Nürburgring Nordschleife: Die Grüne Hölle. Separating men from boys since 1927.

Υπάρχει μια κόλαση που έλκει τους αυτοκινητόφιλους. Μια κόλαση που η πλειονότητα των petrolheads θέλει να ζήσει. Μια κόλαση που οι φίλοι των αυτοκινήτων θέλουν να διασχίσουν. Μια κόλαση που πολλοί από εμάς, του γράφοντος συμπεριλαμβανομένου, έχουν ως αυτοκόλλητο στο αυτοκίνητό τους. Αν ακόμα δεν καταλάβατε για ποια κόλαση μιλάμε, μάλλον δεν είστε και πολύ petrolheads.

Το όνομα γνωστό: Nürburgring.

Το τμήμα γνωστό: Nordschleife. Το παρατσούκλι τρομάζει: Die Grüne Hölle. The Green Hell. Η Πράσινη Κόλαση. Ο φόβος και ο τρόμος της παλιάς καλής εποχής των αγώνων. Η πίστα που, βάσει ανεπίσημων στοιχείων, έχει αφαιρέσει τη ζωή 200 συνανθρώπων μας. Η πίστα που ορίζει τον πιο γρήγορο, τον πιο άξιο. Η πίστα που σε κάνει να ξεχωρίζεις από το πλήθος. Η πίστα που αγαπήθηκε ακόμα και από τους άσχετους με τους αγώνες. Η πίστα που είναι αυτό που έπρεπε να είναι: Ακραία, επικίνδυνη, θανατηφόρα. Όπως λέει και το σλόγκαν γνωστής διαφήμισης, «Separating Men from Boys». Αυτό κάνει το Nürburgring Nordschleife.

Η διαδρομή του, χαώδης και ατελείωτη. 20,1 χλμ. σήμερα, 22,8 παλιότερα. 157 στροφές που απειλούν να «φάνε» ακόμα και τους καλύτερους. Υψομετρικές διαφορές, απίστευτες, μέχρι και 300 μέτρα από το πιο χαμηλό ως το πιο υψηλό σημείο. Ανηφορικά χασίματα, απότομες κατηφόρες, τυφλές είσοδοι στροφών, μια τεράστια ευθεία. Ακατανόητα ονόματα στις στροφές. Δάσος που σε προειδοποιεί να μην πλησιάζεις και πολύ στις μπαριέρες. Η Πράσινη Κόλαση. Ρωτήστε και τον Chris Irwin που δεν μπήκε ξανά σε αγωνιστικό αυτοκίνητο μετά το ατύχημά του εκεί. Ακόμα καλύτερα, ρωτήστε τον Niki Lauda να σας πει για την πίστα αυτή. Αν δεν ξέρετε ποιός είναι ο Lauda, δεν είστε φίλος των αγώνων, είναι σίγουρο.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η πίστα του Nürburgring (Νύρμπουργκρινγκ, για συντομία θα το αποκαλούμε Ρινγκ) βρίσκεται στην πόλη Nürburg (Νύρμπουργκ) της Γερμανίας, στο κρατίδιο Rhineland-Palatinate. Η Βόννη και η Κολωνία είναι οι πιο κοντινές μεγάλες πόλεις στο Ρινγκ. Δημιουργήθηκε το 1927 και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Αρχικά ήταν χωρισμένη σε τέσσερα τμήματα. Ολόκληρη η διαδρομή είχε σύνολο 28,265 χλμ. και ονομαζόταν Gesamtstrecke (Ολόκληρη Διαδρομή). Η κύρια διαδρομή χωριζόταν στις διαδρομές Nordschleife των 22,81 χλμ. (Βόρεια Πλευρά) και Sudschleife (Νότια Πλευρά) των 7,747 χλμ. Υπήρχε επίσης μια μικρή διαδρομή γύρω από το χώρο των πιτ που ονομαζόταν Zielschleife (Πλευρά Τερματισμού) ή Betonschleife (Τσιμεντένια Πλευρά). Σήμερα η στήλη μας θα ασχοληθεί μόνο με την ξακουστή βόρεια πλευρά, τη Nordschleife (Νορντσλάιφε).

