Ο κλασικός «Φραπέ» και πως τον έπιναν στα 90’s

Όσοι έζησαν την δεκαετία του ’90 ως έφηβοι ή νέοι, ο «φραπέ» ήταν η top επιλογή του καφέ τους!

Ήταν ο πιο must και trendy καφέ και τον προτιμούσαν όλοι οι νέοι στις εξόδους τους. Από τις πρωινές έως και τις  βραδινές ώρες. Τότε δεν ίσχυε το… “έκλεισε η μηχανή” ήταν ένα ρόφημα παντός ωραρίου!

Ο φραπέ δημιουργήθηκε πριν από 63 χρόνια και είναι αποκλειστικά Ελληνικής επινόησης!

Όταν ο δημιουργός του, Δημήτρης Βακόνδιος, το 1957 ήθελε να πιει έναν στιγμιαίο καφέ για να τονωθεί και τον έφτιαξε τυχαία. Ο Βακόνδιος βρισκόμενος για επαγγελματικούς λόγους στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, θέλησε να ποιεί έναν καφέ. Όμως δεν μπορούσε να βρει πουθενά εντός του χώρου της έκθεσης ζεστό νερό. Τότε, έβαλε λίγο στιγμιαίο καφέ, ζάχαρη και νερό σε ένα shaker και τα κούνησε για να διαλυθούν. Έτσι, δημιουργήθηκε ο χαρακτηριστικός αφρός του και η γεύση ήταν διαφορετική από αυτή του ζεστού στιγμιαίου. Βλέποντας κάποιοι επισκέπτες της έκθεσης το αποτέλεσμα, θέλησαν να δοκιμάσουν και αυτοί. Έτσι έγινε η νέα μόδα της εποχής, που κρατάει έως σήμερα!

Στα 90’s

Από τότε έως τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1990, δεν υπήρχαν πολλές επιλογές καφέ. Οι καφετέριες σέρβιραν δύο είδη, τον κλασικό «ελληνικό» (μονό ή διπλό) και τον «μοντέρνο» στιγμιαίο (κρύο ή ζεστό)! Από τα μέσα της δεκαετίας, εμφανίστηκαν σταδιακά ο γαλλικός (που λεγόταν αμερικάνικος) και ο espresso… Αλλά αυτούς τους προτιμούσαν σπάνια. Ο ελληνικός θεωρούταν παλαιομοδίτικος και μπανάλ, οπότε ο φραπέ ήταν η πρώτη επιλογή όλων και εκείνος που είχε την πιο ιδιαίτερη γεύση!

Κάθε γεύση όμως εξελίσσετε. Έτσι, σταδιακά δημιουργήθηκαν νέες τάσεις και στον κλασικό φραπέ. Πέρα από το γάλα που προσθέτανε πολλοί για να γίνει πιο ελαφρύς…

Οι «καλές» και πιο μοντέρνες καφετέριες, σταδιακά δημιούργησαν νέες προτάσεις για να προσεγγίσουν πελάτες. Έτσι τα είδη φραπέ που προσέφεραν ήταν κυρίως τρία.

1. Ο κλασικός Φραπέ

Το… «φραπόγαλο»! Ήταν η επικρατέστερη επιλογή!

Χτυπούσαν τον στιγμιαίο καφέ στο σέικερ, με συγκεκριμένη ποσότητα ζάχαρης και νερού. Στόχος να δημιουργηθεί ένας πηκτός και σταθερός αφρός. Έπειτα, προσθέτανε τα παγάκια και το νερό, γεμίζοντας το ποτήρι. Τέλος, κατά προτίμηση έριχναν γάλα, πάντα εβαπορέ. Ο τέλειος φραπέ, ήταν εκείνος που γεμίζοντας το ποτήρι, ο αφρός του “στέκονταν” 1 δάχτυλο πάνω από το χείλος. Όσο πιο πάνω έβγαινε ο αφρός, τόσο πιο… μερακλής ήταν ο… καφετζής!

2. Ο Φραπέ – Παγωτό

Ήταν μια πιο… gourmet εκδοχή του φραπέ! Η αρχική διαδικασία ήταν η ίδια. Ο καφές όμως έμπαινε σε ποτήρι του milk shake και προσθέτανε 2 μπάλες παγωτό βανίλια ή καϊμάκι (ότι είχε ο καθένας…). Ήταν κυρίως γυναικεία επιλογή!

3. Ο Φραπέ – Baileys

Αυτός ήταν ο φραπέ της νύχτας! Αντί για ποτό για τους περισσότερους φοιτητές! Και εδώ η αρχική διαδικασία ήταν η ίδια. Ο καφές έμπαινε στο κλασικό ποτήρι, αλλά αντί για γάλα προσθέτανε ένα σφινάκι Baileys!

Φωτογραφίες: miakouppa