Group B: The Killer B’s

Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, καλώς ήρθατε στο πρώτο άρθρο της στήλης μας για την καινούργια χρονιά.

Καταρχήν, ο γράφων θα ήθελε να ευχηθεί σε όλους και όλες Καλή Χρονιά, με υγεία και ό,τι άλλο ο καθείς και η καθεμιά επιθυμείτε. Επίσης, θα ήθελε να ευχηθεί καλά και ασφαλή χιλιόμετρα στους δρόμους, με πολλή προσοχή.

Το πρώτο θέμα για την καινούργια χρονιά θα αφορά κάτι που έχει αναφερθεί επανειλημμένα στη στήλη, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε αναλυθεί. Το σημερινό μας άρθρο θα αφορά την αγωνιστική κατηγορία ονόματι Group B.

«WRC is for boys. Group B was for MEN». Αυτή ήταν η απάντηση του τετράκις παγκοσμίου πρωταθλητή των αγώνων, Φινλανδού Juha Kankunnen, στην ερώτηση «Τί ήταν το Group B». Ο εν λόγω κύριος είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 με Peugeot 205 T16 Evo2, σε μια χρονιά που έμεινε στην ιστορία για το θάνατο των Henri Toivonen και Sergio Cresto στο Rally της Κορσικής, που θεωρήθηκε η “ταφόπλακα” του Group B.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Καταρχήν, ας αναλύσουμε γιατί υπήρξε τόση φρενίτιδα με το Group B, που τριάντα και πλέον χρόνια μετά την κατάργησή του, ακόμα ασχολούμαστε με την κατηγορία αυτή. Για να μην μπούμε σε τεχνικές αναλύσεις των κατηγοριών και των κανονισμών τους, θα αναφέρουμε απλά ότι το Group B “γεννήθηκε” με σκοπό να προσελκύσει περισσότερους κατασκευαστές στους αγώνες, μέσω της χαλάρωσης των κανονισμών ομολόγησης. Το Group 4, που ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή η πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία, απαιτούσε κατασκευή 400 αυτοκινήτων παραγωγής για να εξασφαλιστεί η ομολόγηση του αντίστοιχου αγωνιστικού, ενώ για το Group B χρειάζονταν μόνο 200 μονάδες. Το ενδιαφέρον των κατασκευαστών υπήρξε μεγάλο ήδη από το 1982, με τις Opel, Audi, Lancia, Peugeot, Porsche, Nissan, Ford, Toyota, Austin-Rover, Mazda, Mitsubishi να ετοιμάζονται να “μπουν στο χορό” του Group B.

Αν και ως χρονιά γέννησης του Group B θεωρήθηκε το 1982, τα πρώτα “καθαρόαιμα” της κατηγορίας εμφανίστηκαν την αμέσως επόμενη χρονιά. Αν και η Ascona 400 του Walter Röhrl που κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών του 1982 σε βάρος του Ur-Quattro της Michelle Mouton θεωρούνται από πολλούς Group B, όπως και η πρώτη Lancia 037, ήταν ουσιαστικά προδιαγραφών Group 4 και test-mules (“μουλάρια” δοκιμών, δοκιμαστικά για τις επερχόμενες αλλαγές) των απογόνων τους.

Το 1983, ξεκίνησε επίσημα το Group B. Το Quattro ήταν ουσιαστικά ακόμα προδιαγραφών Group 4, ενώ οι Opel, Lancia και Toyota είχαν παρουσιάσει τα αυτοκίνητά τους με προδιαγραφές Group B. Πέραν της Audi, η Lancia, η Opel και η Toyota είχαν μείνει πιστές στην πίσω κίνηση για τα αγωνιστικά τους. Ο τίτλος των κατασκευαστών του 1983 κατέληξε στα χέρια της Lancia, η οποία δεν “κατέβασε” την ομάδα στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, παρ’ όλο που ο Walter Röhrl μαχόταν για τον τίτλο των οδηγών, που τελικά κατέληξε στα χέρια του πολύπειρου βετεράνου Hannu Mikkola της Audi. Η Opel δεν κατάφερε να νικήσει με το δύστροπο Manta σε κάποιον αγώνα, ενώ η Toyota κατέκτησε τη μοναδική της νίκη στο Group B, στο Rally της Ακτής Ελεφαντοστού (γνωστό και ως Rally Bandama), με τον σπεσιαλίστα της ερήμου, συγχωρεμένο Bjorn Waldegard στα πεντάλ.