Το αρχικό Nordschleife χρησιμοποιήθηκε από το 1927 ως το 1982, η επιφάνειά του ήταν από άσφαλτο και τσιμέντο, η διαδρομή του είχε μήκος 22,8 χλμ. και περιελάμβανε 160 στροφές. Το ρεκόρ της πίστας ανήκει στον συγχωρεμένο Clay Regazzoni, που το 1975 κατάφερε με τη Ferrari 312T του να «γυρίσει» την πίστα σε 7:06,4. Μετά από κάποιες τροποποιήσεις το 1983, το Nordschleife «κόντυνε» κατά 2 χλμ. και «έχασε» 6 στροφές. Το ρεκόρ της υπάρχουσας μέχρι σήμερα διαδρομής ανήκει στον αδικοχαμένο Stefan Bellof, που κατάφερε το 1982 με την Porsche 956 του να «γυρίσει» τη διαδρομή σε 6:11,13.

Ας περάσουμε τώρα σε μια μικρή ανάλυση κάποιων εκ των πιο σημαντικών σημείων της διαδρομής του Ρινγκ. Καταρχήν, επιβάλλεται να αναφέρουμε ότι το παρατσούκλι «Πράσινη Κόλαση» προήλθε από τον Sir Jackie Stewart λόγω του πυκνού καταπράσινου δάσους που καλύπτει μεγάλα κομμάτια της διαδρομής και απειλούσε να καταστρέψει όποιον έκανε το λάθος να βγει από το δρόμο. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μέτρα ασφαλείας στους αγώνες της παλιάς εποχής δεν ήταν όπως τώρα, και το Ρινγκ ήταν ωμό και φονικό.

Το Nordschleife είναι γνωστό για τις αιχμηρές κορυφές του που «αναγκάζουν» τα ταχύτατα κινούμενα και «κολλημένα» στο έδαφος αγωνιστικά αυτοκίνητα να «αναπηδάνε» καθαρά από την επιφάνεια του οδοστρώματος σε πολλά σημεία της πίστας. Αν και όχι το πιο τρομακτικό σημείο στη διαδρομή, το Flugplatz (Μικρό Αεροδρόμιο) είναι ίσως το πιο εύστοχα (αν και τυχαία) ονομασμένο σημείο της διαδρομής. Το όνομά του προήλθε από ένα μικρό αεροδρόμιο που βρισκόταν τα πρώτα χρόνια πολύ κοντά στο σημείο αυτό της πίστας. Η διαδρομή περιλαμβάνει μια πολύ μικρή ευθεία που ανεβαίνει κοφτά στο λόφο για λίγο, μετά πέφτει λίγο απότομα προς τα κάτω και όλο αυτό ακολουθείται από δύο πολύ γρήγορες δεξιές συστροφές. Η καριέρα του Βρετανού Chris Irwin διακόπηκε πρόωρα μετά από ένα τρομακτικό ατύχημα στο Flugplatz το 1968, όταν το αγωνιστικό πρωτότυπο Ford P68 (που ήταν εμφανώς «νευρικό» εκ κατασκευής) απογειώθηκε, εξετράπη της πορείας του και κόντεψε να σκοτώσει τον οδηγό του. Το 1980 ο Γερμανός Martin Winkelhock (που αργότερα σκοτώθηκε σε αγώνα του Group C στο τιμόνι μιας Porsche) τούμπαρε τη March F2 του στο ίδιο σημείο. Το Flugplatz είναι από τα πιο επικίνδυνα σημεία του Ρινγκ, επειδή μετά τις δύο συνεχόμενες δεξιές ακολουθεί ίσως το πιο γρήγορο σημείο της πίστας. Πρόκειται για μια κατηφορική ευθεία με την ονομασία Kottenborn που καταλήγει σε μια πολύ γρήγορη καμπή ονόματι Scwedenkreuz (Σουηδικός Σταυρός). Οι οδηγοί πηγαίνουν flat-out για αρκετή ώρα στο σημείο αυτό. Αμέσως πριν το Flugplatz υπάρχει και το Quiddelbacher Höhe (Κορυφή Κουίντελμπαχερ), όπου η πίστα περνάει από μια γέφυρα πάνω από τον αυτοκινητόδρομο 257.

