Αθήνα: Η μητρόπολη με τα χίλια πρόσωπα (B’ μέρος)

Αθήνα η λαμπερή, η μποέμ, η κλασική, Αθήνα η αριστοκράτισσα όταν θέλει, η λαϊκή όταν χρειάζεται, η μητρόπολη που έγραψε τις λαμπρότερες σελίδες της αρχαίας μας ιστορίας, η πόλη που ξέρει να διασκεδάζει, να δημιουργεί, να εμπνέει.

Ο κόσμος μας, όπως τον ξέρουμε, θα ήταν πολύ διαφορετικός αν δεν είχε υπάρξει ποτέ αυτή η πόλη που λέγεται Αθήνα. Η μεγαλούπολη που σήμερα… την ατενίζεις από το λόφο του Λυκαβηττού, λουσμένη στο γλυκό αττικό φως και το βλέμμα σου χάνεται σε μια υπέροχη αναστάτωση, αυτό το διαχρονικό σύμβολο Δημοκρατίας και πολιτισμού έχει βάλει ανεξίτηλη την υπογραφή της στον παγκόσμιο χάρτη.

Το όνομά της το ξέρουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα: κέντρα πολιτισμού σ’ όλο τον κόσμο ονομάζονται «Athenaeum», γιατί έτσι ορίζει η έννοια «πολιτισμός», μιλάμε για «ακαδημίες» και «ακαδημαϊκή» μόρφωση γιατί η Ακαδημία της Αθήνας ήταν κατά κάποιο τρόπο το πρώτο πανεπιστήμιο της αρχαιότητας.

Η Αθήνα είναι και μία από τις πόλεις με τη μεγαλύτερη σε διάρκεια συνεχή κατοίκηση του κόσμου. Δεν ήταν πάντα η πρωτεύουσα (ουσιαστικά πρωτοέγινε μόλις το 1834), για πολλούς αιώνες μάλιστα ήταν ένα ταπεινό χωριουδάκι στις παρυφές της Ακρόπολης, όμως η αύρα της ήταν πάντα εκεί.

Αυτή αναζητούσαν περιηγητές απ’ όλη την Ευρώπη και σ’ αυτή θέλησε να στηριχθεί το νεοσύστατο ελληνικό κράτος επιλέγοντάς την ως νέα πρωτεύουσα. Και η Αθήνα μεγάλωσε, γιγαντώθηκε, ίσως περισσότερο από όσο και η ίδια θα επιθυμούσε, πήρε επάξια τη θέση της ανάμεσα στις πιο σπουδαίες μεγαλουπόλεις του παγκόσμιου χάρτη.

Διαβάστε ΕΔΩ το Α’ μέρος.

Να ‘μαστε στο Θησείο, στον ονειρικό πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, με το ασταμάτητο πήγαινε-έλα του κόσμου που έχει το βλέμμα του όχι πάντα μπροστά, μα λίγο λοξά, να χωρά μέσα στο κάδρο των ματιών του την Ακρόπολη. Θα φτάσουμε κι εκεί, μα σε λίγο. Σειρά έχει πρώτα η Αρχαία Αγορά: ο μεγαλόπρεπος ναός του Ηφαίστου, ο Θόλος, η Κλεψύδρα, το Βουλευτήριο και η Στοά του Αττάλου με το Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς.

Η Αποστόλου Παύλου συνεχίζει ανηφορικά: αριστερά σου πάντα η Ακρόπολη, δεξιά η Πνύκα και ο λόφος των Μουσών. Φιλοπάππου τον λένε οι Αθηναίοι, από τον Ρωμαίο Πατρίκιο στον οποίο αφιερώθηκε το μεγάλο ταφικό μνημείο στην κορυφή του λόφου, λόφος που γεμίζει φωνές, χορούς και τραγούδια κάθε Καθαρά Δευτέρα.  

Καθώς ο πλακόστρωτος πεζόδρομος στρίβει προς τα αριστερά έρχεται πια η ώρα για το απόλυτο σύμβολο της Αθήνας. Ο Ιερός Βράχος της Ακροπόλεως είναι η πιο αναγνωρίσιμη εικόνα της Ελλάδας, και η επίσκεψη που ό,τι κι αν γίνει δεν πρέπει να χάσεις.