Ένα πολύ κατατοπιστικό video για το Group B
Δεν υπάρχουν υπότιτλοι, αλλά είναι εύκολο στην κατανόηση.
Απολαύστε!

Το 1984, η Audi παρουσίασε το Quattro προδιαγραφών Group B και κατέκτησε εύκολα τα Πρωταθλήματα Οδηγών και Κατασκευαστών απέναντι στην πισωκίνητη Lancia, αλλά η γεύση που έμεινε στο Ίνγκολσταντ, αφού οι Γάλλοι της Peugeot είχαν “κατεβάσει” στην αρένα το καινούργιο τους δημιούργημα, το 205 Turbo 16, που πέρασαν τη χρονιά κάνοντας δοκιμές. Με τον Ari Vatanen στα πεντάλ και τον μετέπειτα θρύλο της Φόρμουλα 1 με την ομάδα της Ferrari, Jean Todt, η Peugeot δήλωνε παρούσα στο Group B.

Το 1985, παρά την παρουσίαση του Sport Quattro από την Audi (το γνωστό και ως “Κοντό”), η Peugeot κυριάρχησε στη χρονιά και στους οδηγούς και στους κατασκευαστές. Βέβαια, αυτό είχε και το τίμημά του, καθώς στο Rally Αργεντινής ο Ari Vatanen διέλυσε το 205 του και τραυματίστηκε σχεδόν θανάσιμα, καθώς οι βάσεις του καθίσματός του ξεκαρφώθηκαν από το πάτωμα του οχήματος από τη σφοδρότητα της πρόσκρουσης. Τα πρώτα καμπανάκια για την έλλειψη ασφάλειας των αυτοκινήτων του Group B είχαν ήδη αρχίσει να χτυπάνε. Το Πρωτάθλημα Οδηγών του 1985 κατέληξε τελικά στα χέρια του Φινλανδού Timo Salonen, που έμεινε στην ιστορία ως “Η Ήρεμη Δύναμη”.

Παρ’ όλο που τα θέματα ασφαλείας έρχονταν στην επιφάνεια για το Group B, είχαμε καινούργιες παρουσιάσεις αγωνιστικών ανταγωνιστών. Η Lancia, μετά τα χαστούκια του 1984 και του 1985, παρουσίασε το δικό της “τερατάκι”, ονόματι Delta S4, ενός αυτοκινήτου με κινητήρα με σύμπλεγμα turbo και supercharger. Η Ford επέστρεψε μετά το 1981 με το RS200 και το Sierra Cosworth RS500. Ο έτερος καπαδόκης του Group PSA, η Citroën, παρουσίασε το BX4TC το οποίο βέβαια αποδείχτηκε πολύ βαρύ και άτσαλο στην οδήγηση. Η Renault είχε σταματήσει από το 1984 την εξέλιξη του R5, το οποίο είχε γράψει τη δική του ιστορία ως πισωκίνητο με την ονομασία R5 Maxi Turbo. Η έκπληξη ήρθε από την Αγγλία και την Austin-Rover, η οποία παρουσίασε το μικρό Metro 6R4, με κινητήρα V6 της Jaguar και τεράστια φτερά.