Αμέσως μετά τη γρήγορη κατηφορική πλευρά που διαδέχεται το Flugplatz, υπάρχει η Fuchsröhre (Τρύπα της Αλεπούς). Μετά από μια μακρά δεξιά που ακολουθεί τη Schwedenkreuz και ονομάζεται Aremberg, ο δρόμος πάει ελαφρώς ανηφορικά, κάτω από μια γέφυρα και μετά βουτάει κατηφορικά, με το δρόμο να εναλλάσσεται από αριστερή σε δεξιά, κάνοντας την εύρεση σημείου αναφοράς της αγωνιστικής γραμμής δύσκολη υπόθεση. Η ακολουθία αυτή είναι flat-out και ξαφνικά ο δρόμος ανεβαίνει απότομα, στρίβει αριστερά και ισιώνει ταυτόχρονα. Αυτό είναι ένα από τα πολλά άλματα του Ρινγκ. Το σημείο αυτό οδηγεί στις στροφές Adenauer Forst (Δάσος Αντενάουερ). Η Fuchsröhre είναι από τα πιο γρήγορα και επικίνδυνα σημεία του Ρινγκ, εξαιτίας των ακραία υψηλών ταχυτήτων που αναπτύσσονται σε τόσο στενό και περιορισμένο χώρο. Αυτό το σημείο της πίστας περνάει μέσα από πυκνό δάσος και υπάρχουν λιγότερο από τρία μέτρα απόσταση γρασιδιού μεταξύ του οδοστρώματος και της μπαριέρας, πίσω από την οποία υψώνεται ένας τοίχος από δέντρα.

Ίσως η πιο περιβόητη και κακόφημη στροφή της πίστας είναι η Bergwerk (Ορυχείο). Η στροφή αυτή είναι υπεύθυνη για κάποια από τα πιο σοβαρά και κάποιες φορές θανατηφόρα ατυχήματα του Ρινγκ. Μια σφιχτή δεξιά στροφή που έρχεται αμέσως μετά από ένα μακρύ γρήγορο κομμάτι, και μία αριστερή ακολουθία πάνω σε μια μικρή κορυφή, ήταν το σκηνικό του θανατηφόρου δυστυχήματος του Ολλανδού Carel Godin de Beaufort. Η γρήγορη αυτή ακολουθία ήταν επίσης το σκηνικό του κακόφημου πύρινου ατυχήματος του Niki Lauda το 1976 (σ.σ.: Η ειρωνεία είναι ότι, πριν το ατύχημα αυτό, ο Lauda είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να πείσει τους υπόλοιπους οδηγούς να μποϋκοτάρουν τον αγώνα λόγω έλλειψης ασφάλειας εξαιτίας των κακών συνθηκών. Απέτυχε να τους πείσει, ο αγώνας ξεκίνησε κανονικά και κατέληξε με τα γνωστά αποτελέσματα για τον Αυστριακό οδηγό). Η ακολουθία αυτή ονομάστηκε κατόπιν Lauda Links (Η αριστερή του Λάουντα). Η Bergwerk, μαζί με τις Breidscheid και Adenauer Brücke που προηγούνται, είναι μία από τις σειρές στροφών που φτιάχνουν ή καταστρέφουν το γυρολόγιο στο Ρινγκ, εξαιτίας και του γρήγορου ανηφορικού τμήματος ονόματι Kesselchen (Μικρή Πεδιάδα) που ακολουθεί την Bergwerk.