Κανένα αρχαίο δημιούργημα, πρωτύτερο ή κατοπινό, δεν ξεπέρασε ποτέ την τελειότητα του Παρθενώνα, το κορυφαίο αριστούργημα του ελληνικού πνεύματος, που ακόμη και λειψό δίνει ακόμη ακλόνητη την αίσθηση της αξεπέραστης αρτιότητας. Πλάι του το Ερέχθειο με τις κομψές Καρυάτιδες, και στη νότια πλευρά του λόφου ο Αρειος Πάγος, δικαστήριο της κλασικής Αθήνας και σήμερα top sunset spot για τουρίστες και Αθηναίους.

Το νοερό ταξίδι στην αρχαία Αθήνα συνεχίζεται στο Μουσείο της Ακρόπολης, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, μια επίσκεψη που απλά «πρέπει» να κάνεις αν έχεις χρόνο να δεις ένα και μόνο ένα μουσείο στην πόλη.

Το υπερσύγχρονο, φουτουριστικό κτίριο είναι το πρώτο έκθεμα, τα εκατοντάδες αρχαία γλυπτά το δεύτερο, και ο ίδιος ο Παρθενώνας το ωραιότερο: αυτό προέβλεπε εξάλλου και ο σχεδιασμός του, με την όψη του στραμμένη στον Ιερό Βράχο και τον ναό να ξεχωρίζει μέσα από τα κρύσταλλα.

Γύρω από τις απόκρημνες πλαγιές της Ακρόπολης απλώνεται η πιο «αθηναϊκή» συνοικία, εκείνη που μπόρεσε να διατηρήσει ανέπαφες (σε μεγάλο βαθμό) τις εικόνες της παλιάς, αυθεντικής Αθήνας που με νοσταλγία περιγράφουν οι διηγήσεις των παλαιότερων Αθηναίων. Μονοκατοικίες με αυλές, παλιές ταβέρνες, ρομαντικές δρομόσκαλες, παρέες, μελωδίες.

Η Αδριανού είναι ένας δρόμος που σε μαγεύει όποτε κι αν έρθεις, με τα μαγαζιά του, τους αεικίνητους περαστικούς, με εκείνη την ατμόσφαιρα που δεν χωράει σε λέξεις μα πρέπει να τη νιώσεις για να πιάσεις μια άκρη από το νόημά της. Και σφηνωμένα στα πόδια της Ακρόπολης, τα Αναφιώτικα, η παλιά συνοικία που σαν να σε μεταφέρει νοερά σε ένα κυκλαδίτικο χωριουδάκι.

Από την Πλάκα, στη Ρωμαϊκή Αγορά ή στους Αέρηδες, όπως πολλοί λένε τούτη τη γωνιά, από τον πύργο με την αναπαράσταση των ανέμων που ορθώνεται στην άκρη του περιφραγμένου χώρου. Από εδώ, τα βήματά σου σε οδηγούν ξανά στο Μοναστηράκι, στη Βιβλιοθήκη του Αδριανού και το σταθμό του Ηλεκτρικού, κι αν πάρεις ίσια την Αθηνάς έρχεσαι πάλι στην Ομόνοια.

Η λεωφόρος Π. Τσαλδάρη που ξεκινά από την πλατεία μετονομάζεται σε λίγο σε Πειραιώς, αυτή είναι η κύρια αρτηρία που ενώνει το κέντρο με το λιμάνι του Πειραιά. Από την άλλη πλευρά, η 28ης Οκτωβρίου σε φέρνει μέχρι το Πεδίο του Αρεως και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, την πληρέστερη συλλογή εκθεμάτων από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο (και τη Μεσόγειο).

Πολύ κοντά, στον παράλληλο της 3ης Σεπτεμβρίου βρίσκεται και το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τραπέζης, ένας τεράστιος πλούτος τεκμηρίων για την Αθήνα και γενικά την Ελλάδα στη διάθεση ιστορικών και ερευνητών.

Οσες διαδρομές κι αν χαράξεις, η Αθήνα δεν εξαντλείται. Οσα κι αν έχεις δει, μένουν κι άλλα να κάνεις: να δεις την αρχιτεκτονική Τριλογία των Χάνσεν στην Πανεπιστημίου, τον Λυκαβηττό, τις γειτονιές στα Εξάρχεια, τις stylish βιτρίνες στο Κολωνάκι, να ξετρυπώσεις ζεστά μαγαζάκια, να απολαύσεις τον καφέ σου στις αυλές των μουσείων. Να μπεις στο πετσί της πόλης και στο τέλος της μέρας να θυμάσαι πως ό,τι κι αν γίνει, «εμείς θα έχουμε πάντα την Αθήνα»…

Πηγή

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!