Γιατί οι έφηβοι κρατούν «αποστάσεις» από τους γονείς τους;

Η περίοδος της εφηβείας, είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία τόσο για τα ίδια τα παιδιά, όσο και για τους γονείς τους. Γιατί όμως οι έφηβοι δε θέλουν να συζητάνε με τους γονείς τους τα προβλήματα τους;

Η περίοδος της εφηβείας, χαρακτηρίζεται από πολλές σημαντικές αναπτυξιακές, συναισθηματικές, κοινωνικές αλλαγές. Εξ αιτίας της απειρίας τους, οι έφηβοι συχνά οδηγούνται σε αρνητικές συμπεριφορές προς τους γονείς τους. «Παλεύουν» καθημερινά να μάθουν το ποιόν τους, ποιοι είναι, ποιος είναι ο σκοπός τους και κάπου εκεί τα χάνουν και έρχονται αντιμέτωποι με τους γονείς τους. Οι ίδιοι αγωνιούν τόσο πολύ για τη συμπεριφορά των παιδιών τους που αντί να τα πλησιάζουν, με τη στάση τους τα απομακρύνουν. Νόμιζαν πως όλα ήταν ρόδινα με τα παιδιά τους και μόλις αντίκρισαν την αλήθεια τα έχασαν.

Τι είναι αυτό που χρειάζονται οι έφηβοι;

Σε αυτήν την φάση της ζωής τους, οι έφηβοι χρειάζονται ιδικό χειρισμό αλλά κατανόηση από τους γονείς τους. Πολλές φορές νιώθουν πως είναι μόνοι τους και βρίσκονται σε αδιέξοδο. Θα ήταν καλό να τους πλησιάσετε, να σκεφτείτε από πριν το λεξιλόγιο που θα χρησιμοποιήσετε, να προσέξετε την ένταση της φωνής σας ακόμη και τη στάση σας. Προσπαθήστε να δώσετε κατανόηση στα προβλήματα τους, παρ όλο που σε εσάς μπορεί να είναι ανούσια. Μην αγνοείται αυτά που έχουν να σας πουν! Δε θα θέλατε να γνωρίζετε γιατί έχει συμπεριφορά απέναντί σας; Γιατί κλείνετε με τις ώρες στο δωμάτιό του και δε θέλει να φάει;

Μοναχικότητα

Πολλές φορές οι έφηβοι επιλέγουν όταν βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις να κρατούν «απόσταση» από τους γονείς τους. Συνήθως προτιμούν να μοιράζονται τους προβληματισμούς τους με άτομα της ηλικίας του. Ή ακόμη και με άτομα από το οικογενειακό περιβάλλον των φίλων τους. Αυτό συμβαίνει διότι με αυτά τα άτομα νιώθουν ασφάλεια και δεν είναι από εκείνους που απλά θα σηκώσουν το χέρι και θα τους κάνουν παραδειγματισμούς.

Αυτό που χρειάζονται τις περισσότερες φορές είναι ένα χέρι να τους κρατήσει, ένα αυτί να τους ακούσει και μια μεγάλη αγκαλιά για να κλάψουν και να ξελαφρώσουν. Μα θα αναρωτιέστε γιατί δε μιλάνε στους ίδιους τους τους γονείς. Αν τους ρωτήσετε, γιατί συμβαίνει αυτό, το πιο πιθανό είναι να σας πουν «Όχι, γιατί δε θα με καταλάβουν» ή «Όχι, γιατί θα απογοητευτούν από εμένα». Και αυτό είναι που τους απομακρύνει πιο πολύ!