Ντιέγκο Μαραντόνα: Η αυτοβιογραφία και η τελευταία επιθυμία του

Ο Ντιέγο Μαραντόνα είχε εκφράσει την τελευταία του επιθυμία, ενώ σε κάποια αποσπάσματα της αυτοβιογραφίας του ανέφερε τι και πως ένοιωθε.

Ο Μαραντόνα ή «Ντιεγκίτο», όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν, είχε εκφράσει σε συνέντευξή του πριν από περίπου 15 χρόνια, την τελευταία του επιθυμία. Τότε, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ole είχε πει πως όταν φύγει από τη ζωή, στον τάφο του ήθελε να μπει η επιγραφή «Gracias a la pelota»! Δηλαδή, «μπάλα, σε ευχαριστώ»!

Από τις “ανέμελες” αλάνες της Αργεντινής, στα “σκληρά” σαλόνια του Παρισιού!

Κάποια από τα αποσπάσματα της αυτοβιογραφίας του «θεού» της μπάλας, είναι επίσης συγκλονιστικά και δείχνουν μέρος του χαρακτήρα του.

«Εγώ ο Ντιέγκο», «Αποφάσισα να τα πω όλα»…

«Αν ξαναγεννιόμουν θα ζητούσα από τον Θεό να μου δώσει τα ίδια -γιατί μου έδωσε πράγματι υπερβολικά πολλά. Επίσης και τη δυνατότητα να παίξω όλους τους αγώνες και να βάλω όλα τα γκολ που διασκέδασαν τους Ναπολιτάνους, στην χώρα μου. Ζωντανά, για τους Αργεντινούς…

˃ Είμαι περήφανος που έμεινα πιστός στις πεποιθήσεις μου, στις αρετές και τα ελαττώματά μου. Έπιασα τα 40 και μπορώ να κοιτάξω κατάματα όλο τον κόσμο. Δεν έκανα κακό σε κανέναν εκτός από τον εαυτό μου. Δεν χρωστάω σε κανένα τίποτα, εκτός από την οικογένειά μου. Δίνω μάχη για την ζωή κάθε μέρα. Έχω δίπλα μου τους γονείς μου, έχω δίπλα μου τους φίλους μου. Έχω την γυναίκα μου και τις δύο κόρες μου, που είναι τόσο αξιαγάπητες όσο τις είχα ονειρευτεί. Και πάνω απ’ όλα,  έχω τον σεβασμό της χώρας που αγαπώ… Ναι, πάνω απ’ όλα, έχω τον σεβασμό των Αργεντινών και αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση.

˃ Όλα όσα έχω αναφέρει σε τούτο εδώ το βιβλίο είναι αλήθεια, το ορκίζομαι στις κόρες μου. Προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο ειλικρινής σε όλα. Εξιστόρησα πράγματα και σίγουρα ξέχασα πολλά. Αλλά το μήνυμα είναι ένα και μόνο ένα: θα εξακολουθήσω να λέω την αλήθεια μέχρι τέλους. Δεν πρόκειται να υποκύψω γιατί δεν μου αρέσει, δεν μου αρέσει η αδικία.

˃ Σε όσους έρχονται και θέλουν να κάνουν τους έξυπνους σε μένα και μου λένε «Μα Ντιέγκο, αφού εσύ…». Τους λέω πάντα το εξής: Τον Ντιέγκο, εμένα, με πήραν από το Βίγια Φιορίτο και μου έδωσαν μια κλωτσιά και με έστειλαν κατευθείαν στο Παρίσι, στον Πύργο του Άιφελ. Εγώ φορούσα το ίδιο παντελόνι χειμώνα-καλοκαίρι, εκείνο το κοτλέ. Εκεί, προσγειώθηκα και μου ζήτησαν, απαίτησαν από μένα, να πω αυτό που έπρεπε να πω, να φερθώ όπως έπρεπε να φερθώ και να κάνω αυτό που εκείνοι ήθελαν.

˃ Και το έκανα.

˃ Εγώ… Εγώ έκανα ό,τι μπορούσα, και νομίζω ότι δεν τα πήγα και άσχημα».

Δεν υπήρξε άλλος άνθρωπος στον ομαδικό αθλητισμό που υπήρξε τόσο επιδραστικός στο άθλημά του.

Σε παγκόσμια κλίμακα, άλλοι τον αγαπούσαν και άλλοι τον μισούσαν, αλλά όλοι παραδεχόταν το μοναδικό του ταλέντο και την ιστορία που έγραψε στα γήπεδα.

Στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού στα ομαδικά αθλήματα, δεν υπήρξε άλλη περίπτωση όπου είχε εφαρμοστεί το… «όλοι σας και μόνος μου». Παρά μόνο στην Νάπολη του Μαραντόνα και στην εθνική ομάδα της Αργεντινής.

Επίσης, δεν υπήρξε άλλος άνθρωπος στην ιστορία του αθλητισμού, που σήκωσε στους ώμους του τον “πληγωμένο εγωισμό” ενός ολόκληρου έθνους,  από την στρατιωτική συντριβή στα Φώκλαντ, και τον έκανε να αισθανθεί νικητής!

Ο Μαραντόνα πάλεψε πολλές φορές με τους δαίμονές του και πολλές φορές νικήθηκε από αυτούς. Αλλά, επανήλθε! Το αποτύπωμά του στην παγκόσμια ιστορία του αθλητισμού και κυρίως στις καρδιές των Αργεντινών, θα μείνει για πάντα!

Η σωρός του Ντιέγκο Μαραντόνα μεταφέρθηκε στο Μπουένος Άιρες όπου θα μείνει για 3 μέρες ως λαϊκό προσκύνημα.