Η χειρότερη στιγμή του 1985 ήρθε στο Rally της Κορσικής, όταν η (κατά τα άλλα) “υπάκουη” Lancia 037 “σκότωσε” τον Ιταλό οδηγό Attilio Bettega, αφήνοντας το συνοδηγό του Maurizio Perissinot άθικτο. Τότε όλοι είχαν μιλήσει για μία κακιά στιγμή και είχαν ρίξει το φταίξιμο στις στροφές του αγώνα που δε συγχωρούσαν τα λάθη. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι οι ιπποδυνάμεις των οχημάτων το 1985 κυμαίνονταν πάνω από τους 400 ίππους, με το βάρος να είναι περίπου στα 1000 κιλά. Ενδεικτικά, από τους τρεις μεγάλους, το Sport Quattro είχε 450 ίππους (οι οδηγοί μιλούσαν και για 500 ίππους), η S4 είχε 450 και το 205 είχε 420. Η ασφάλεια βέβαια είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα, καθώς η FIA είχε χαλαρώσει τα “λουριά” των κατασκευαστών και οι έλεγχοι ομολόγησης ήταν απλά τυπική διαδικασία, και, όπως αποδείχτηκε αργότερα, τα αυτοκίνητα δρόμου δημιουργούνταν μετά τα αγωνιστικά. Και μέσα σε όλο αυτό τον πανικό των τερατωδών ιπποδυνάμεων και της ανύπαρκτης ασφάλειας, ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα ήταν τα ανεξέλεγκτα πλήθη θεατών που συνέρρεαν για να δουν από κοντά τους διεκδικητές του τίτλου. Υπάρχουν εκατοντάδες video με τους θεατές να φεύγουν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή από το δρόμο των αγωνιστικών, με τους οδηγούς να παραπονιούνται συνεχώς για την αυξανόμενη πίεση που ασκούσαν οι θεατές πάνω τους. Υπάρχουν ιστορίες που αναφέρουν ότι θεατές έκαναν τα δικά τους κόλπα για να βοηθήσουν τους ομοεθνείς τους οδηγούς στα rally της πατρίδας τους. Τελικά, οι ανησυχίες όλων για την έλλειψη ασφάλειας θα επιβεβαιώνονταν με το χειρότερο τρόπο τη σεζόν του 1986.

Το 1986, λοιπόν, ήταν το κύκνειο άσμα του Group B. Οι μεγάλοι ανταγωνιστές παρουσίασαν τα καινούρια τους οχήματα, με τις ιπποδυνάμεις να ζαλίζουν. Το Quattro με την ονομασία S1 Evo2 είχε πλέον 650 ίππους από τον πεντακύλινδρο turbo κινητήρα του και ένα τεράστιο μπροστινό φτερό που του έδωσε το παρατσούκλι “Εκχιονιστικό”. Η Lancia παρουσίασε τη Delta S4 με ιπποδύναμη 450 ίππων. Η Peugeot παρουσίασε το 205 T16 Evo2 με κινητήρα 450 ίππων. Η Ford παρουσίασε το RS200 με κινητήρα 420 ίππων. Η Citroën παρουσίασε το BX4TC με κινητήρα 430 ίππων. H Austin-Rover παρουσίασε το Metro 6R4 με κινητήρα 410 ίππων. Τα “τερατάκια” μπήκαν στους δρόμους για να κάνουν τη δουλειά για την οποία είχαν κατασκευαστεί, αλλά εκεί έμπαιναν και οι θεατές. Το πρώτο κακό του 1986 έγινε στο Rally της Πορτογαλίας, όταν ο τοπικός πρωταθλητής Joaquim Santos, στην προσπάθειά του να αποφύγει μία ομάδα θεατών, έχασε τον έλεγχο του Ford RS200 του και έπεσε πάνω σε θεατές στην άλλη πλευρά του δρόμου, τραυματίζοντας 31 άτομα και σκοτώνοντας τρία. Αμέσως οι μεγάλες ομάδες αποχώρησαν από τον αγώνα και τα θεμέλια του Group B άρχισαν να τρίζουν, καθώς οι οδηγοί αρνούνταν να μπουν ξανά στα κόκπιτ των αγωνιστικών τους. Όμως, το τελειωτικό χτύπημα ήρθε στο Rally της Κορσικής. Η S4 των Henri Toivonen και Sergio Cresto ήταν στην κορυφή της κατάταξης μακριά από τους διώκτες της, αλλά στη 18η ειδική διαδρομή έγινε το κακό. Η ιταλίδα έφυγε από το δρόμο, έπεσε στο δάσος, ανεφλέγη και παρέσυρε στο θάνατο το πλήρωμά της. Η τραγωδία αυτή ήρθε ένα χρόνο μετά το θάνατο του Bettega με 037 στο ίδιο Rally. Μία επίσης πολύ άσχημη στιγμή ήταν και το τρομακτικό δυστύχημα του Marc Surer με Ford RS200, σε ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση, που οδήγησε στο θάνατο το συνοδηγό του Michel Wyder. Όλα αυτά μαζί έπεισαν τη FIA να σταματήσει το Group B για το 1987. Βέβαια, η πρώτη απώλεια είχε ήδη έρθει από την πλευρά της Audi, η οποία απέσυρε την εργοστασιακή της ομάδα ήδη από το Rally της Κορσικής και το δυστύχημα της Lancia.

