Lotus Carlton/Lotus Omega: Το οικογενειακό αυτοκίνητο του Mad Max

Το Lotus Carlton ή Vauxhall Lotus Carlton ή Lotus Omega ή Opel Lotus Omega για τους εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν ένα Vauxhall Carlton/Opel Omega A που είχε αναβαθμιστεί από τη Lotus, για να γίνει τελικά ένα sports saloon τελικής ταχύτητας…

285χλμ./ώρα και επιτάχυνσης εφάμιλλης εκείνης των σύγχρονών του υπεραυτοκινήτων.

Οι εξωτερικές διαφορές του Lotus Omega από το απλό Carlton/Omega ήταν ελάχιστες, με την προσθήκη πίσω αεροτομής, στομίων στο καπό, σημάτων Lotus στα μπροστινά φτερά και το πορτ-μπαγκάζ, φαρδύ bodykit και αρκετά πιο φαρδείς θόλους στους τροχούς. Πωλούνταν αποκλειστικά σε ένα χρώμα, το «Imperial Green», μια απόχρωση του πράσινου τόσο σκούρα που φαινόταν μαύρο όταν δεν το χτυπούσε απευθείας φως.

Οι τροποποιήσεις στις επιδόσεις ξεκίνησαν με την αναβάθμιση του κινητήρα. Έχοντας ως βάση τον τρίλιτρο 24βαλβιδο εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα της Opel που χρησιμοποιούνταν στα μεγάλα μοντέλα GSI, η Lotus ενίσχυσε τον κινητήρα ανεβάζοντας τη χωρητικότητά του στα 3.6 λίτρα, ενώ προχώρησε και στην προσθήκη δυο υπερσυμπιεστών Garrett T25, οι οποίοι προσέφεραν μέχρι 0.7 bar ώθησης από τις 1500σαλ. Ο αυθεντικός διανομέας του συστήματος ανάφλεξης του κινητήρα αντικαταστάθηκε από ένα σύστημα «χαμένης σπίθας» τριών πηνίων. Το σύστημα του διανομέα οδήγησης άλλαξε ρόλο και χρησιμοποιήθηκε ως «οδηγός» της τρόμπας νερού για το κύκλωμα νερού-αέρα του intercooler. To intercooler καθ’ αυτό ήταν φτιαγμένο από την Behr και ήταν ικανό να μειώνει τη θερμοκρασία της συμπιεσμένης πίεσης πλήρωσης από τους 120 στους 60 βαθμούς Κελσίου.

Πέραν των υπερσυμπιεστών και του intercooler, η Lotus εφάρμοσε μια σειρά μηχανολογικών αλλαγών στον κινητήρα, ώστε να αποδίδει αξιόπιστα με τη μεγαλύτερη παραγωγή ισχύος. Για να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πίεση στους κυλίνδρους που έφτανε περίπου τα 95 bar, το εξωτερικό «δίκτυο» του μπλοκ του κινητήρα ενισχύθηκε. Ο στροφαλοφόρος άξονας επίσης αντικαταστάθηκε. Οι στροφαλοφόροι άξονες της πρώιμης εξέλιξης τορνεύονταν από κορμούς χάλυβα στην Ιταλία, αλλά οι μονάδες παραγωγής σφυρηλατούνταν από την Opel και στέλνονταν στην εταιρεία τόρνευσης Alfing Kessler για τόρνευση. Η κυλινδροκεφαλή έμεινε κυρίως όμοια με την 24βαλβιδη κεφαλή του απλού Omega, παρόλο που ο θάλαμος καύσης ξαναφτιάχτηκε για να μειώσει τη στατική σχέση συμπίεσης στο 8.2:1 από 10:1. Ο κινητήρας «φοράει» σφυρήλατα έμβολα της Mahle. Οι ράβδοι σύνδεσης των εμβολών αντικαταστάθηκαν απο νέες μονάδες φτιαγμένες με βάση τα αυθεντικά σχέδια της Lotus.

Για το σύστημα μετάδοσης επιλέχτηκε αυτή που «φορούσε» η σύγχρονη του Omega Chevrolet Corvette ZR-1. Αυτό περιελάμβανε χειροκίνητο εξατάχυτο κιβώτιο της ZF που έστελνε τη δύναμη στους πίσω τροχούς μέσω ενός διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης που προέρχονταν από το Holden Commodore V8.

