχέδια, λευκό μάρμαρο Καράρα και πράσινο μάρμαρο Πράτο. Τυπικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής της Φλωρεντίας. Στις τρεις πλευρές υπάρχουν τρεις μεγάλες πόρτες, που είναι διάσημες για τις διακοσμήσεις τους.

Οι παλιότερες είναι οι Νότιες Πόρτες, κατασκευασμένες από τον Αντρέα Πισάνο, γύρω στο 1330 μ.Χ. και έχουν θέα την Οδό ντει Καλζαιουόλι.

Οι πόρτες αποτελούνται από 28 τετράφυλλα φατνώματα, που απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή του Αγίου Ιωάννη.

Οι Βόρειες Πόρτες κατασκευάστηκαν από τον Λορέντζο Γκιμπέρτι (1403-1424). Αφηγούνται «Ιστορίες της Ζωής και των Παθών του Χριστού» βασισμένες στην Καινή Διαθήκη.

Φλωρεντία: Αφιέρωμα στο λίκνο της ιταλικής Αναγέννησης (Μέρος 1ο)

Οι πόρτες μπροστά από τον Τρούλο είναι οι όμορφες χρυσές Πόρτες του Παραδείσου. Επίσης κατασκευασμένες από τον Γκιμπέρτι και απεικονίζουν σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη.

Επάνω από τις Πόρτες ήταν στημένες τρεις διαφορετικές ομάδες αγαλμάτων:

Επάνω από τις Νότιες Πόρτες τα περίφημα μπρούτζινα αγάλματα. Απεικόνιζαν τον «Αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη» και είναι φτιαγμένα από τον Βιτσέντζο Ντάντι. Αποκαταστάθηκαν το 2008 και τώρα εκτίθενται στην «Όπερα του Μουσείου του Τρούλου» (΄Οπερα ντελ Ντουόμο).

Πάνω από τις Βόρειες Πόρτες υπήρχε η ομάδα των μαρμάρινων αγαλμάτων φτιαγμένα από τον Τζιοβάννι Φραντζέσκο Ρουστίτσι. Απεικόνιζαν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να κηρύττει στους Φαρισαίους και Σαδδουκαίους (1506-1511).

Πάνω από τις Πόρτες του Παραδείσου ήταν η «Βάφτιση του Χριστού» του Αντρέα Σανσοβίνο. Μαζί με τον Άγγελο του Ιννοσένζο Σπινάτσι, που προστέθηκε το 1792.

Φωτογραφία: visitflorence.com

Το εσωτερικό του βαπτηστηρίου αξίζει ειδική επίσκεψη.

Για τα όμορφα μωσαϊκά του 13ου αιώνα πάνω από στον τρούλο, το μαγευτικό μωσαϊκό μαρμάρινο λιθόστρωτο με γεωμετρικά σχέδια και τα ανατολίτικα ζωδιακά μοτίβα.

Φωτογραφία: visitflorence.com

Υπάρχει επίσης η μνημειακή τύμβος του Μπαλαντασσάρε Κόζα-Αντιπόπε Τζούλιους ΧΧΙΙΙ. Φτιαγμένη  από τους Ντονατέλλο και Μεκελότσο, μεταξύ 1422 και 1428.

Φωτογραφία: visitflorence.com

Στις αρχές του 14ου αιώνα η Τέχνη του Καλιμάλα –Συντεχνία Εμπόρων Μαλλιού– ανακοίνωσε έναν δημόσιο διαγωνισμό για το σχεδιασμό των Βόρειων Πορτών του Βαπτιστηρίου. Πολλοί καλλιτέχνες πήραν μέρος στο διαγωνισμό αυτό. Συμπεριλαμβανομένων και σπουδαίων καλλιτεχνών όπως οι  Γκιμπέρτι και Μπρουνελλέσι.

Κάθε καλλιτέχνης έπρεπε να σχεδιάσει ένα τετράφυλλο πλαίσιο, που θα αναπαριστούσε την «Θυσία του Ισαάκ».

Ο Γκιμπέρτι δημιούργησε ένα ισορροπημένο και λεπτομερές πλαίσιο. Από την άλλη μεριά όμως, η δουλειά του Μπρουνελλέσι ήταν δραματική. Ο Ισαάκ σπαρταράει από τον πόνο και οι υπηρέτες στο προσκήνιο είναι πολύ ρεαλιστικοί.