Αν και είναι από τις πιο αργές στροφές του Nordschleife, η Caracciola Karussell (Το Καρουζέλ του Καρατσιόλα) είναι ίσως η πιο διάσημη και μία από τις πιο εικονικές. Είναι η μία από τις δύο στροφές σε στυλ «αναχώματος» (πλαγιαστή στη μια πλευρά, επίπεδη στην άλλη). Σχετικά σύντομα μετά το μεγάλο ανηφορικό κομμάτι που διαδέχεται την Bergwerk, και αφού ο οδηγός περάσει το κομμάτι που ονομάζεται Klostertal (Πεδιάδα του Μοναστηρίου), στρίβει δεξιά σε μια συνεχή φουρκέτα, δίπλα από ένα εγκαταλελειμμένο τμήμα που ονομάζεται Steilstrecke (Απότομη Διαδρομή) και μετά ανεβαίνει ένα άλλο λόφο προς την Karussell. Η είσοδος στη στροφή είναι τυφλή, και υπάρχει ο μύθος που θέλει τον Αργεντινό «El Maestro» Juan Manuel Fangio να συμβουλεύει κάποιον νέο οδηγό να «σημαδεύει το πιο ψηλό δέντρο». Αυτό το χαρακτηριστικό διατηρήθηκε κατά την απόδοση της πίστας στα βιντεοπαιχνίδια Gran Turismo 4 και Gran Prix Legends. Όταν ο οδηγός φτάσει στην κορυφή του λόφου, ο δρόμος γίνεται κοφτερός σαν ανάχωμα στη μια πλευρά και επίπεδος στην άλλη. Αυτό το «ανάχωμα» λιγοστεύει παρά ανεβαίνει όπως σε άλλες πίστες. Η πλευρά με την κλίση έχει τσιμεντένια επιφάνεια και υπάρχει λιγότερο από μισό μέτρο ασφάλτινης επιφάνειας στον πάτο του «αναχώματος» για να μπορούν να βρίσκουν τα αυτοκίνητα επιπλέον πρόσφυση πάνω στην τραχιά τσιμεντένια επιφάνεια. Τα αυτοκίνητα «βουτάνε» μέσα στο τσιμεντένιο «ανάχωμα» που τα κρατάει μέσα στη στροφή των 210 μοιρών (σαν φουρκέτα δηλαδή), μέχρι που ο δρόμος γίνεται άσφαλτος ξανά. Η στροφή αυτή είναι δύσκολη για τους καρπούς και τα χέρια των οδηγών, καθώς πρέπει να στρίψουν στην παρατεταμένα ανώμαλη επιφάνεια της Karussell. Συνήθως τα αυτοκίνητα εξέρχονται στην κορυφή του τέλους του «αναχώματος» και «χτυπάνε» την κορυφή που βρίσκεται αμέσως μετά το τέλος της Karussell.

Ο συνδυασμός μίας αναγνωρίσιμης στροφής, αργά κινούμενων αυτοκινήτων και μιας ποικιλίας οπτικών γωνιών γύρω από το «ανάχωμα» μεταφράζεται σε μία από τις πιο διάσημες τοποθεσίες της πίστας για τους φωτογράφους. Η στροφή αυτή ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του προπολεμικού Γερμανού οδηγού Rudolf Caracciola. Ο Καρατσιόλα, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν αυτός που έκανε τη στροφή δική του με το να «γαντζώνει» τα εσωτερικά λάστιχα του αγωνιστικού του στο χαντάκι αποστράγγισης, για να βοηθήσει το αυτοκίνητό του να «αγκαλιάσει» τη στροφή. Καθώς όλο και περισσότερο τσιμέντο αποκαλυπτόταν και περισσότεροι αγωνιζόμενοι τον αντέγραφαν, η τάση αυτή κυριάρχησε. Σε κάποια αργότερη ανακατασκευή, η στροφή «στρώθηκε» με πραγματικό τσιμεντένιο «ανάχωμα», όπως και παραμένει μέχρι σήμερα.
 
Λίγο μετά την Karussell υπάρχει ένα απότομο τμήμα, με κλίσεις μεγαλύτερες του 16%, που οδηγούν σε μια δεξιά στροφή ονόματι Hohe Acht (Ψηλή Κορυφή) από το όνομα του πιο ψηλού βουνού της οροσειράς Eifel που βρίσκονται στην περιοχή του Νύρμπουργκ. Η στροφή αυτή βρίσκεται 300 μέτρα πιο ψηλά από την Breidscheid που είναι το πιο χαμηλό σημείο της πίστας.

Ένα από τα αγαπημένα σημεία πλεονεκτικής θέση για τους θεατές είναι το κομμάτι Brünnchen (Μικρό Πηγάδι) που αποτελείται από δύο δεξιές στροφές και μια πολύ μικρή ευθεία. Η πρώτη στροφή πάει κοφτερά κατηφορικά και η επόμενη, μετά την πολύ μικρή κατηφορική ευθεία, πάει ελαφρώς ανηφορικά. Αυτό είναι το κομμάτι στο οποίο, τις μέρες που η πίστα είναι ανοιχτή στο κοινό, γίνονται πολλά ατυχήματα, ειδικά στην τυφλή ανηφορική δεξιά. Η μικρή ευθεία είχε παλιότερα μία απότομη και ξαφνική πτώση που «απογείωνε» τα αυτοκίνητα, και μια γέφυρα που περνούσε πάνω από ένα μονοπάτι. Αυτά αφαιρέθηκαν και έγιναν πιο λεία όταν η πίστα ανακατασκευάστηκε το 1970 και το 1971.