Η ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων του απλού Omega, που είχε ήδη αποσπάσει εγκώμια από τον αυτοκινητιστικό τύπο, τροποποιήθηκε από τη Lotus για καλύτερη σταθερότητα στις υψηλές ταχύτητες και βελτιωμένη δυναμική συμπεριφορά στο χειρισμό. Για να καταπολεμήσει το πρόβλημα της σημαντικής αλλαγής της γωνίας camber (που φαινόταν στο αυτοκίνητο σε υψηλές ταχύτητες και πλήρως φορτωμένο), η Lotus εγκατέστησε στο αυτοκίνητο την αυτοεπιπεδούμενη ανάρτηση του Opel Senator. Από το Senator δανείστηκαν επίσης το σύστημα υδραυλικού τιμονιού Servotronic, το οποίο παρείχε πλήρη υδραυλική υποβοήθηση σε ταχύτητες παρκαρίσματος και μείωνε την υποβοήθηση καθώς αυξάνονται οι ταχύτητες. Οι μηχανικοί της Lotus ήθελαν βέβαια να εγκαταστήσουν σύστημα διεύθυνσης με μηχανική κρεμαγιέρα, αλλά το κόστος και η έλλειψη χώρου τους περιόρισαν στο να χρησιμοποιήσουν το σύστημα διεύθυνσης γνωστό και ως «σκουλήκι και κύλινδρος».

Τα αρχικά σχέδια για τους τροχούς έδειχναν ένα σύνθετο σχεδιασμό κοφτού χείλους, το οποίο όμως εγκαταλείφθηκε για χάρη ενός μονομπλόκ σχεδίου, με αρκετές όμως ανησυχίες για την ανθεκτικότητα των τροχών σε κακούς δρόμους. Το τελικό σχέδιο για τους τροχούς των 17 ιντσών κατασκευάστηκε από τη Ronal, μαζί με πιο φαρδιά λάστιχα από αυτά του απλού Omega. Στο Lotus Omega «φορέθηκαν» λάστιχα Goodyear Eagle ίδιου μίγματος με αυτά της Lotus Esprit Turbo SE, με συνδυασμό λαδιών και χαμηλής υστέρησης. Αυτό επιτρέπει βελτιωμένη σταθερότητα στις υψηλές ταχύτητες και καλύτερη απόδοση σε βρεγμένες συνθήκες.

Στο Lotus Omega «φορέθηκαν» τετραπίστονα δισκόφρενα διαμέτρου 328 χιλιοστών μπροστά και διπίστονα δισκόφρενα διαμέτρου 300 χιλιοστών πίσω, όλα της εταιρείας AP Racing. Το σύστημα των φρένων είχε σχεδιαστεί από το Mark Masters.

Το τελικό αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας ήταν ένα αυτοκίνητο με 382 ίππους και 568Nm ροπής, εκ των οποίων τα 470Nm ήταν διαθέσιμα από τις 2000σαλ. Το αυτοκίνητο έκανε το 0-100 σε 5.2 δευτερόλεπτα και το 0-160-0 σε λιγότερο από 17 δευτερόλεπτα. Η μακριά κλιμάκωση του κιβώτιου του επέτρεπε να «πιάσει» περίπου 90χλμ/ωρα με πρώτη σχέση στο κιβώτιο. Το Lotus Omega κρατούσε για μερικά χρόνια τον τίτλο του πιο γρήγορου τετράπορτου οικογενειακού αυτοκινήτου στον κόσμο.

