Κώστας Βουτσάς, το τσολιαδάκι που ζούσε μέσα σ’ ένα μαγαζί με βιτρίνα! Το κόλπο με τα τσιγάρα στην κατοχή και ο ρόλος του αβανταδόρου δίπλα στους παπατζήδες…

Σήμερα είναι καταξιωμένος ηθοποιός. Αγαπητός και δημοφιλής. Τα χρόνια όμως που ντυνόταν τσολιαδάκι, η οικογένειά του ζούσε πολύ φτωχικά. Δεν είχε καν σπίτι. Έμεναν όλοι μαζί μέσα σ’ ένα μαγαζί στο Βύρωνα, όπου είχαν καλύψει τη βιτρίνα ώστε να μη γίνουν θέαμα από τους περαστικούς! Μετά τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην Αθήνα, η οικογένεια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί τα πράγματα έγιναν λίγο καλύτερα. Ο πατέρας του ηθοποιού δούλευε σαν εργάτης οδοποιός και η μητέρα του φρόντιζε το σπίτι τους. Για να συμπληρωθεί το οικογενειακό εισόδημα, ο ίδιος και τα αδέλφια του έκαναν διάφορες μικροδουλειές. Ογδόντα έξι χρονών σήμερα, θυμάται ακόμη τον εαυτό του να γυρνάει με το κασελάκι στους δρόμους της Θεσσαλονίκης πουλώντας τσιγάρα. Αυτή ήταν η πρώτη του δουλειά….

Το κόλπο με τα τσιγάρα
Την περίοδο της κατοχής για να επιβιώσει εφάρμοσε ένα κόλπο. Αντάλλασσε τσιγάρα με τους Άγγλους αιχμαλώτους. Ο Βουτσάς τους έδινε εκατό ελληνικά τσιγάρα κακής ποιότητας και εκείνοι του έδιναν τα δικά τους. Ήταν λιγότερα αλλά μπορούσε να τα πουλήσει πιο ακριβά στους «έχοντες» της πόλης και να βγάλει ικανοποιητικό κέρδος.

Εδώ ο παπάς, πού είναι ο παπάς;
Ο νεαρός Βουτσάς αργότερα βρήκε μία πιο επικερδή δουλειά. Έκανε τον αβανταδόρο στους παπατζήδες. Την κρίσιμη ώρα ειδοποιούσε για την παρουσία της αστυνομίας ακόμη και όταν δεν υπήρχε, ώστε να πιάσουν κορόιδο κάποιον αφελή. Όσα χρήματα κέρδιζε, τα έδινε πάντα στη μητέρα του. Το κίνητρό του ήταν πάντα η αγάπη και η υποστήριξη της οικογένειας. Αυτή η αγάπη έκανε τα μέλη της οικογένειας Βουτσά να μη λυγίζουν στις δυσκολίες. Ο τσολιάς της φωτογραφίας λοιπόν, είναι ο Κώστας Βουτσάς, σε ηλικία τεσσάρων ετών. Γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1931 στο Βύρωνα της Αττικής από πατέρα Θρακιώτη και μητέρα Κεφαλλονίτισσα…

Έμμεσα υπεύθυνος για τη ενασχόλησή του με το θέατρο ήταν… ο αθλητικός του σύλλογος και η γνωριμία του Βουτσά μ’ ένα φοιτητή της δραματικής σχολής. Ακολουθεί η παραστατικότατη περιγραφή του αγαπημένου μας ηθοποιού:

«Ο σύλλογός μου (δηλ. ο ΒΑΟ) με είχε στείλει σε μια κατασκήνωση για να δυναμώσω τα… ποντίκια μου, μια και ήμουν από το “τσάμπιον” του Ομίλου. Εκεί ήταν κι ένας μαθητής ονόματι Τσουμάκας -ίδιος ο Κατράκης- που ήταν παράλληλα και σπουδαστής της δραματικής σχολής κι αυτός μ’ έβγαλε στο θέατρο.
Στην κατασκήνωση επρόκειτο να δοθεί μια θεατρική παράσταση κι ένα από τα παιδιά υποδύετο κάποιον μεθυσμένο. Δε μου άρεσε ο τρόπος που τον παρουσίαζε και είπα ότι εγώ θα τον έκανα καλύτερα. Αυτός που έπαιζε τον μπεκρή, φυσικά, εθίγη.
“Γιατί ρε… λωλέ δεν σ’ αρέσει;”, μου είπε. “Άμα μπορείς έλα κάν’ τον εσύ που είσαι πιο έξυπνος”. Σηκώθηκα κι εγώ και είχα τέτοια επιτυχία, που μου ανέθεσαν εμένα το ρόλο του στην παράσταση.
Την άλλη μέρα το πρωί, κατά τις έξι, κάποιος ήλθε και με ξύπνησε. “Κώστα, σήκω… σε γυρεύει ο καθηγητής”. Τινάχτηκα αμέσως όρθιος. Για να με γυρεύει ο καθηγητής -σκέφτηκα- θα με θέλει ασφαλώς να μου δώσει συγχαρητήρια για τη χθεσινή επιτυχία μου στην παράσταση. Ντύθηκα και παρουσιάστηκα ενώπιον του.
– Με ζητήσατε κ. καθηγητά;
– Εσύ είσαι ο Βουτσάς”
– Μάλιστα, κ. καθηγητά.
Κι ενώ εγώ περίμενα τα θερμά του συγχαρητήρια μου είπε: “Πήγαινε στην κουζίνα να καθαρίσεις… πατάτες”!
Τέτοια απογοήτευση δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Ωστόσο ο Τσουμάκας επέμενε:
– Εσύ πρέπει να γίνεις ηθοποιός.
– Άει παράτα με… Πονέσανε τα δάχτυλά μου να καθαρίζω γεώμηλα.
– Ρε Κώστα, τέτοιο ταλέντο να πάει χαμένο;
Με το λέγε-λέγε κατάφερε τελικά να γίνει το δικό του. Με παίρνει, με πηγαίνει στη σχολή, κάθομαι ένα μήνα και μετά την… κοπάνισα. Το σαράκι του ηθοποιού όμως είχε φωλιάσει πλέον μέσα μου. Και ξαναγύρισα”.»

Πηγές: Μηχανή του χρόνου / Όλα τα καλά

Κάντε μας like στο Facebook και στο Instagram για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!