Η Pflanzgarten (Ο Κήπος με τα Φυτά) που ακολουθεί την Brünchen, είναι από τα πιο γρήγορα, πονηρά και δύσκολα κομμάτια της πίστας. Είναι γεμάτη με άλματα , συμπεριλαμβανομένων δύο τεράστιων, ένα εκ των οποίων ονομάζεται Sprunghügel (Άλμπα από Λόφο). Αυτό το πολύ πολύπλοκο κομμάτι είναι μοναδικό, καθώς αποτελείται από δύο διαφορετικά κομμάτια. Το πέρασμα της Pflanzgarten χωρίς απώλειες, είναι σημαντικό για ένα καλό γυρολόγιο στο Ρινγκ. Το τμήμα αυτό ήταν το σκηνικό του θανατηφόρου ατυχήματος του Βρετανού Peter Collins με Ferrari το 1958, και το σκηνικό μιας σειράς ατυχημάτων που διέκοψαν καριέρες στη Formula 1 τη δεκαετία του 1970. Οι Βρετανοί Mike Hailwood και Ian Ashley ήταν δύο από τα θύματα της Pflanzgarten.

Η Pflanzgarten 1 είναι φτιαγμένη από μία ελαφρώς κεκλιμένη κατηφορική αριστερή στροφή που ξαφνικά γυρνά ξανά αριστερά και αμέσως δεξιά. Αμέσως μετά, χωρίς να δίνεται καθόλου χρόνος στον οδηγό για να αντιδράσει (για αυτό και η καλή γνώση του τμήματος αυτού είναι κλειδί για καλό γυρολόγιο στο Ρινγκ), ο δρόμος πέφτει δύο φορές: το πρώτο άλμα είναι μικρό, αλλά αμέσως μετά (κάτι σαν σκαλοπάτι) ο δρόμος πέφτει πολύ κοφτά και συνήθως προκαλεί την «απογείωση» σε αυτό το άλμα. Τόσο ξαφνικό είναι το πέσιμο. Μετά, αμέσως αφού ο δρόμος ισιώσει πολύ λίγο μετά το άλμα και το αυτοκίνητο ακουμπήσει ξανά στο έδαφος, ο δρόμος άμεσα και ξαφνικά πάει δεξιά πολύ γρήγορα και μετά ξανά δεξιά. Εκεί τελειώνει η πρώτη Pflanzgarten, μία αλληλουχία πολλαπλών πολύ γρήγορων δεξιών στροφών.
 
Ο δρόμος μετά πηγαίνει ελαφρώς ανηφορικά και μετά μέσα από ένα ακόμα άλμα. Ξαφνικά πέφτει και ισιώνει, και ταυτόχρονα στρίβει σε μια flat-out αριστερή. Μετά ο δρόμος πέφτει ξανά πολύ ξαφνικά. Αυτό είναι το δεύτερο τεράστιο άλμα της Pflanzgarten, γνωστό ως Sprunghügel. Ο δρόμος μετά πάει κατηφορικά και γρήγορα ισιώνει, περνάει μια flat-out δεξιά και μπαίνει στην πρώην Pflanzgarten 2, που τώρα ονομάζεται Stefan Bellof S από το 2013. Η Stefan Bellof S είναι πολύ πονηρή επειδή ο δρόμος γρήγορα αλλάζει αριστερά και δεξιά, με το αυτοκίνητο να πάει τόσο γρήγορα στο σημείο αυτό που είναι σαν να περπατά σε ακροβατικό σκοινί. Είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί αγωνιστική γραμμή εδώ επειδή οι στροφές έρχονται τόσο γρήγορα που δεν μπορεί να βρεθεί σημείο αναφοράς της αγωνιστικής γραμμής. Μετά, ύστερα από ένα άλμα στο τέλος του τμήματος εναλλαγών περνάει μέσα από μια flat-out δεξιά με τη μεγάλη σχέση στο κιβώτιο, και μπαίνει σε μια μικρή ευθεία που οδηγεί σε δύο πολύ γρήγορες στροφές ονόματι Schwalbenschwanz (Ουρά του Χελιδονιού).

