Συμβουλές ψυχικής υγείας από την Αγγελική

Στα 29 μου, νιώθω σαν συνταξιούχος χωρίς σύνταξη. Νιώθω ότι γερνάω, κάθε πρωί σηκώνομαι κουρασμένη, ίσως λίγο άρρωστη και πάντα κάτι βρίσκω να μην… …σηκωθώ από το κρεβάτι. Ξεκίνησα γυμναστική την παράτησα, ξεκίνησα γιόγκα την παράτησα και γενικά ότι κάνω το βαριέμαι δεν με γεμίζει. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι ότι περιμένω πότε θα φτάσω τα 50 για να μην κάνω τίποτα. Παλιά ξενυχτούσα, γλεντούσα τώρα θέλω να κοιμάμαι απ’ τις 11. Όχι ότι κουράζομαι, αλλά δεν βρίσκω τίποτα ενδιαφέρον για να μείνω ξύπνια. Ιωάννα

Αγαπητή Ιωάννα! Πρέπει να δρομολογήσεις όσο πιο άμεσα γίνεται την επίσκεψή σου με ένα ψυχολόγο. Όπως καταλαβαίνεις από το κάποια ενδεικτικά στοιχεία που μου δίνεις για το πώς νιώθεις σε 10 γραμμές, δε θα μπορούσα ποτέ να κάνω διάγνωση, ούτε να σου πω με βεβαιότητα τι ακριβώς συμβαίνει και νιώθεις έτσι. Αυτά που μου αναφέρεις όμως θα μπορούσαν να είναι δείγματα κατάθλιψης. Όλοι μπορεί να έχουμε περάσει τέτοιες φάσεις αναλόγως με το υπόβαθρο της ζωής μας είτε πιο έντονα είτε πιο ήπια. Επειδή όμως δε μπορώ να γνωρίζω την ένταση των συμπτωμάτων σου προτείνω να μιλήσεις με κάποιο ειδικό σε προσωπικό επίπεδο πλέον για να αντιμετωπίσεις ουσιαστικά και σωστά αυτή την ανία που νιώθεις, να δεις γιατί τη νιώθεις και τι μπορείς να κάνεις για να ομορφύνεις τις στιγμές σου. Και επειδή όλα αντιμετωπίζονται πιο εύκολα και ανώδυνα όταν τα προλάβεις…. Μην το αμελήσεις!


Έχω δύο κορίτσια δίδυμα. Είναι 10 χρονών και είναι πάρα πολύ ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Πίστευα ότι σαν δίδυμες θα ήταν ενωμένες αλλά μαλώνουν και δεν συνεργάζονται ποτέ. Ειδικά η μία έχει πολύ επιθετική συμπεριφορά. Μου είπαν να πάω σε παιδοψυχολόγο. Καταρχήν δεν ξέρω αν τους κάνει καλό και δεύτερον δεν ξέρω να πρέπει να τις πάω και τις δύο. Δεν έχω κατανόηση από κανέναν ούτε από τον άντρα ούτε από τους παππούδες, λένε ότι έτσι κάνουν τα παιδιά αλλά μέσα στο σπίτι γίνεται μάχη κάθε μέρα. Καλ. Ιωάννα
Νομίζω ότι πρέπει να πας σε παιδοψυχολόγο. Όχι όμως για να αλλάξει κατά κύριο λόγο η συμπεριφορά των παιδιών αλλά για να δεις εσύ και ο σύζυγος τι κάνετε και τα παιδιά προσπαθούν τόσο έντονα να διεκδικήσουν την αγάπη σας. Άρα η πρώτη επίσκεψη πρέπει να είναι δική σας ή δική σου αν ο σύζυγός σου δε θέλει να ακολουθήσει. Στη συνέχεια θα σου πει ο ειδικός πότε και αν πρέπει να πας με τις κόρες σου. Να προσθέσω κάτι που παρατήρησα, ανέφερες ότι δεν έχεις κατανόηση από τους παππούδες. Από τη στιγμή που η οικογένειά σας έχει όλα τα βασικά μέλη της, δηλαδή μαμά και μπαμπά, οι τριγύρω δε χρειάζεται να ανακατεύονται, για να μη σου πω απαγορεύεται!
Αν λοιπόν εσύ δε μάθεις να βάζεις όρια στους δικούς σου ανθρώπους και να τους δώσεις τους πραγματικούς ρόλους που θα πρέπει να έχουν στη ζωή σου (και αυτό αφορά και το σύζυγό σου) τότε πως θα βάλεις σε τάξη τα παιδιά σου;


Θέλω να ρωτήσω για τις κρίσεις πανικού. Έπαθε η αδερφή μου, την πήγαμε στο νοσοκομείο, της έκαναν μια ηρεμιστική και τις είπαν ότι έπαθε κρίση πανικού, να ηρεμήσει και να χαλαρώσει. Μπορεί να το ξαναπάθει; Να πάει και σε άλλον γιατρό; Η μαμά μας παίρνει αγχολυτικά, είναι κληρονομικό; Μπορεί να το πάθω και εγώ; Ηλιάνα
1ον: Μπορεί να ξανά πάθει αν δε δει γιατί παθαίνει κρίσεις πανικού, άρα όταν αγχώνεται λίγο παραπάνω μπορεί σαν άμυνα ο οργανισμός της να αντιδρά με κρίσεις πανικού.
2ον: Πρέπει να μιλήσει με ψυχολόγο και όχι με παθολόγο ή άλλης ειδικότητας γιατρό! Αν θέλει όπως είπα και πριν να το αντιμετωπίσει σωστά.
3ον: Κληρονομικός είναι πολλές φορές ο τρόπος σκέψης, σε συνδυασμό ΠΑΝΤΑ με το περιβάλλον που μεγαλώνεις. Άρα αν μεγαλώσω σε ένα περιβάλλον που περιτριγυρίζομαι από άτομα αγχώδη υπάρχουν πάρα πολλές πιθανότητες να μάθω να λειτουργώ και εγώ με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με άγχος.
4ον: Έχεις και εσύ πάρα πολύ άγχος! Διάβασε ξανά τον τρόπο που διατύπωσες την ερώτησή σου… Άγχωσες μέχρι και εμένα! Το ότι ένας άνθρωπος λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο στο άγχος δε σημαίνει ότι πρέπει να λειτουργούμε όλοι έτσι. Αυτό σχετίζεται και με το ερώτημά σου κατά πόσο είναι κληρονομικές οι κρίσεις πανικού. Και εσύ και οι αδερφή σου είστε δύο μοναδικές προσωπικότητες, ανεξάρτητα από την οικογένεια που έχετε μεγαλώσει, αν σταματήσετε να ταυτίζεστε με τους γονείς σας και τα θέματα τους τότε ίσως σταματήσουν οι κρίσεις πανικού της αδερφής σου και το δικό σου άγχος ότι μπορεί να πάθεις κάτι που το έχει κάποιος μέσα από την οικογένεια σου και που δεν ταυτίζεται με εσένα όποιου είδους συγγένεια και να έχετε.

Editor: Αγγελική Παππά