Πλάτη & μέση: Πώς βοηθούν τον πόνο η γιόγκα και η φυσικοθεραπεία

Όταν έχουμε πόνο στη πλάτη και τη μέση, η γιόγκα και η φυσικοθεραπεία μπορούν να μας ανακουφίσουν.

Ποιες είναι όμως οι ψυχολογικές επιδράσεις της γιόγκα και της φυσικοθεραπείας στον πόνο και την αναπηρία χαμηλά στην πλάτη και τη μέση;

Η βελτίωση του αντιλαμβανόμενου στρες μπορεί να συμβάλλει στη μείωση του πόνου στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και της σχετικής αναπηρίας σε άτομα με χρόνιο πόνο στη μέση που λαμβάνουν φυσικοθεραπεία, σύμφωνα με μια πρόσφατη ανάλυση δεδομένων. Ωστόσο, οι επιδράσεις της γιόγκα και της φυσικοθεραπείας σε άλλους ψυχολογικούς παράγοντες, σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου εκπαίδευσης, ήταν μικρές και δεν συνέβαλαν σημαντικά στη βελτίωση της οσφυαλγίας ή της αναπηρίας. Η ανάλυση χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από το Εθνικό Κέντρο Συμπληρωματικής και Ολοκληρωμένης Υγείας (NCCIH) και δημοσιεύθηκε στο Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy.

Η οσφυαλγία έχει και ψυχολογική υπόσταση;

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι το επίπεδο του πόνου που βιώνει ένα άτομο με οσφυαλγία σχετίζεται με την ψυχολογική του υγεία. Ορισμένες θεραπείες για τον πόνο στη μέση, όπως η φυσικοθεραπεία και η γιόγκα, οι οποίες χρησιμοποιούν μια φυσική προσέγγιση, έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν την αναπηρία και (στην περίπτωση της φυσικοθεραπείας) τον πόνο, καθώς και ότι βελτιώνουν ψυχολογικούς παράγοντες, όπως το αντιλαμβανόμενο στρες και το άγχος. Άγνωστο, ωστόσο, είναι αν οι βελτιώσεις στην οσφυαλγία και την αναπηρία από την φυσικοθεραπεία και τη γιόγκα προκύπτουν μόνο από τις άμεσες σωματικές επιδράσεις τους ή οφείλονται και σε έμμεσες επιδράσεις σε ψυχολογικούς παράγοντες.

Ποια ήταν η μεθοδολογία της έρευνας;

Σε μια μελέτη που συνέκρινε διαφορετικές παρεμβάσεις σε ενήλικες με χρόνια οσφυαλγία από υποβαθμισμένες κοινότητες της Βοστώνης, οι ερευνητές αναζήτησαν πιθανούς ψυχολογικούς παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο στον αντιληπτό πόνο και την αναπηρία. Στη μελέτη συμμετείχαν 230 ενήλικες ηλικίας 18 έως 64 ετών από γειτονιές της Βοστώνης με χαμηλό εισόδημα και φυλετική ποικιλομορφία. Στην πρώτη φάση της μελέτης, οι συμμετέχοντες κατατάχθηκαν τυχαία σε ομάδες που έλαβαν φυσικοθεραπεία, γιόγκα ή εκπαίδευση για την αντιμετώπιση της οσφυαλγίας τους, κατά τη διάρκεια 12 εβδομάδων.

Πριν από την έναρξη της παρέμβασής τους, όλοι οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια για τον πόνο και την αναπηρία, καθώς και αξιολογήσεις δεικτών ψυχολογικής ευημερίας, συμπεριλαμβανομένης της αυτοαποτελεσματικότητας του πόνου, των πεποιθήσεων αποφυγής φόβου, των καταθλιπτικών συμπτωμάτων, των συμπτωμάτων άγχους, του αντιλαμβανόμενου στρες και της ποιότητας του ύπνου.

Κατά τη διάρκεια της φάσης παρέμβασης των 12 εβδομάδων, οι συμμετέχοντες στην ομάδα φυσικοθεραπείας έλαβαν 15 συνεδρίες, κάθε μία από τις οποίες διήρκεσε 30 λεπτά- οι συμμετέχοντες στην ομάδα γιόγκα συμμετείχαν σε έως και 12 συνεδρίες μικρών ομάδων με εκπαιδευμένους εκπαιδευτές hatha yoga- και οι συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου εκπαίδευσης έλαβαν από ένα αντίγραφο ενός βιβλίου που δίδασκε τεχνικές διατάσεων, ενδυνάμωσης και συναισθηματικής διαχείρισης για την οσφυαλγία. Η ομάδα εκπαίδευσης έλαβε επίσης ενημερωτικά δελτία και τηλεφωνικές κλήσεις ελέγχου κάθε 3 εβδομάδες. Μετά από 12 εβδομάδες, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν εκ νέου ερωτηματολόγια όπου αξιολογούσαν την ψυχολογική τους ευεξία.

Στη συνέχεια εισήλθαν σε μια περίοδο συντήρησης 40 εβδομάδων όπου και οι τρεις ομάδες έλαβαν είτε πρόσθετη περιορισμένη υποστήριξη παρέμβασης είτε καμία πρόσθετη δομημένη υποστήριξη.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα της έρευνας;

Στην παρούσα ανάλυση, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, με εξαίρεση το αντιληπτό άγχος στην ομάδα φυσικοθεραπείας, οι βελτιώσεις στην οσφυαλγία και την αναπηρία από τη συμμετοχή στη γιόγκα ή την φυσικοθεραπεία δεν οφείλονταν γενικά σε ψυχολογικούς παράγοντες. Η μείωση του αντιλαμβανόμενου άγχους των συμμετεχόντων στην ομάδα φυσικοθεραπείας φάνηκε να εξηγεί περίπου το ένα τρίτο της επίδρασης της φυσικοθεραπείας στην αναπηρία, σε σύγκριση με την εκπαίδευση.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι ο συνδυασμός ορισμένων πτυχών καθεμιάς από αυτές τις τυπικές παρεμβάσεις μπορεί να παράγει καλύτερα αποτελέσματα.

Οι ερευνητές σημείωσαν επίσης ορισμένους περιορισμούς στη μελέτη – μεταξύ αυτών, για παράδειγμα, ότι ο έλεγχος της εκπαίδευσης μπορεί να μην ήταν πραγματικός έλεγχος, δεδομένου ότι περιείχε στοιχεία που μπορεί επίσης να βελτίωναν ψυχολογικούς παράγοντες και, επομένως, θα μπορούσαν να έχουν μειώσει την πιθανότητα πραγματικής επίδρασης.

Με πληροφορίες από την wikihealth