Φωτογραφία: visitflorence.com

Ο Γκιμπέρτι κέρδισε τις καρδιές των κριτών και έτσι του ανατέθηκε η δημιουργία των Ανατολικών Πορτών.

Οι Πύλες του Παραδείσου πήραν το όνομά τους από τον ίδιο τον Μιχαήλ Άγγελο. Όταν εκείνος κοιτώντας τις πόρτες, αναφώνησε «είναι τόσο όμορφες που θα ήταν τέλειες για τις πύλες του Παραδείσου».

Οι πόρτες αποτελούνταν από 10 ορθογώνια πλαίσια, τοποθετημένα σε δύο σειρές.

Οι σκηνές της Παλαιάς Διαθήκης απεικονίζονταν από αριστερά προς τα δεξιά και από επάνω προς τα κάτω. Ενώ υπήρχαν και 24 μικρά μπούστα, οι περίφημες Φλωρεντίνες. Μεταξύ των οποίων θα βρείτε και την αυτοπροσωπογραφία του Γκιμπέρτι.

Τα αυθεντικά πλαίσια των Θυρών του Παραδείσου εκτίθενται τώρα στο Μουσείο της Όπερας ντελ Ντουόμο, ενώ εκείνα που βρίσκονται στο Βαπτιστήριο είναι αντίγραφα.

Η Σάντα Κρότσε

Ο ναός Σάντα Κρότσε (Santa Croce), ξαναχτίστηκε για το Τάγμα των Φραγκισκανών το 1294, από τον Αρνόλφο ντι Κάμπιο. Είναι ο τόπος ταφής για τους μεγάλους και τους καλούς της Φλωρεντίας.

Ο Μιχαήλ Άγγελος είναι θαμμένος στη Σάντα Κρότσε.

Επίσης οι Ροσσίνι, Μακιαβέλλι και Γκαλιλέο Γκαλιλέι, που δικάστηκε από την Ιερά Εξέταση και δεν του επετράπη Χριστιανική ταφή μέχρι το 1737, 95 χρόνια μετά το θάναατό του. Εκεί υπάρχει και το μνημείο του Δάντη, αλλά η σαρκοφάγος είναι κενή.

Το εξωτερικό της εκκλησίας καλύπτεται από μια πρόσοψη από πολύχρωμο μάρμαρο, που προστέθηκε το 1863 και πληρώθηκε από τον Άγγλο ευεργέτη Σερ Φράνσις Σλόαν. Βλέπει στην Πιάτσα Σάντα Κρότσε, που είναι η τοποθεσία του ετήσιου αγώνα ποδοσφαίρου με μεσαιωνικά κουστούμια, το Κάλσιο Στόρικο.

Υπάρχει ένας τεράστιος καλλιτεχνικός πλούτος στη Σάντα Κρότσε.

Μοναδικές τοιχογραφίες (1380) του Γκάντι, στην Καπέλλα Ματζιόρε, που διηγούνται όλη την ιστορία του αγίου σταυρού «σάντα κρότσε».

Όμορφες τοιχογραφίες από τον Γκιόττο στα παρεκκλήσια Μπάρντι και Περούτσι, που δείχνουν σκηνές από τη ζωή του Αγίου Φραγκίσκου και του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή.

Ένα ασυνήθιστο ανάγλυφο από επιχρυσωμένο ασβεστόλιθο “ο Ευαγγελισμός”, του Ντονατέλλο, που διακοσμεί τον τοίχο του κυρίως ναού.

Το μνημείο του θεατρικού συγγραφέα Τζιοβάννι Μπαττίστα Νικκολίνι, στα αριστερά της εισόδου, που λέγεται ότι ήταν η πηγή έμπνευσης για το «Άγαλμα της Ελευθερίας».

Και πολλά πολλά άλλα καλλιτεχνικά θαύματα!

Η εκκλησία της Σάντα Κρότσε κτυπήθηκε άσχημα από την πλημμύρα του 1966, και η γραμμή της παλίρροιας φαίνεται ψηλά στις κολώνες και τους τοίχους.

Με πληροφορίες και φωτογραφίες από το Taxidologio και την Wikipedia