Το περιθώριο λάθους σε κάθε τμήμα των συνεπούς υψηλής ταχύτητας Pflanzgarten και Stefan Bellof S, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο (όπως βασικά σε όλο το Nordschleife καθ’ εαυτώ), για αυτό και είναι τόσο δύσκολο κομμάτι. Ο δρόμος και η επιφάνεια ολόκληρης της Pflanzgarten κινείται γύρω απρόβλεπτα. Χρειάζεται γνώση για να βγει κανείς από αυτό το τμήμα καθαρά.

Η Pflanzgarten 2 μετονομάστηκε το 2013 από τους υπεύθυνους της πίστας σε Stefan Bellof S προς τιμήν του Γερμανού οδηγού της Formula 1 και των αγώνων αντοχής, Stefan Bellof. Ο Bellof σκοτώθηκε το 1985 σε δυστύχημα στον αγώνα 1000 χλμ. του Spa Francorchamps του Βελγίου, αλλά έμεινε στην ιστορία καθώς το 1983 «έγραψε» το ρεκόρ πίστας του Nordschleife, που υπάρχει ακόμα και σήμερα. Οδηγώντας μία εργοστασιακή πρωτότυπη Porsche 956 Group C για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Sportscar, σταμάτησε τα χρονόμετρα στο 6:11,13.

Η Scwalbenschwanz (Ουρά Χελιδονιού) και η Kleines Karussell (Μικρό Καρουζελ) είναι μία ακολουθία πολύ γρήγορων στροφών μετά τη Stefan Bellof S. Μετά από μια πολύ μικρή ευθεία ακολουθεί μια πολύ γρήγορη δεξιά που προοδευτικά ανηφορίζει και οδηγεί σε μια τυφλή αριστερή που είναι ελαφρώς πιο αργή, αλλά ακόμα αρκετά γρήγορη. Η κορυφή της στροφής είναι εντελώς τυφλή και η στροφή μετά αλλάζει κάπως κλίση. Πηγαίνει πάνω και μετά κάτω, και οδηγεί σε μια μικρή ευθεία που καταλήγει στην Kleines Karussell. Αρχικά το κομμάτι αυτό είχε μια γέφυρα που περνούσε πάνω από ένα μικρό ποταμάκι, και ήταν πολύ ανώμαλη. Αυτή η γέφυρα αφαιρέθηκε αργότερα και αντικαταστάθηκε από έναν υπόγειο οχετό για τη ροή του νερού και την εξομάλυνση του οδοστρώματος.

Η Kleines Karussell (Μικρό Καρουζέλ) είναι παρόμοια με τη μεγάλη της αδερφή, αλλά είναι στροφή μόλις 90 μοιρών και όχι 210, είναι πιο γρήγορη και ελαφρώς λιγότερο κεκλιμένη. Από τη στιγμή που ο οδηγός περάσει και το κομμάτι αυτό, είναι πολύ κοντά στην ολοκλήρωση του γύρου της πίστας. Ακολουθούν δύο ακόμα στροφές που οδηγούν στην ευθεία Döttinger Höhe (Κορυφή Ντέττινγκερ) των 2,135 χλμ. που οδηγεί στον τερματισμό.

Αυτή λοιπόν είναι εν συντομία η περίφημη διαδρομή του Nürburgring Nordschleife. Ίσως η πιο δύστροπη διαδρομή πίστας που μπορεί να συναντήσει κανείς στην οδηγική ζωή του. Η Πράσινη Κόλαση που καλεί τους petrolheads στην αγκαλιά της, προσπαθώντας ως άλλη Σειρήνα να τους μαγέψει και να τους παρασύρει μακριά από τον παράδεισο της οδηγικής ασφάλειας (σ.σ.: αλλά και βαρετής ρουτίνας)…

Editor: Ματθαίος Μπλούφας

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα και τις δημοσιεύσεις μας!