Peter O’Toole. Τα πιο εκφραστικά μάτια του κλασικού cinema.

Τον γνωρίσαμε στην ταινία του 1962 «Λόρενς της Αραβίας» να ερμηνεύει μοναδικά τον συνταγματάρχη Τόμας Έντουαρντ Λόρενς. Αυτός ήταν και ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος, ο οποίος ήρθε απροσδόκητα, αφού προοριζόταν αρχικά για τον Μάρλον Μπράντο ή τον Άλμπερτ Φίνεϊ. Η ερμηνεία του αξιολογήθηκε ως η κορυφαία μεταξύ των 100 μεγαλύτερων ερμηνειών όλων των εποχών από το περιοδικό Premiere και του απέφερε την πρώτη από τις οκτώ υποψηφιότητες για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου.

Καριέρα
Στα τέλη της δεκαετίας του 40’ άρχισε να εργάζεται στο θέατρο, κερδίζοντας την αναγνώριση ως σαιξπηρικός ηθοποιός στο θέατρο Bristol Old Vic και στη Βρετανική Θεατρική Εταιρεία.
 Ο Ο’ Τουλ ήταν ένας από τους ελάχιστους υποψήφιους για Όσκαρ ηθοποιούς που προτάθηκε δύο φορές για τον ίδιο ρόλο, σε δύο διαφορετικές ταινίες, ερμηνεύοντας τον Ερρίκο Β’ της Αγγλίας στις ταινίες Μπέκετ και  Το λιοντάρι του χειμώνα. Έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στον Άμλετ, σε σκηνοθεσία του Λόρενς Ολίβιε, στην παρθενική παραγωγή του Βασιλικού Εθνικού Θεάτρου το 1963. Εμφανίστηκε, επίσης, στο Θέατρο Gaiety του Δουβλίνου, στο Juno and the Paycock του Σον Ο’ Κέισι, ενώ η επιθυμία του να παίξει στο Θέατρο Abbey, της ίδιας πόλης, εκπληρώθηκε το 1970, όταν εμφανίστηκε στο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό, μαζί με τον Ντόναλ ΜακΚαν. Το 1980 έτυχε ευρείας αποδοχής από τους κριτικούς για την ερμηνεία του ως σκηνοθέτης στην ταινία Στάντμαν, ο ριψοκίνδυνος δραπέτης (The Stunt Man).

Τα τελευταία χρόνια παρά τα προβλήματα υγείας του, έπαιξε σε δεκάδες ταινίες, όπως στη «Τροία» τον Βασιλιά Πρίαμο, στον «Ρατατούλη» να δανείζει τη φωνή του στον γευσιγνώστη Anton Ego και στο Cristiada το 2012 τον Πατέρ Christopher.  Αν και είχε προταθεί 8 φορές για Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, δεν κατάφερε να το κερδίσει. Έτσι το 2003, η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών τον τίμησε με τιμητικό Όσκαρ για τον συνολικό όγκο της δουλειάς του και την ισόβια προσφορά του στον κινηματογράφο. Ο ίδιος αρνήθηκε με επιστολή του να το παραλάβει λέγοντας ότι «αφού είμαι ακόμη στο παιχνίδι και θα μπορούσα να κερδίσω τον αγαπητό λεχρίτη στα ίσια, θα μπορούσε παρακαλώ η Ακαδημία να αναβάλλει την τιμή μέχρι να γίνω 80;» Τελικά συμφώνησε να εμφανιστεί αφού η Ακαδημία τον πληροφόρησε ότι θα του απένειμαν το βραβείο είτε το ήθελε είτε όχι και τα παιδιά του τον επέπληξαν λέγοντας ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσε κάποιος να λάβει στη βιομηχανία του κινηματογράφου.

Οι καταχρήσεις
Ο ηθοποιός ήταν επιρρεπής τις καταχρήσεις. Έπινε και κάπνιζε πολύ. Αυτός ο τρόπος ζωής επιβάρυνε σημαντικά την υγεία του. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 διαγνώστηκε με παγκρεατίτιδα και οι γιατροί τον προειδοποίησαν ότι αν συνέχιζε το ποτό, θα ήταν μοιραίο. Στη συνέχεια υπεβλήθη σε επέμβαση και απείχε έκτοτε από το αλκοόλ. Η πρώτη του σύζυγος η Ουαλή ηθοποιός Σαν Φίλιπς, ισχυρίζεται ότι τον εγκατέλειψε γιατί της ασκούσε λεκτική και ψυχολογική βία, λόγω του αλκοολισμού του.

Η αποχώρηση
Πέρυσι, ο Ο’ Τουλ είχε ανακοινώσει ότι εγκαταλείπει την ηθοποιία. Δήλωσε ότι η καριέρα του στην σκηνή και στην οθόνη, τον γέμιζε συναισθηματικά και ήταν οικονομικά αποδοτική, δίνοντάς του την ευκαιρία να βρεθεί κοντά σε «ωραίους ανθρώπους, καλούς συντρόφους» με τους οποίους όπως σημείωνε «μοιράστηκα την αναπόφευκτη μοίρα όλων των ηθοποιών: παταγώδεις αποτυχίες αλλά και επιτυχίες». Έφυγε το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 81 ετών με την οικογένεια του να ανακοινώνει:  «Η οικογένεια ανακοινώνει ότι ο Πίτερ πέθανε χθες, γαλήνια, στο νοσοκομείο. Ήταν άρρωστος για μεγάλο διάστημα. Ήταν μοναδικός, ήταν ένας γίγαντας στον τομέα του», ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του ηθοποιού.
Η κόρη του, Κέιτ, ευχαρίστησε όλο τον κόσμο για την αγάπη που έδειξε στον πατέρα της όλα αυτά τα χρόνια. Ζήτησε όμως ταυτόχρονα να επιτραπεί στην οικογένεια να τον θρηνήσει μόνη της και στην ανακοίνωσή της ανέφερε ότι θα οργανώσει σύντομα μια επιμνημόσυνη τελετή «γεμάτη με τραγούδια και καλή διάθεση» για τον πατέρα της.  

Editor: Κατερίνα Π.