Έχει “πεθάνει” τελικά ο ρομαντισμός;

Όλοι έχουμε ακούσει, με την μία ή την άλλη παραλλαγή, την φράση “Οι άντρες δεν υπάρχουν πια”. Κατά πόσο αληθεύει όμως αυτό; Έχει όντως “πεθάνει” ο ρομαντισμός, ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Καταρχάς, ένα μέρος της φράσης είναι αληθινό. Ο ρομαντισμός, με την κλασσική του έννοια, δεν υπάρχει στην εποχή μας. Ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει το internet, κυρίως τα… social media, που έχουν συρρικνώσει την προσωπική επαφή και την διαδικασία της γνωριμίας με την μορφή ραντεβού, είτε για ποτό είτε για δείπνο. Τα λουλούδια πλεον στέλνονται μέσω Facebook και Twitter, ο χρόνος της βόλτας ξοδεύεται σε selfies και posts, αντί σε κουβέντα, ιστορίες από τη ζωή του καθενός ( την οποία μπορείς να παρακολουθήσεις πλέον σε μορφή φωτογραφιών και posts ).

Αυτό όμως το παραδέχονται και οι γυναίκες. Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχει και άλλος ένας παράγοντας εδώ. Ένας παράγοντας που καμία γυναίκα δεν θα αναγνωρίσει, για κανένα λόγο. Αυτός είναι ο δικός τους ρόλος, το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην όλη ιστορία, ένα μερίδιο που μπορεί να επισκιάζεται από την, σαφώς μεγαλύτερη, ευθύνη των social media, δεν παύει όμως να υπάρχει.

Τι έχει συμβεί λοιπόν και οι γυναίκες συνέβαλαν στον εξαφανισμό του ρομαντισμού;
Ας μην κρυβόσαστε πια κοπελιές, όταν μόνο που δεν χτυπάτε κάποιον που σας κρατά την πόρτα να περάσετε, με το σκεπτικό ότι σας υποβαθμίζει, ενώ την ίδια ώρα που κοκορεύεστε για την ανεξαρτησία σας, περιμένετε τον άντρα να πληρώσει για όλα τα ραντεβού, αλλιώς του βγαίνει το όνομα.

Όταν κρίνετε τον άλλο, κυρίως από το πόσα βγάζει το χρόνο, τι μπορεί να σας προσφέρει από πολυτέλειες και εξόδους, και όχι για το πόσο άνετα είστε εσείς μαζί του, τη ίδια ώρα που κλαίτε γιατί οι σχέσεις που κάνετε με εκείνους που έχουν τα οικονομικά προσόντα που ψάχνετε, δεν πάνε όπως εσείς θα θέλατε.

Επίσης, την ίδια ώρα που εσείς θέλετε συνεχή επιβεβαίωση για το πόσο σας αγαπάμε, πόσο ερωτευμένοι είμαστε, πόσο όμορφες είστε κτλ, μας κάνετε να αισθανόμαστε άσχημα όταν ζητάμε την ίδια επιβεβαίωση, αποκαλώντας μας εγωιστές και φαλλοκράτες.

Και το πιο σημαντικό που δε καταλαβαίνετε, είναι ο χώρος που χρειαζόμαστε. Ο χρόνος για να βγούμε με τους φίλους μας για ποτό, βιντεοπαιχνίδια, πόκερ, ή έστω μια βόλτα. Αμέσως γίνεστε παρανοϊκές, καλώντας κάθε μισάωρο, ενώ στο παραμικρό άκουσμα γυναικείας φωνής, τα κοντέρ της ζήλιας χτυπάνε κόκκινο, ακόμα και αν δεν ήταν από την παρέα μας.

Για αυτό, γυναίκες, χαλαρώστε. Αποδεχθείτε το μερίδιο της ευθύνης σας, γιατί, αντίθετα με τα social media, εσείς μπορείτε ακόμη να το διορθώσετε. Μην χρησιμοποιήτε διπλά στάνταρντ και φροντίστε να συμπεριφέρεστε, όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται και οι άλλοι.

Editor: Στυλιανός Μαγκούτης