Μέχρι το τέλος της σεζόν του 1986, η Lancia και η Peugeot μάχονταν για το πρωτάθλημα, το οποίο τελικά κρίθηκε στα χαρτιά, καθώς οι δύο ομάδες αλληλοκατηγορούνταν για παρανομίες. Τελικά, αν και στους δρόμους πρωταθλητής αναδείχτηκε ο Markku Allen με Delta S4, η FIA έδωσε τον τίτλο στο Juha Kankkunen με 205 Τ16 Evo2. Ο Timo Salonen της Peugoet κέρδισε άλλους δύο αγώνες και αναδείχτηκε ο πιο επιτυχημένος οδηγός του Group B.

Αυτό ήταν το τέλος του Group B, της πιο φημισμένης (ή κακόφημης, εσείς αποφασίζετε) εποχής των αγώνων. Τα αυτοκίνητα της περιόδου αυτής είχαν φτάσει να ανταγωνίζονται σε επιδόσεις τα αυτοκίνητα της Formula 1, αλλά τελικά, με όλα τα προβλήματα στην ασφάλεια και τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, έμειναν στην ιστορία με το παρατσούκλι “Killer B’s” (ελληνική προφορά: Κίλλερ Μπιζ).

Πριν κλείσουμε την αναφορά μας στο Group Β, θα πρέπει να αναφέρουμε και κάποια αυτοκίνητα που δεν πέτυχαν νίκες, αλλά έγραψαν τη δική τους ιστορία στις απαρχές του Group B. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τα ονόματα των Ferrari 308 Quattrovalvole, Porsche 911 SC RS, BMW M1, Mazda RX7, Toyota Celica Twin-Cam Turbo, Talbot Sunbeam, Mitsubishi Lancer 2000 Turbo, Skoda 130 LR. Αυτοκίνητα περισσότερο ή λιγότερο γνωστά που έκαναν το καθήκον τους στις ασφάλτινες ή χωμάτινες διαδρομές του κόσμου, χωρίς βέβαια να καταφέρουν ποτέ να λάμψουν. Να αναφέρουμε επίσης ότι κάποια πολύ γνωστά στις μέρες αυτοκίνητα είχαν σχεδιαστεί για να συμμετάσχουν στο Group B και δεν είδαν ποτέ δράση λόγω της κατάργησης της κατηγορίας, όπως η Porsche 959, η Ferrari 288 GTO και η Mercedes 190E Cosworth.

Editor: Ματθαίος Μπλούφας

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!