Στην Αγγλία το Lotus Carlton (σσ: το αγγλικό όνομα του αυτοκινήτου) ήταν ο αγαπημένος στόχος των «βολτάκηδων» και των κλεφτών. Το αυτοκίνητο έγινε ιδιαιτέρως γνωστό για το τεράστιο πρόβλημα που είχε προκαλέσει τότε στην αστυνομία της χώρας, αφού οι αρχές δε διέθεταν κάτι πιο γρήγορο από τα 24βαλβιδα Senator B. Μια συμμορία ληστων χρησιμοποίησε ένα Lotus Carlton σε μια σειρά επιδρομών εμβολισμού σε off-license κατάστημα ποτών (όπως κάβες και μίνι-μάρκετ) και εφημεριδοπωλεία, με λάφυρα τσιγάρα και αλκοόλ αξίας χιλιάδων λιρών. Τα μικρά «panda cars» που χρησιμοποιούνταν για την αστυνόμευση των πόλεων είχαν περιοριστή ταχύτητας στα 140χλμ/ωρα, αφήνοντας έτσι την αστυνομία ανήμπορη να κυνηγήσει το Lotus Carlton.

Επειδή το Lotus Omega μπορούσε να φτάσει ή και να ξεπεράσει την απόδοση πολλών σύγχρονων του σπορ αυτοκινήτων, με τέσσερις μάλιστα επιβαίνοντες, δημιουργήθηκε μια διαμάχη μεταξύ του αυτοκινητιστικού και του γενικού τύπου. Ο Bob Murray, τότε συντάκτης του περιοδικού Autocar, είχε γράψει: «Κανείς από τους αγοραστές αυτού του αυτοκινήτου δε θα μπορούσε πιθανόν να φιλονικήσει για το αν χρειάζεται ή αν μπορεί να χρησιμοποιήσει την παλαβή τελική που φέρεται να είναι κοντά στα 290χλμ/ωρα». Ο Murray συνέχισε προτρέποντας τη Vauxhall να ακολουθήσει το παράδειγμα των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, οι οποίες είχαν αρχίσει να περιορίζουν με ηλεκτρονικά μέσα την τελική ταχύτητα των αυτοκινήτων υψηλής απόδοσής τους στα 250χλμ/ωρα. Το γενικό αυτό αίσθημα «πάρθηκε» από εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς που έπαιρναν συνεντεύξεις από ανθρώπους που ζητούσαν να απαγορευτεί το αυτοκίνητο. Τελικά, τα ανώτερα στελέχη της Opel που σχετίζονταν με το project αυτό, ψήφισαν ομόφωνα να μην περιοριστεί η τελική ταχύτητα. Αυτό δημοσιοποιήθηκε, για να αποθεωθεί η Opel και τα στελέχη της από τον αυτοκινητιστικό τύπο.

Η παραγωγή του Lotus Omega ξεκίνησε το 1990, τέσσερα χρόνια μετά την παρουσίαση και την έναρξη των πωλήσεων του απλού Omega A. H Opel ήλπιζε ότι θα κατασκευάζονταν συνολικά 1100 μονάδες, αλλά εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης των αρχών της δεκαετίας του 1990, το αυτοκίνητο των 48.000 λιρών (τότε) δεν πουλούσε τόσο καλά όσο αναμενόταν, με την παραγωγή να σταματά τελικά από τη Lotus το Δεκέμβριο του 1992. Μόνο 950 μονάδες ολοκληρώθηκαν, 630 με σήματα Omega και 320 με σήματα Carlton, 150 λιγότερα από τον αρχικό στόχο. Στις μέρες μας το Lotus Omega έχει αρχίσει να θεωρείται σύγχρονο κλασικό συλλεκτικό αυτοκίνητο, αφού οι καλοδιατηρημένες και με λίγα χιλιόμετρα μονάδες είναι αρκετά σπάνιες.

Το 1991 ο σχεδιαστικός οίκος Pininfarina παρήγαγε ένα στιλάτο πρωτότυπο με το όνομα «Chronos», που είχε σχεδιαστεί για να δεχτεί το σύστημα μετάδοσης του Lotus Omega. Το ένα και μοναδικό Chronos (χωρίς κινητήρα) εμφανίστηκε στο κοινό στο Auto Show του Ντιτρόιτ το 1991.

Αν και ούτε το απλό Omega A αλλά ούτε και το Lotus Omega πήραν ποτέ άδεια για πώληση στην Αμερική, πλέον το Lotus Omega μπορεί να εισαγχθεί στις ΗΠΑ ως «εξαίρεση», υπό τους όρους του Αμερικανικού Υπουργείου Μεταφορών περί «Οχημάτων Έκθεσης και Επίδειξης» («Show and Display Vehicles»).

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!